O miłości i innych demonach
Gabriel Garcia Marquez

Są książki i autorzy, którzy bezsprzecznie zapadają w pamięć. W moim przypadku takim pisarzem jest Gabriel Garcia Márquez. Wiele lat temu czytałam "Sto lat samotności" jego autorstwa. Książka obudziła we mnie mnóstwo nieokiełznanych uczuć. Pamiętam o tej książce do dziś, dlatego chętnie sięgnęłam po kolejne dzieło twórcy. Tym razem padło na emocjonującą pozycję pod tytułem "O miłości i innych demonach".  Kilka słów o fabule... W 1949 roku sam pisarz był młodym dziennikarzem. Dostał on polecenie by udać się do klasztoru, by udokumentować likwidację krypt powstałych przeszło dwieście lat temu. Podczas takiego likwidacyjnego działania z jednej z krypt wypływa bo mierząca dwadzieścia dwa metry jedenaście centymetrów, kaskada rudych "żywych" włosów. Márquez postanawia odkryć do kogo owe włosy należą i na podstawie zebranych wiadomości piszę powieść o miłości i śmierci. Włosy należały do Siervy Marii de Todos los Angeles. Sierve poznajemy na początku książki, gdy wraca wraz ze służącą do domu i zostaje pogryziona przez psa. Dziewczynka jest córką bogatego człowieka. Mimo że jest ona wysoko urodzonym dzieckiem częściej przebywa z niewolnikami niż z rodzicami. Matka dziewczynki to zapatrzona w siebie hipochondryczka, która posiada swojego bardzo urodziwego niewolnika. Pominę fakt czemu-wiadomo. Z początku nic nie wskazuje na fakt, żeby ugryzienie Siervy miało nieść jakiekolwiek konsekwencje. Jednakże dzieje się inaczej. Zaniepokojony ojciec prosi o radę biskupa, który stwierdza, że choroba dziewczynki to ewidentne nawiedzenie przez demony. Dziewczynka zostaje oddana do klasztoru, by tam przeprowadzić zabiegi czyli egzorcyzmy.Dominga de Adviento- gospodyni z domu rodzinnego dziewczynki modli się do świętych, że jeśli pozwolą żyć temu dziecku to Sierva nie zetnie włosów do dnia nocy poślubnej. Zadanie egzorcyzmów powierzono ojcu Cayetanowi Delaura. I nagle na ojca Cavetana spada uczucie miłości do dziewczynki. Miłości zakazanej, erotycznej i nieprzyzwoitej... Uprzedzam, że nie jest to książka łatwa i prosta, choć jej objętość i język taki jest. Jest to lektura dziwna, smutna i poruszająca do głębi. NIe znajdziemy tu wysublimowanych i rozbudowanych dialogów. Nie znajdziemy zawirowań i szybkiej zmiany tempa. Jest to spokojna liryczna opowieść, która wymaga chwili refleksji i zastanowienia. Taki jest właśnie Gabriel Garcia Márquez. Taka jest jego klasyczna i wyważona wersja legendy, którą opowiadała mu babka. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka autora po którą siegnełam wieczorem z zamiarem przeczytania kilku strona na dobry sen. Sen nie nadszedł do ostatniej strony.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zwykle, kiedy czytam literaturę iberoamerykańską, do głowy przychodzą mi przymiotniki "niezwykły", czy też nawet "dziwny". Tak też było i w tym przypadku. Opowieść zawarta w tej książce jest przepełniona nieprawdopodobnymi zdarzeniami. Sierva Maria, owoc nieudanego związku markiza de Casalduero, dorasta wśród niewolników ojca. Pewnego dnia gryzie ją w nogę pies, który roznosił wściekliznę po mieście. Rodzice postanawiają umieścić ją w domu, aby nikt nie dowiedział się o ich hańbie (wściekliznę uznaje się bowiem za "psią", wstydliwą chorobę). Sierva Maria niekochana przez rodziców, niewychowana, reaguje źle na tę zmianę. Na początku rodzice myślą, że to objawy wścieklizny. potem zostaje ona uznana za szaloną. Na końcu zaś za opętaną przez diabła. Wysłana do klasztoru poznaje egzorcystę Cayetana Delaurę, który ulega jej urokowi...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Smutna, ale pięknie opisana historia. Dwunastoletnia, zaniedbana przez rodziców dziewczynka wychowuje się wśród niewolników na jakiejś karaibskiej plantacji. Mówi w murzyńskich narzeczach, ale niezbyt umie używać sztućców. Gdy się czegoś lub kogoś boi, to pluje i gryzie. I ogólnie jest raczej dzikim dzieckiem. Niefortunnie zostaje skaleczona przez wściekłego psa. Wtedy nagle rodzice zaczynają zwracać uwag na jej nietypowe zachowania, czy to aby nie ujawnia się wstydliwa psia choroba. Po jakimś czasie lokalny duchowy stwierdza, że jeżeli to nie wścieklizna, to może opętanie. Żeby jak najszybciej pozbyć się niewygodnego kłopotu rodzice (tfu tfu) odsyłają dziewczynkę do klasztoru św. Klary w celu poddania jej egzorcyzmom. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

3,5/5

(Kliknij aby rozwinąć opinię)