Opowiadania z dreszczykiem
praca zbiorowa

Powiem Wam, że mi czytało się tę książkę bardzo fajnie. To co, że wszystkie te historyjki opowiadają nam o kilkulatkach i ich dziwnych przygodach? To co, że książka przeznaczona jest dla dzieci? A pewnie, że przeczytałam ją z przyjemnością i dzięki temu mogę bez wątpienia polecić ją także Wam i Waszym dzieciom. Oczywiście pod warunkiem, że nie są zbyt strachliwe, bo czasem podczas czytania tej książki, mogłyby się nieco przestraszyć... Nie, nie, tak naprawdę to wszystko nie jest tak straszne jakby się mogło wydawać, zawsze wszystko się wyjaśnia i na koniec dowiadujemy się co też takiego kryło się za tymi niesamowitymi zdarzeniami. Ale podczas czytania z pewnością jakiś dreszczyk napięcia jest i jeśli Wasze dzieciaki lubią coś takiego to jak najbardziej polecam im lekturę tej książki. Z pewnością nie będą się przy niej nudzić :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zbiór strasznych opowiadań dla dzieci pisanych przez różnych autorów. Z części bohaterowie czegoś się uczą lub po prostu mają swoje mini przygody. Można tu spotkać duchy, "zombiaki", czy spotkać takie zjawisko jak obronę zodiakalną. Jednak że są to różne style pisania i wiadomo jak wtedy jest...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo fajny zbiorek strasznych opowiadań dla dzieci w wieku mniej więcej od 8 do 12 lat. Oczywiście ktoś starszy, czy całkiem dorosły, też nic nie straci, przeczytawszy tę książkę, a wręcz odwrotnie. Ja przeżyłam z nią fajną przygodę powrotu do lat dziecinnych, kiedy książki czytałam z latarką pod kołdrą, bo mama kazała już spać, bo rano trzeba było wstać i iść do szkoły. Ale kto by tam spał, kiedy dookoła tyle fajnych rzeczy się dzieje.

 

Był ciemny, ciemny las, a w tym ciemnym, ciemnym lesie....

 

Taaak...nie tylko las tam był, w tej książce, ale i straszny dom i cmentarz o północy i stara szafa i rekin bezdroży i całe mnóstwo innych "strasznych" przygód, o których z przyjemnością przeczytałam i jestem pewna, że mając tyle lat co bohaterowie tych opowiadań, nieraz czułabym strach i szalone uderzenia serca.  Opowiadania jak to opowiadania są lepsze i te mniej dobre, ale wybór podium był trudny, nie mniej trzeba było zdecydować, a więc:

 

01. Anyżkowe bliźniaki - Opowiadanie  Joanna Olech, które można by było skomentować jednym zdaniem-przysłowiem "Kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada". Bardzo mi się podobało

 

02. Rekin bezdroży - Opowiadanie Kazimierza Szymeczko, o tym, jak wielkie oczy potrafi mieć strach, kiedy nadejdą ku temu sprzyjające okoliczności, np. ciemność i ... dziwne odgłosy. Również bardzo mi się podobało.

 

03. Ex aequo - 

Tajemnica Mrocznego Lasu - Małgorzata Strękowska-Zaremba

Szafa - Renata Piątkowska

 

Oba te opowiadania są bardzo pouczające, młodsze siostry, czy starsi bracia, to też "ludzie". Te opowiadania pozwalają spojrzeć na nich inaczej "cieplej".

 

Jednak polecam cały zbiór, jest to na pewno świetne odprężenie po innych "ciężkich" lekturach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)