Obsesja
Nora Roberts

Naomi Carson była zaledwie dwunastolatką, gdy odkryła, że jej ojciec jest gwałcicielem i mordercą. Postanowiła sobie, że już nigdy nie pozwoli, żeby to tragiczne wspomnienie zaważyło na jej przyszłości. Poświęciła się fotografii i stwierdziła, że czas radykalnie zmienić otoczenie. Gdy kupiła stary, rozpadający się dom i poznała nowych przyjaciół po raz pierwszy poczuła się bezpiecznie i u siebie. Pytanie tylko, czy przeszłość da o sobie tak łatwo zapomnieć? Powieść N. Roberts mogłaby być książką bardzo zajmującą. Mogłaby być, ale nie jest. Albo inaczej - była, ale do pewnego momentu. Zdecydowanie dobry początek książki zepsuły późniejsze błędy. Tak jak wspomniałam wcześniej, fabuła jest zajmująca, a sama historia Naomi i jej ojca rzeczywiście nadaje się do sfilmowania i puszczania w kinach. Czytelnik otrzymuje także sporą dawkę wiedzy z pogranicza psychologii. Poznajemy specyfikę radzenia sobie z traumą - bardzo dobrze widać po poszczególnych bohaterach, w jaki sposób próbują sobie poradzić z tym trudnym przeżyciem. Powieść doskonale pokazuje, jak bardzo różni jesteśmy nie tylko pod względem wyglądu, ale i konstrukcji psychicznej. Zarówno Naomi jak i jej brat i matka przeżyli tą samą tragedię, jednakże każde radziło sobie z nią w inny, ciężko nawet stwierdzić czy dobry, sposób. Obsesja na pewno mogłaby być gratką dla czytelnika, który lubi powieści psychologiczne. Trauma nie powinna współgrać z miłością Niestety, powieść ma kilka minusów, obok których nie można przejść obojętnie. Gdzieś około środka powieści wieje straszną nudą. Czytelnik może w tym momencie zapomnieć, że czyta kryminał. Zwłaszcza, że na prowadzenie wysuwa się wątek miłosny, co moim zdaniem ogromnie przeszkodziło fabule rozwinąć skrzydła. Ja wiem, że teraz niemalże w każdej książce musi być bożyszcze - męski, małomówny, silny i najlepiej jeszcze umięśniony facet, który skradnie serca większej części czytelniczek oraz oczywiście głównej bohaterki. Ale błagam, nie róbmy tego w kryminale. To nie romans! Ile już kryminałów w ten sposób spartaczono, to nie zliczę. A autorzy nadal to robią i psują dobre książki. Dialogi między bohaterami są niekiedy sztuczne i zdecydowanie przegadane. Można odnieść wrażenie, że autorka nie miała pomysłu na dalsze pociągnięcie fabuły i zapychała ją nic nie wnoszącymi dialogami. Bardzo to słabe. Ale najsłabsze i nie do wybaczenia w kryminale, przynajmniej dla mnie, jest przewidywalne zakończenie. Nienawidzę tego. Jeśli dobrze się wczytamy to już w połowie książki będziemy wiedzieć kto, co i dlaczego. Nie trzeba być Einsteinem. Koniec powieści to ogromne rozczarowanie. Dawno nie widziałam takich flaków z olejem. Zero emocji i akcji. Dno, muł i wodorosty. I jeszcze kilometr mułu. Te słowa adresują dla fanów kryminałów - czytacie na własne ryzyko. Ostrzegam lojalnie, że to nie jest dobra książka. A miała olbrzymi potencjał, bo początek jest wyśmienity. Podejrzewam, że autorce mógł ktoś źle coś podpowiedzieć w trakcie pisania, bo takiego dobrego początku zazwyczaj się nie chrzani. A tutaj mamy totalny bajzel.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyjemna w odbiorze książka, jednak lektura kończy się rozczarowaniem. Thriller? Niee, klasyczny, prosty romans, chyba dla podbicia zainteresowania leciuchno muśnięty wątkiem jak z thrillera. Niby ojciec głównej bohaterki to psychopatyczny morderca, niby jest niebezpieczeństwo w postaci kolejnego mordercy czyhającego za rogiem. Kobieta niby boi się komukolwiek zaufać i wzbrania się przed jakimikolwiek zobowiązaniami, dużo o tym mówi i w ogóle jest niechętna wobec każdego. Noo, może łaskawie wpuści tego przystojnego typa na jedną noc, ale nic więcej, no dobra może jednak to miłość jej życia. Dużo chodzenia wkoło siebie, jak to oni są niezależni, a potem jeszcze więcej wspólnych planów na całe życie. Mało thrillera. Nie da się nie odgadnąć, kto jest zabójcą, bo to właściwie jedyna możliwa osoba.

Książka dla miłośniczek romansów i do tej kategorii powinna należeć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zaczęłam ta Książkę czytać z nastawieniem na wspaniały czas ale niestety. Dwie poprzednie książki, Które czytam były o niebo lepsze. Co tu pisać, przeczytałam i co wiem to moje 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna pozycja super autorki

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naomi, jako 12 latka przerwała przerażający proceder prowadzony przez swojego ojca, seryjnego mordercę, porywającego młode kobiety i doprowadziła do uwolnienia jednej z nich. Jednak na tym jej koszmar się nie skończył i przez większą część życia, uciekała przed koszmarami przeszłości. Jako dorosła kobieta wreszcie kupuje dom i przygarnia psa znajdę, usiłuje się również zadomowić w małej społeczności i walczy z uczuciami do pewnego przystojnego mechanika samochodowego. Jednak przeszłość dopada ją w sielskiej, sennej miejscowości, gdzie każdy każdego zna i gdzie z pozoru jest bezpiecznie. Zaczynają ginąć kobiety, a sposób ich mordowania przypomina styl ojca Naomi. Morderca podrzuca ciała w miejscach, które wcześniej bohaterka uwieczniła na fotografiach. Na pomoc rusza brat Naomi, będący agentem FBI i odkrywa przerażający schemat zbrodni mordercy, który od lat podąża za jego siostrą.

Thriller z romansem w tle, zachwycająca okładka z brokatowym napisem, przyciągająca wzrok. Ze 100 książek Nory Roberts mam już chyba za sobą i czasem odnoszę wrażenie, że wszystkie jej bohaterki mówią jednym głosem. Dialogi są łudząco podobne, a schemat na miłość stale ten sam, kochają się, ale nie powinni być razem, ale jednak są. Uśmiać się można, ale jako książka na odstresowanie po pracy - całkiem w porządku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Beznadziejna pozycja. A kiedyś Nora Roberts tak świetnie pisała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)