Odrodzone królestwo
Elżbieta Cherezińska

Umarł król, niech żyje król! Cykl "Odrodzone królestwo" towarzyszył mi przez ostatnie osiem lat i z wielką niecierpliwością wyczekiwałam kolejnych tomów serii. Żywi bohaterowie, barwny język i solidnie dopracowane tło historyczne sprawiały, że każdą kolejną część czytałam z zapartym tchem. Kiedy stało się oficjalnym, że autorka piątym tomem żegna się z serią, poczułam lekkie ukłucie żalu. Jednak nic nie może trwać wiecznie, więc wypada pożegnać się godnie. Największą zaletą powieści Elżbiety Cherezińskiej byli jej bohaterowie i chociaż przez cykl przetoczył się ich cały tabun, to każdy z nich był inny, wyjątkowy. To przez pryzmat ich losów poznawaliśmy wielką historię. Tymczasem w ostatniej powieści na pierwszy plan wysuwają się kampanie wojenne i polityczne układy. Niewiele miejsca zostało dla bohaterów, których zdążyliśmy polubić (chyba że ktoś polubił Krzyżaków i Jana Luksemburskiego). Jeżeli już jesteśmy przy układach politycznych to w bardzo ciekawy sposób pokazano dwa fronty prowadzenia polityki – męski i damski. Przyjemnie było obserwować królowe, które miały realny wpływ na losy swoich państw, nawet jeśli były to wpływy nieoficjalne. Kobiety są siłą "Odrodzonego królestwa", zarówno powieści o tym tytule, jak i całej serii. Zmiana akcentu, skupienie się na opisach wojennych i zmniejszenie roli prywatnych losów bohaterów sprawiły, że zmieniła się dynamika narracji. Poprzednie tomy lepiej rozkładały uwagę czytelnika między historię a fikcję literacką, a autorka z większą dbałością podchodziła do postaci. Trzeba jednak oddać sprawiedliwość, że niektóre wydarzenia tworzą pewną klamrę spinającą całość i wątki z "Korony śniegu i krwi" zostały po mistrzowsku zamknięte w "Odrodzonym królestwie". Zakończenie ostatniego tomu było zaskakujące (chociaż z historycznego punktu nic zaskakującego wydarzyć się nie mogło). Autorka w intrygujący sposób podsumowała rządy Łokietka , a wizja, którą wykreowała w ostatnich scenach, była świetnym pomysłem, nawet jeśli dla mnie mogłaby być krótsza i mniej dosłowna. Elżbieta Cherezińska była, jest i pewnie przez długi jeszcze czas pozostanie królową polskiej powieści historycznej. Ogrom pracy włożony w badania historyczne jest wręcz namacalny i naprawdę życzyłabym sobie (i innym miłośnikom prozy z historią w tle), żeby każdy autor, który bierze się za jakąś epokę, podchodził do pisania z takim profesjonalizmem i rzetelnością. Czy będę tęsknić za "Odrodzonym królestwem"? Na pewno i niejednokrotnie będę wracać do cyklu, zwłaszcza dla bohaterów drugoplanowych. Czekam jednak na nowe, niecierpliwe wypatruję wiadomości, co tym razem autorka “wrzuci na ruszt” i wierzę, że nie zawiedzie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To jest autorka, którą zawsze się dobrze się czyta. Historie osadzone w Polsce Piastów, stare wierzenia krzyżujące się z nowymi, tradycje, zwyczaje, intrygi, mnogość różnych bohaterów tworzy piękną i magiczną powieść. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Odrodzone królestwo” to ostatni, piąty tom, cyklu o tym samym tytule „Odrodzone królestwo”, autorstwa pani Elżbiety Cherezińskiej. Jest to zbeletryzowana historia Polski z lat 1253-1333, czyli ostatnie lata rozbicia dzielnicowego. Cykl ten określić można jako rodzima gra o tron. Ja swoją przygodę z cyklem rozpocząłem 31 października 2017 roku, kiedy rozpocząłem czytać „Koronę śniegu i krwi” a zakończyłem 27 lutego 2021 roku.
Akcja ostatniego tomu rozpoczyna się w 1327 roku, kiedy to król Władysław Łokietek musi zmierzyć się z dwoma potężnymi przeciwnikami. Na północy Zakon Krzyżacki oraz na południowym-zachodzie Czechy, rządzone przez Jana Luksemburskiego. Jednak oprócz wrogów ma także sprzymierzeńców w postaci Węgrów (na południu) oraz Litwinów (na północnym wschodzie).
Pani Cherezińska rok po roku pokazuje nam ostatnie lata panowania króla Łokietka, jego sukcesy i porażki. Autorka ukazuje także jak skomplikowana była polityka w tamtych czasach, jak nic nieznaczące wydarzenia mogły mieć wpływ na wydarzenia międzynarodowe. Jaki wpływ na Polskę mogły mieć wydarzenia w odległym Awinionie, gdzie urzędował ówczesny papież Jan XXII.
Oprócz głównych bohaterów cyklu poznajemy także dalsze losy innych osób, które znamy we wcześniejszych tomach. Prym wiedzie tutaj Rikissa, ale także poznamy przygody Matki Jemioły i jej Zielonych Sióstr. Wrogowie Polski też zajmują znaczną część tej opowieści i dowiadujemy się jak doszło do Świętego Przymierza pomiędzy Czechami a Zakonem Krzyżackim.
Całość jest niesamowicie wciągająca, mimo, że koniec tej historii jest znany, to trudno się od powieści oderwać. „Odrodzone królestwo” to 802 strony, które przeczytałem w ciągu ośmiu dni oraz jedenastu posiedzeń, co plasuje tę książkę w czołówce książek przeczytanych na Tronie. Oczywiście z całego serca polecam Wam tę część, jak i cały cykl „Odrodzone królestwo”. Naprawdę warto.

 

https://www.facebook.com/czytamnatronie

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak już wcześniej niejednokrotnie wspomniałam - kocham całą sagę. Pani Cherezińska trzyma poziom, choć przyznaję iż ta część była ciut gorsza od wcześniejszych, jakby bardziej nudna ale mimo to jest na szczycie listy najlepszych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

    „Za każdym razem ojciec musiał ustąpić królowi”.

 

Cykl „Odrodzone królestwo” opisuje bardzo trudny i niespokojny czas w dziejach naszej historii. Władysław Łokietek to mądry król, dobry, przewidywalny strateg, mąż, ojciec. Nie daje się zwieść pozorom, kuszącym rozejmom. Szykuje się do wojny z Zakonem. Jego syn Kazimierz walczy o życie. W Malborku, po śmierci wielkiego mistrza, – który zastał zamordowany – toczy się zażarta walka o władzę. Nikt nie myśli o pokojowych rozwiązaniach, wręcz przeciwnie, Zakon tworzy wielką armię, która już wkrótce wyruszy przeciwko Władysławowi. Odnoszący sukcesy w bitwach król Luksemburski, zaczyna patrzeć na Królestwo Polskie, jak na łatwy kąsek. Wchodzi w sojusz z Zakonem, mając nadzieję na szybki podbój Polski i jej podział między sobą nawzajem. Wojna nabiera rozpędu, pożoga trwa w najlepsze. Płonie wszystko, co stanie na drodze niszczycielskiego i łaknącego sukcesu, nienasyconego wroga.

 

Elżbieta Cherezińska niesamowicie lekko oddaje ducha tamtych czasów. Król Władysław to mądry władca, doskonały strateg, umiejętnie lawiruje między swoimi przeciwnikami. Trafnie oceniając, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem, sojusznikiem. Intrygi się mnożą, niepokój narasta, w końcu długo skrywane tajemnice ujrzą światło dzienne. Wszystkie wątki zostają doprowadzone do końca. Świat chrześcijański współistnieje z pogańskim, splatając się nawzajem. Bitwy, oblężenia, używane machiny, wiarygodnie i dosadnie ukazane. W całość, intrygująco została wplątana szczypta magii i fantastyki. Czuję smutek i żal, że to już koniec. Będę tęsknić za bohaterami, w szczególności za Władkiem, Borutką, Jemiołą, Rikissą i Hunką…

 

Fascynująca epicka opowieść, napisana z niesłabnącym rozmachem. Prawda historyczna idealnie współgra z fikcją literacką. Jest to wciągający thriller, intrygujący kryminał, dobra powieść obyczajowa i historyczna w jednym. Niesamowite wrażenia i odczucia. Przepełniona ogromnymi emocjami i prawdziwą przygodą. Dla mnie rewelacja! Całość pięknie i bardzo estetycznie wydana, w twardej oprawie - robi wrażenie:) Była to fascynująca, pełna niespodzianek przygoda, o której nie da się zapomnieć. Bardzo polecam cały cykl, warto!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cudowne zakończenie cyklu. Bohaterowie jak żywi. Najchętniej śledziłem losy Władysława i Jego walkę o Królestwo. O dziwo wątek Jemioły i jej otoczenia też mi się podobał. Mniej lubiłam czytać o poczynaniach Krzyżaków.

Książki Pani Cherezińskiej są niesamowite i odkrywają tak mało opisany fragment historii Polski- piastowski.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)