Ognie. Miłość i inne katastrofy
Sigríur Hagalín Björnsdóttir

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością islandzkiej pisarki, chociaż to jej trzecia książka. Poniżej parę słów o książce.

Anna jest geolożką, zajmującą się badaniami nad wulkanami, a zarazem przykładną matką i żoną. Wulkanologia jest jej pasją wczepioną przez ojca, który od najmłodszych lat uczuł ją o sile przyrody. Annie wydawało się, że ta nauka nie ma przed nią tajemnic i potrafi przewidzieć wszystko. Niestety, przytłoczona rutyną dnia codziennego i pod naciskami politycznymi bagatelizuje symptomy wulkanów…. 

OGNIE to dobrze napisana powieść katastroficzna zawierająca jakżeby bardzo realny scenariusz. Bo czy nie słyszymy o erupcji wulkanów gdzieś na świecie? To po prostu może się stać… Autorka w książce stosuje terminologię wulkanologii i przybliża nam, zwykłym laikom zagadnienia i terminy z geologii. Posługując się przy tym prostym językiem, co nie przytłacza nas informacjami. Pisarka świetnie łączy fakty z historią Anny i tworzy zgrabną całość, która wzbudza naszą ciekawość. Bo tylko z pozoru Anna ma poukładane życie… Gdy na jej drodze staje inny mężczyzna, kobieta jest rozdarta między dotychczasowym życiem, a mocą nowego uczucia. Nie zapominając o wciąż budzącym się wulkanie i wewnętrznych erupcjach. Poprzez przeplatanie losów głównej bohaterki z siłą przyrody odczuwamy niepokój i emocje targające Anną.

Niestety autorka, mając świetny materiał na powieść nie wzbudziła mojego pełnego zaangażowania. Rozdziały ciutkę mi się dłużyły, dopiero pod koniec powieść nabiera rozpędu. Wielka szkoda, bo był bardzo duży potencjał.

,,Ognie" to trzecia głośna powieść Sigrí?ur Hagalín Björnsdóttir, islandzkiej pisarki i dziennikarki, autorki bestsellerowych powieści ,,Wyspa" i ,,Święte słowo".
Obie książki podbiły moje czytelnicze serce i zapisały się trwale w pamięci.

Autorka znana jest z bezkompromisowego komentowania społecznych i politycznych problemów.
Bliskie są jej kwestie związane z ekologią i zagrożeniami, jakie niesie współczesna cywilizacja. Tematy te odnajdujemy również w jej nowej książce.

Akcja rozgrywa się w Islandii.
Główna bohaterka i narratorka, Anna, jest uznaną wulkanolożką. Życie Ziemi zna lepiej niż własne. Wielką pasją zaraził ją ojciec, ceniony naukowiec samotnie wychowujący córkę.
Anna jest mężatką. Ma dwoje dzieci. Wiedzie z pozoru szczęśliwe życie.
Wszystko zmienia się, gdy nagle po latach odzywają się podziemne wulkany. Ich potencjalne erupcje zagrażają mieszkańcom wyspy.

Anna, jako dyrektorka Wydziału Nauk o Ziemi, domaga się od władz interwencji i ewakuacji tysięcy ludzi.
Jak reagują politycy?
Nietrudno się domyślić - ładują się gromadnie do samolotu badawczego, opóźniając jego start, lansując się i wystawiając gęby do kamer...
Do niczego dobrego nie może to doprowadzić, zwłaszcza że są i tacy, którzy uważają, iż decyzje Anny mogą odstraszyć turystów i zmniejszyć dochody lokalnych biznesmenów.

Jednocześnie Anna przeżywa małżeński kryzys. Na jej drodze staje dużo młodszy, intrygujący fotograf. Od tej pory ognie budzą się nie tylko pod wyspą...

Powieść Sigrí?ur Hagalín Björnsdóttir czyta się z zainteresowaniem i narastającym niepokojem - podobnie jak jej poprzednie książki.

Autorka zręcznie i prowokująco zestawia świat dzikiej, nieokiełznanej przyrody z naturą człowieka, który jest przecież jej elementem, tyle że najbardziej nieudanym i niebezpiecznym.

Pisarka obnaża też bezlitośnie mechanizmy władzy, głupotę i interesowność małych, pokracznych polityków (brzmi znajomo, prawda?).

Dużym plusem jest na pewno psychologizm postaci - wpływ przeszłości na to, co teraz; skomplikowane relacje między rodzicami i dziećmi, zwłaszcza po przeżyciu traumy.
I to zakończenie - chciałoby się powiedzieć ,,wisienka na torcie" - bo właściwie tak jest, tylko że to bardzo, bardzo gorzka wiśnia.

Język i styl - oszczędne, ale piękne, z wysokiej półki.
,,Ognie" to jest powieść, którą się smakuje jak kroplę miodu. Gryczanego...
Właśnie dlatego POLECAM.

BEATA IGIELSKA