Ogród księżycowy
Agnieszka Krawczyk

Agnieszka Krawczyk znów przybliża nam swoje postaci. W Idzie w dalszym ciągu mieszka: - Mila z mężem, prowadząc swój pensjonat, - hrabina Tyczyńska, produkując coraz to nowe kosmetyki oparte na naturalnych składnikach, - Sabina Południewska (Laura Rosa), remontując zakupiony dom oraz pisząc kolejną powieść dla kobiet, - Krzysztof Dolecki, lekarz, ojciec, przyjaciel. Pojawiają się też nowe osoby, które w znaczący sposób wpłyną na losy bohaterów: - Kalina Olczak - projektantka ogrodów (m. in. tytułowego ogrodu księżycowego) - szwagierka Krzysztofa - malarka -"włóczęga" Sebastian. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść aż kipi zapachem kwiatów, perfum i ziół. Zapachy otulają nozdrza a wzrok cieszy feeria barw, którymi przepełniona jest Ida. Dodatkowym bodźcem dla czytelnika są wspomniane w tekście liczne odniesienia do filmów i książek, które autorka gorąco poleca. W powietrzu unosi się też mnóstwo emocji i uczuć, zresztą nie tylko miłości. Ale to ona wysuwa się na pierwszy plan, pokazując że warto kochać, ale nie zatrzymywać w sercu zadr z przeszłości, bo mogę w poważny sposób rzutować na naszą przyszłość. Oprócz trwającego już uczucia dojrzałego mamy szansę śledzić dwa zauroczenia (w tym jedno młodzieńcze), na których rozwój liczę w kolejnym tomie. Zresztą "Ogród księżycowy" zdradził nieco, skąd wzięła się inspiracja dla tytułu "Jezioro szczęścia". Tym bardziej pozostaje mi oczekiwać na niezwykłe sceny, w tym jakże magicznym miejscu. Agnieszka Krawczyk posiada niezwykły dar zainteresowania czytelnika, przyciągnięcia jego uwagi na początku powieści, bo potem umiejętnie tą ciekawość podsycać tajemnicami i intrygami. Autorka nie zapomina też o humorze, ciekawych i różnorodnych tematycznie dialogach oraz o nutce napięcia i niepewności. Niezwykłość tej książki i moje dla niej uwielbienie, to nie tylko sympatyczni bohaterowie, w większości spokojna akcja oraz eteryczne zapachy. To również lekkość pióra autorki, jej zrozumienie dla problemów zwykłych ludzi, którzy żyją tuż obok nas, ale i chwilami bajkowy, przepiękny świat kwiatów, barwnych i aromatycznych ziół oraz księżycowego ogrodu Sabiny. Ja to naprawdę widziałam oczami wyobraźni i czułam nieziemskie aromaty. Wystarczyło zamknąć na chwilę powieki, by obrazy te wypełniły mnie całkowicie. Czyż w takim klimacie nie można się odprężyć, zrelaksować i zapomnieć o chłodzie, głodzie czy niezapłaconych rachunkach? Na stałe się nie uda, ale choć na krótką chwilę żeglowania po stronach powieści - owszem. całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2015/10/agnieszka-krawczyk-ogrod-ksiezycowy.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

już napisałam opinię na LC "Pozostaje e temacie ogrodów oraz poznawania dla mnie nowych polskich autorek, tym razem całkiem miło. nic wielkiego serialowo ale gdyby nie to że musiałabym się zająć innymi sprawami przeczytałabym ją w ciągu jednego dnia. nie lubię wybielonych bohaterów. za to drugi plan jest barwny... no i ogród. poza tym widać że Pani Agnieszka potrafi wykorzystać są wiedzę o literaturze i za to ocena dobra. http://lubimyczytac.pl/ksiazka/248185/ogrod-ksiezycowy/opinia/28208515#opinia28208515

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część historii mieszkańców małej wioski Idy. Tym razem trzon akcji spoczywa w Bluszczu i na ramionach Sabiny. To ona planuje ślub z Krzysztofem, bycie mamą dla Julinki. To ona nagrywa film dla argentyńskiej telewizji i tworzy ogród z nową mieszkanką Idy - Kaliną. To Sabina będzie prowadziła w pensjonacie "Pod Graalem i Różą" warsztaty pisarskie, na których jedną z uczestniczek będzie była szwagierka Krzysztofa, Lola, która stanie się zarzewiem problemów i kłopotów, które staną na drodze do wspólnej przyszłości Sabiny i jej narzeczonego. Wciagająca od pierwszej strony, oczarowująca zapachami, dźwiękami i obrazami. Ida i jej okolice są zdecydowanie magiczne, a przyjaźń z jej mieszkańcami - uzależniająca!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część serii i kolejne miłe znajomości, rozwinięte wątki i sielska sceneria. Chce się więcej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzecia część? Trudno. Dla mnie pierwsza. Oczarowała mnie na tyle, że chętnie sięgnę po wcześniejsze i kolejną. Sympatyczni bohaterowie (w większości). Piękna okolica i wiosenny nastrój. Czego chcieć więcej? Mniej pozytywne postaci sprawiają, że fabuła nie ma wyidelizowanego, odrealnionego klimatu. Piękny język, plastyczne opisy. To wszystko sprawia, iż łatwo dać się pochłonąć, przenieść do "Bluszcza". Mieć chęć bliższego poznania, a nie szukania sensacji i łatwego zarobku jak reżyser, próbujący stworzyć własną wizję (nieco zniekształconą) tego miejsca i jego mieszkańców.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)