Obcy
Albert Camus

Lubię powiastki filozoficzne, jednak ta niespecjalnie mnie zachwyciła, chociaż udało mi się wczuć w nastrój, jak również bez większych trudności zrozumieć psychikę głównego bohatera. Psychikę - z jednej strony prostą, bo objawiającą się głównie (by nie rzec: wyłącznie) obojętnością, swoistą akceptacją wszystkiego, nihilizmem, a z drugiej - skomplikowaną, gdy próbuje się analizować i argumentować przyczyny i sposób myślenia bohatera - przede wszystkim logiczny, a nie emocjonalny i być może dlatego tytulowy Obcy tak zadziwia, bo my, ludzie, przyzwyczajeni jesteśmy do tego, by postępować nie tylko wedle logiki, ale też (a może przede wszystkim) wedle emocji, których Meursault, oprócz popędów, nie wykazuje. Bo w zasadzie - jakie to wszystko ma znaczenie? Przecież to tylko życie. Trzeba je po prostu przeżyć. Co za różnica? Ostatnia kartka jednak coś zmienia, przynosi pewne odkrycie na temat świata, a tym, co wyprowadza z równowagi nie jest bynajmniej śmierć...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miałkie i nieciekawe opowiadanko, zupełnie nie w moim guście. Nie mogłam doczekać się końca

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetny rys głównego bohatera, który jest postacią zdecydowanie niebanalną. W istocie jest to raczej studium działania ludzkości, którego najkrótsze streszczenie podał zresztą sam autor: "W naszym społeczeństwie każdy człowiek, który nie płacze na pogrzebie swojej matki, ryzykuje bycie skazanym na śmierć". Utwór uświadamia czytelnikowi jak obłudną jest nasza egzystencja w otaczającej nas masie ludzi i jak ogromny jest jej wpływ na naszą osobowość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niezwykła książka, choć króciutka, zawiera mnóstwo treści i emocji. Nie wiem jaka jest ogólnie przyjęta interpretacja Obcego. Dla mnie to książka ważna, bo wiele ma ze mną wspólnego. Do bólu pokazuje brak zrozumienia i brak chęci tegoż. W moim odczuciu wszyscy osądzili Meursaulta, który teoretycznie jest przedstawiony jako bezwolny, któremu wszystko jest obojętne. Nikt nie pyta, z serca, natomiast każdy ocenia, ma swoje zdanie i uzasadnienie. Nawet w trakcie procesu nikt się nie zainteresował głównym oskarżonym. Wyrok zapadł jakby poza nim. To przykre i bolesne, jak bardzo można być obcym wśród ludzi. Jak nieistotny jest człowiek, jak bardzo nie pozwala się ludziom decydować o sobie upychając ich w szufladki. Bo przecież po pogrzebie matki trzeba płakać, nie można zapalić ani tym bardziej iść do kina. Bo ludzie wydadzą na nas wyrok. Bo jesteśmy obcy. Znieczuleni, zniechęceni i niezrozumiani.  Obcość działa w dwie strony. Sami też oceniamy. Nie ważne kim jesteś, bo jesteś np. Arabem. Musisz  wierzyć w boga i przyjąć kapelana. Bo nie można inaczej. No cóż... Jesteśmy obcy, brakuje nam empatii, serca, człowieczeństwa i więzi. Tych prawdziwych. Tak odebrałam Obcego Camusa. Dotknął mnie do żywego. Teraz chętnie przeczytam Sprawę Meursaulta Kamela Daoud'a.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Można o niej myśleć całe życie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)