Ogniem i mieczem
Henryk Sienkiewicz

Już od dawna chciałam przeczytać "Ogniem i mieczem" Henryka Sienkiewicza, ale zdawałam sobie sprawę, że potrzebuję dużo czasu, toteż poczekałam na ferie zimowe. Okazało się, że to była dobra decyzja, niestety co do samej powieści mam dosyć mieszane uczucia. Z pewnością nie tego się spodziewałam...

Chmielnicki ucieka na Sicz i organizuje tam powstanie Kozaków, którzy za sprzymierzeńców mają Tatarów. Bunt próbuje stłumić książę Jeremi Wiśniowiecki. W jego wojsku służy Jan Skrzetuski, zakochany w Helenie Kurcewiczównie, przyrzeczonej Kozakowi Bohunowi. "Ogniem i mieczem" to opowieść o walkach polsko-kozackich, ale i wielkiej miłości, na której drodze pojawia się wiele przeszkód.

Powieść zajęła mi o wiele więcej czasu niż myślałam i niestety czytało ją się bardzo ciężko. Moim zdaniem jest słabsza niż wszystkie dzieła Sienkiewicza, które dotychczas poznałam. Momentami była interesująca, ale równie często się nudziłam i miałam ochotę odłożyć ją na półkę. Co chwilę zmieniałam o niej zdanie. Zaskakiwała mnie raz pozytywnie, raz negatywnie. Czasami naprawdę myślałam, że akcja już się rozkręca i tak zostanie do końca, a było inaczej... "Ogniem i mieczem" wymaga od czytelnika ogromnej cierpliwości.

Wydaje mi się, że "Ogniem i mieczem" czyta się ciężko między innymi z powodu bardzo trudnego języka, który momentami wręcz mnie męczył. Pozbawiał on takiej lekkości i powodował, że akcja choć powinna, to nie była dynamiczna. Może też za dużo archaizmów? Poza tym denerwowały mnie opisy, za długie i zbyt szczegółowe, przez co nieinteresujące. Każda postać została dokładnie opisana: wygląd, charakter, przeszłość. Co za dużo to niezdrowo. Ze scenami walk też bywało różnie - niektóre w ogóle mnie nie przekonały i nie wywołały emocji, zaś inne śledziłam z zapartym tchem. Szczególnie spodobał mi się jeden fragment o bitwie pod Beresteczkiem. Opisy przyrody są barwne i pozwalają wyobrazić sobie te tajemnicze, fascynujące stepy, ale też czasem czułam, że jest ich za dużo.

Większość wątków mnie zainteresowało, ale zauważam, że Sienkiewicz się powtarza. Wiele motywów, wydarzeń znam już z innych jego powieści, bohaterowie też są podobni do np. tych z "Krzyżaków". Momentami to denerwowało, bo miałam wrażenie, że już znam tę historię. Jeśli chodzi o bohaterów to niektórzy są bardzo ciekawi, np. Zagłoba, Wołodyjowski czy Bohun. Postacie historyczne takie jak Chmielnicki, Wiśniowiecki, Jan Kazimierz również zostały świetnie przedstawione. Niestety, Helena i Skrzetuski niezbyt przypadli mi do gustu, bo są dość schematyczni i trochę nudni, aczkolwiek niektóre czyny Skrzetuskiego podziwiam, a wątek ich miłości mnie zainteresował.

"Ogniem i mieczem" pokazuje nam różne postawy ludzi: bohaterstwo, tchórzostwo, nielojalność. To historia o wielkiej miłości, zarówno do kobiety, jak i ojczyzny. Powieść jest pochwałą odwagi, męstwa, determinacji. Myślę, że rzeczywiście pokrzepiła wiele serc, dodała sił, wiary. Niestety, przy "Quo vadis" prezentuje się dosyć słabo, ma dużo wad, czegoś jej brakuje, jednak momentami bardzo mi się podobała. Polecam osobom, które lubią powieści historyczne oraz nie boją się książek, które czyta się dosyć ciężko.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała opowieść o miłości zarówno do wybranki serca jak i do Polski. Szczególnie dziś, gdy wojny nie są zagrożeniem dla suwerenności naszego kraju, należy pamiętać o poświęceniu i patriotyzmie przodków, dzięki którym żyjemy dziś w wolnym kraju. Pierwsza część wspaniałej trylogii, mającej na celu obudzenie w rodakach patriotyzmu opowiada o walce w imię miłości do kraju i poświęceniu dla odzyskania ukochanej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść ku pokrzepieniu serc, rzeczywiście mogła podnosić na duchu. Czasem nużyły mnie jedynie opisy historyczne, ale jeśli ktoś pasjonuje się historią to będzie więcej niż zadowolony. Innym może spodobać się wątek miłosny, przygody głównych bohaterów, momentami zabawne dialogi. Zresztą kto nie zna tego wielkiego dzieła, choćby z filmu. Polecam jedno i drugie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po kilku nieudanych próbach przeczytania książek Sienkiewicza nie spodziewałam się, że jakaś może być choć trochę ciekawa i aż tak wciągająca. Po "Ogniem i mieczem" sięgnęłam pod wpływem babci, która wychwalała Trylogie pod niebiosa. Nie zawiodłam się. Książka mimo, że o tematyce historycznej (nie przepadam za nią) jest napisana dobrze i ciekawie, naprawdę trudno się od niej oderwać. Czas akcji umiejscowiony jest podczas powstania Chmielnickiego. Głównym bohaterem jest rycerz Pan Skrzetuski. Poznał Helenę i od pierwszego wejrzenia szaleńczo się w niej zakochał. Na drodze jednak staje mu Bohun, który pod wpływem wściekłości spala Rozłogi i porywa dziewczynę. Mimo, że książka jest naprawdę świetne jest jeden, według mnie, poważny problem. Skrzetuski jest strasznie jednowymiarową postacią. Mam wrażenie, że podczas trwania książki w ogóle się nie zmienił, nie przeszedł żadnej metamorfozy. Jak idealny był na początku tak samo doskonały był pod koniec. Zawsze wiedział co ma robić, nie miał prawie żadnych rozterek. Sprawia to, że jego postać jest nierealna, nawet momentami nudna i trudno ją polubić. Zupełnie inaczej się ma sprawa z innymi bohaterami, którzy są po prostu świetni: Panem Wołodyjowskim (który jest świetnym rycerzem, ale łatwo się zakochuje), Zagłobą (momentami trochę tchórzliwy, nie zawsze wie co ma robić i nie stroni od trunków), czy w końcu Bohunem (w przeciwieństwie do Skrzetuskiego jest raz robi dobrze, raz źle, czasami mu wychodzi, czasami nie, prócz tego się zmienia pod wpływem miłości do Heleny, robi się łagodniejszy). Mają oni wady, ale i zalety. Czyni to ich bardziej ludzkimi, są nam bliżsi. Podsumowując mimo, że główny bohater nie przypadł mi do gustu książka jest świetna i wciągająca. Naprawdę warto ją przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Ogniem i Mieczem" to utwór fantastyczny-po prostu super. Takiego opisania bitew, nawet ja bym się nie spodziewała... Jest to utwór o walce ale z wątkami miłosnymi. Warty przeczytania!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To książka, do której chętnie i z sentymentem wracam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Twórczość Sienkiewicza charakteryzuje taki język i styl pisania, który zupełnie do mnie nie trafia. Po ,,Ogniem i mieczem" zdecydowałam się sięgnąć, widząc że zostało zrealizowane jako Superprodukcja Audioteki i nie zawiodłam się, bo historia się broni. Potrzebowałam tylko odebrać ją przez inne medium.

Mając w pamięci adaptację filmową, którą widziałam wcześniej przynajmniej parę razy, bardzo zdziwiłam się, że zmiany w stosunku do materiału źródłowego są aż tak znaczące. Być może częściowo wynika to z tego, że książka ma w sobie treści na przynajmniej kilkuodcinkowy serial. Jako książkowych głównych bohaterów widzę przede wszystkim Zagłobę i księcia Jaremę. Wszystkie postacie zostały dobrze wykreowane, ale odnoszę wrażenie, że te rzeczywiście charakteryzowała największa głębia i złożoność charakterów. Podobało mi się to, że w powieści tej warstwa obyczajowa gładko przeplatała się z częścią przygodowo-historyczną. Ciężko było narzekać na nudę, śledząc którykolwiek z etapów tej książki. Odnoszę wrażenie, że po scenie wyzwolenia pewnej postaci, zapomniano trochę o Bohunie, a szkoda, bo miał potencjał jako nieoczywisty moralnie bohater brodzący na granicy dwóch światów i dwóch kultur.

Adaptacja dźwiękowa Superprodukcji według mnie jest wybitna. Andrzej Grabowski jest najlepszym Zagłobą, jakiego miałam okazję poznać w wersji aktorskiej, a Jarosław Boberek jako Longinus Podbipięta nie ustępował poziomem znanemu z filmu Andrzejowi Zborowskiemu. Muzyka zespołu Percival podbijała klimat staropolski.

Świetna produkcja, która podbiła walory powieści. Kierując się swoim gustem i wspomnieniami z czasów szkolnych nigdy w życiu nie sięgnęłabym po wersję papierową w jej surowej formie, a dzięki audiobookowi odkryłam, że proza Sienkiewicza może kryć w sobie naprawdę ciekawe historie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W końcu, po wielu latach miłości do ekranizacji, sięgnęłam po książkę. Od zawsze mama przekonywała mnie, że "książki są lepsze od filmów", w co jednak wątpiłam. Niestety, przy pierwszej części Trylogii Sienkiewicza wygrywa jednak wersja filmowa. 

Historii nie trzeba nikomu przedstawiać - miłosny trójkąt Helena-Jan-Bohun na tle powstania Chmielnickiego. 

Zdarzały się momenty, kiedy chciaam odłożyć książkę, ale przełamywałam się i czytałam dalej. Oczywiście nie żałuję tej decyzji. Warto poznać oryginalną wersję jednego z ulubionych filmów. Jestem ogromnie wdzięczna reżyserowi za złagodzenie niektórych wątków (na przykład śmierci Tatarczuka i Barabasza, która w książce była ukazana w o wiele bardziej okrutny sposób), które przyprawiały mnie o gęsią skórkę czy nawet o mdłości z przerażenia.

Co prawda dość opornie szły mi fragmenty opisów historycznych czy kwestii w języku ukraińskim (na szczęście były one tłumaczone), ale w ogólnym rozrachunku książka na prawdę przypadła mi do gustu. Na pewno będę do niej często wracać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest 1648 rok. Bohdan Chmielnicki, wódz kozacki, przygotowuje powstanie kozaków przeciw Rzeczypospolitej.Przypadkowo młody ale zaufany rycerz króla Jana Kazimierza ratuje życie Chmielnickiemu napadniętemu na stepie. Ten początkowo przedstawia się jako Zenobi Abdank, ale w końcu ujawnia, kim jest.Wkrótce Rzeczpospolitą ogarnia wojna. Kozacy zwyciężają pod Żółtymi Wodami, pod Korsuniem, pod Piławcami. Bohun i Skrzetuski biorą udział w wojnie polsko-kozackiej, walczą po przeciwnych stronach. Pierwszy z nich staje się zaufanym Chmielnickiego. Drugi zostaje bohaterem po brawurowej ucieczce z oblężonego Zbaraża, przedostaniu się do króla z informacją, że twierdza potrzebuje wsparcia. W Zbarażu obroną dowodzi wielki wódz, niezwykły rycerz, postrach Kozaków i Tatarów książę Jeremi Wiśniowiecki, Jarema.W międzyczasie wierni przyjaciele Skrzetuskiego, Zagłoba, Wołodyjowski i Rzędzian, uwalniają Helenę z Czarciego Jaru. Dziewczyna pielęgnuje wycieńczonego po wydostaniu się ze Zbaraża Skrzetuskiego. 

Zobacz więcej na Brainly.pl - https://brainly.pl/zadanie/3757862#readmore

(Kliknij aby rozwinąć opinię)