Nocturna
Maya Motayne

Debiutancka powieść Mai Motayne, czyli Nocturna przewijała się przed moimi oczami dość często już od jakiegoś czasu. Kiedy więc zobaczyłam w zapowiedziach, że nadchodzi jej kontynuacja - zapragnęłam poznać nareszcie zarówno tom pierwszy, jak i drugi. Przecież książka, która tak często pojawia się na ekranie mojego telefonu, musi w końcu zostać przeze mnie przeczytana. Dzięki uprzejmości wydawnictwa mogłam spełnić swoje małe marzenie, a już dziś mogę opowiedzieć Wam kilka słów na temat Nocturny. Czy historia złodziejki bez twarzy i księcia bez jakiejkolwiek nadziei na dobrą przyszłość mnie zachwyciła? No cóż... przekonajcie się sami.

Kastalania to piękne miejsce, w którym magia jest uznawana za dobro naprawdę luksusowe. Na jej studiowanie mogą pozwolić sobie wyłącznie najbogatsi mieszkańcy. Jednak jest pewny jej rodzaj – propio, której kupić się nie da za żadne pieniądze. To najbardziej osobista i najmocniejsza magia. Książę Alfie interesuje się zakazaną magią i często bierze udział w dość nielegalnych rozgrywkach – tylko po to, by korzystać z naprawdę potężnych zaklęć. Finn to z kolei młoda złodziejka, która z ogromną swobodą porusza się po najbiedniejszych dzielnicach, ale i po tych przepełnionych bogactwem. Jej magia umożliwia zmianę wyglądu w każdej chwili, z czego oczywiście chętnie korzysta. Kiedy tych dwoje spotka się przez zupełny przypadek, będą musieli podjąć wspólną walkę o przetrwanie i zwycięstwo nad mrokiem. Czy ich własne demony przeszłości na to pozwolą?

Początek Nocturny dość mocno mi się dłużył. Choć wkroczyłam w tę historię z ogromną ekscytacją i ciekawością tego, co mnie tutaj spotka, to jednak coś na początku mi nie pasowało. Z czasem jednak zaczęłam się coraz mocniej angażować w opisywane wydarzenia, a Finn i Alfie stali mi się prawie tak bliscy, jakbym czytała o ich przygodach już któryś tom z kolei. Nie wiem jak u Was, ale mnie to absolutnie kupuje i dzięki temu im dalej w lekturze byłam - tym coraz lepiej się bawiłam.

Pierwszy z dwójki głównych bohaterów, czyli Alfie uzyskał moją sympatię poprzez swoje zaangażowanie w sprawę oraz taką odwagę, jaką wykazywał się w poszczególnych momentach. Mimo tego, że jest to książę, to autorka postanowiła wykreować go na takiego chłopaka, który potrafi być stanowczy, ale jednocześnie nieokrutny – przynajmniej nie w sposób świadomy. Po prostu Alfie zaskoczył mnie właśnie swoim podejściem do wielu spraw, co prawdopodobnie miało związek z faktem... A nie, nie zdradzę Wam tego. Dowiedzcie się sami 😉

Finn z kolei trafiła w mój czytelniczy gust swoim ciętym językiem. No przepraszam, po prostu bardzo lubię takie bohaterki, więc nic dziwnego, że i ta postać tak mocno mnie ze sobą związała. W jej przypadku Maya Motayne również wykonała kawał świetnej roboty, więc i ten fakt należy docenić. Finn jest sprytna, nieobliczalna, a jednocześnie pod tą maską twardej i zimnej kobiety kryje się ktoś, kto po prostu czuje się samotny.

Nocturna to moje pierwsze spotkanie z twórczością Mai Motayne i zdecydowanie nie ostatnie. Pierwsza połowa książki była wprowadzeniem do całe tego świata wykreowanego przez autorkę i choć dość mi się dłużyła, to druga połowa całkowicie mnie porwała. Akcja, dynamizm, plot twisty i ciekawe decyzje podejmowane przez bohaterów - jestem całkowicie zauroczona i już teraz mogę Wam zdradzić, że od razu po skończeniu tego tomu, sięgnęłam po drugi. Finn i Alfie minie oczarowali i potrzebuję ich więcej w swoim życiu.

Jeżeli lubicie fantastykę młodzieżową i szukacie ciekawych debiutów, to zdecydowanie mogę polecić Wam właśnie tę książkę. Pierwsze rozdziały nie chwytają z miejsca za serce, ale im dalej, tym więcej się dzieje.

Po długiej podróży do Kastalanii powraca książę Alfie. O jego przyszłości już przesądzono, bowiem po stracie ukochanego brata, który był pretendentem do tronu - ta rola przypadnie właśnie jemu. Alfie zupełnie nie widzi się jako władca. Poza tym, chłopak uważa, że jego brat Dez wciąż żyje, tylko trzeba go odnaleźć... Aby tego dokonać musi zbliżyć się do zakazanej magii.
Tymczasem pewna złodziejka stara się radzić sobie jak najlepiej potrafi... i wpada w tarapaty. Finn, bo tak jej na imię, spotyka księcia Alfiego w niezbyt przyjemnych okolicznościach, ponieważ po rozgrywce cambió dochodzi między nimi do bójki.
Tak właśnie krzyżują się losy tej dwójki.
Niebezpieczna przygoda, czarna magia, która uwolniona sieje spustoszenie.... i potwór z przeszłości, o którym za wszelką cenę Finn pragnęła zapomnieć.
"Zgodnie z legendą Sombra miał przemienić świat w Nocturnę: niekończącą się noc, która czyni z ludzi potwory żywiące się nienawiścią okrucieństwem, chciwością."
"Nocturna" to powieść, która zainteresowała mnie już jakiś czas temu. Uwielbiam książki, w których jest motyw magii, zaklęć. Właśnie to składało się na fabułę. Pomysł na powieść jak najbardziej ciekawy i wciągający. Jednak chwilami czułam, że akcja toczyła się zbyt wolno.  Największe wrażenie zrobiła na mnie postać Finn - twarda dziewczyna, zdana sama na siebie z ogromnymi pokładami mocy. Razem z księciem tworzyli świetny duet.
Książka niesie ze sobą jasny przekaz - walka dobra ze złem, przeczytamy o lojalności, odpowiedzialności za swoje czyny i drugiego człowieka.
"Nocturna" to debiut literacki autorki. Uważam, że całkiem udany. Myślę, że książka przypadnie do gustu fanom magicznych motywów.
Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwo Jaguar

Witajcie w Kastalanii. Tutaj w powietrzu unosi się magia. Niektóre jej postaci można poznać z ksiąg. Jednak na te studia stać tylko bogatych. Istnieje też rodzaj magii, którą ma każdy mieszkaniec, niezależnie od statusu materialnego. To propio - magia osobista.

Do Kastalanii po długim rejsie wraca książę Alfie. Jego brat Dezmin, następca tronu, znioknął wskutek czarnej magii. Alfie ma obsesję na punkcie jego odnalezienia. Bierze udział w grach, gdzie nagrodami są zakazane księgi. Wierzy, że znajdzie w nich wskazówkę, jak odnaleźć brata. W pewnym momencie jego losy krzyżują się z losami nastoletniej złodziejki Finn. Dzięki swojej magii może ona dowolnie zmieniać twarz. Ruszają razem w pełną niebezpieczeństw drogę, podczas której nieraz się zetkną z czarną magię. Czy odnajdą Dezmina?

Książka pełna UROKU. Rzuciła na mnie CZAR - nie mogłam się oderwać aż do ostatniej strony. A potem ZAKLĘŁAM rozczarowana, że to już koniec.

dr Kalina Beluch

Skończyłam "Nocturne" Mayi Motayne. Zaraz jak zobaczyłam tą książkę wiedziałam, że muszę ją mieć. Została obłędnie wydana. Trzeba przyznać, że wydawnictwo Jaguar wydaje piękne książki.
Alfie wraca do kraju w którym zginął jego brat, następca tronu. Teraz to on musi stanąć na wysokości zadania i pokazać, że zasługuje na to by panować w królestwie. Finn jest złodziejką o niesamowitych umiejętnościach. Potrafi zmieniać się w kogoś innego. Ich drogi krzyżują się. Alfie przypadkiem uwalnia potężną czarną magię by uratować przyjaciela, a Finn jest tego świadkiem. Razem próbują to naprawić.
No i nie zaiskrzyło. Od początku nie potrafiłam się wkręcić w tą historię. Bardzo podobały mi się w książce hiszpańskie elementy, ale fabuła była strasznie rozlazła. Nie polubiłam żadnego z bohaterów. Alfie był słabeuszem 😅 Przynajmniej w moich oczach sprawiał takie wrażenie. Autorka stworzyła fajny świat, ale nie potrafiła go sprzedać. Kiedy już w napięciu czekałam co będzie dalej sytuacja rozwlekała się na kolejne 5 stron. Jestem zawiedziona niestety. Wiem, że to pierwszy tom z serii, ale nie wiem czy sięgnę po dalsze tomy. Nawet nie jestem ciekawa co będzie dalej. Czasami piękna okładka to nie wszystko.
Za egzemplarz książki dziękuję @wydawnictwojaguar ❤️ 

Według kastalańskiej legendy, gdy powstawał świat, bogini Luz i bóg Sombra walczyli między sobą o władzę nad ludźmi. Ostatecznie stali się oni równowagą światła i ciemności, a z tej harmonii zrodziła się magia. Jednak Sombra zapragnął pogrążyć świat w wiecznej nocy - Nocturnie - która czyni z ludzi pełne okrucieństwa i nienawiści potwory. Czy młody książę zdoła zapobiec jej nadejściu, gdy moc mrocznego boga zostanie uwolniona?

Do Kastalanii powraca książę Alfehr, by przygotować się do objęcia tronu. Jednak wciąż jeszcze nie może się pogodzić ze stratą ukochanego brata. Alfie nadal wierzy, że istnieje jakiś sposób, by go odzyskać. Napędzany tą nadzieją bierze udział w niebezpiecznej grze, gotów oddać własne życie w zamian za zakazane księgi z anglezyjską magią. Gdy na jego drodze staje złodziejka bez twarzy, okazuje się, że to dopiero początek jego problemów.

Pomysł na fabułę ogromnie mi się spodobał. Mamy tutaj ogólnodostępną magię żywiołów oraz tzw. propio, które ujawnia się tylko u wybranych i każdemu daje inne możliwości. Mamy rodzinę królewską pogrążoną w żałobie i księcia desperacko pragnącego odzyskać starszego brata, choć wszystko wskazuje na to, że jest to niemożliwe. Mocno intryguje także postać złodziejki o wielu twarzach i jej dramatyczna historia. No i oczywiście motyw czarnej magii, która pragnie obudzić swego pana, boga ciemności.

Jeśli chodzi o bohaterów, najbardziej spodobała mi się Finn. Kreując postać złodziejki, autorka wykonała moim zdaniem kawał dobrej roboty. Ta wyrazista, pełna życia dziewczyna od razu zdobyła moją sympatię. Zdana wyłącznie na siebie, stała się silna, twarda i cyniczna. Chociaż sama siebie uważała za złą osobę, mrok w jej duszy nie zdołał zdusić jej wrażliwości i dobroci. Przy tym postać ta stanowiła idealną przeciwwagę dla zagubionego księcia, który przez większość czasu nie miał zielonego pojęcia, co robi. Bardziej przejmował się reakcją rodziców i nauczycielki na swój błąd niż możliwą zagładą całego królestwa. Zdarzyło mu się podjąć parę dobrych decyzji i momentami wydawał się całkiem uroczy, ale w porównaniu do Finn wypadł niestety dość blado. Polubiłam także Lukę i żałuję, że autorka nie dała mu więcej okazji, by się wykazać. Intrygowali również Ignacio i Xiomara, z wielką chęcią poznałabym dokładniej ich historie.

Chociaż fabuła i bohaterowie raczej przypadli mi do gustu, to styl autorki już niekoniecznie. Poetyckie opisy spowalniały akcję i na początku trudno mi się było wciągnąć w tę opowieść. Na szczęście im dalej, tym lepiej mi się ją czytało, a w kulminacyjnym momencie pochłaniałam kolejne strony z zapartym tchem. Zakończenie nieco mnie rozczarowało, ale ponieważ nie wszystkie kwestie zostały jeszcze wyjaśnione, będę czekać na dalszy ciąg tej historii.

Zabierając się za "Nocturnę", miałam wobec niej bardzo wysokie wymagania. Chociaż nie spełniła do końca moich oczekiwań, okazała się całkiem udanym debiutem, a historia opowiedziana przez Mayę Motayne zdecydowanie przyciąga uwagę. To bardzo obiecujący początek serii i mam nadzieję, że autorka wykorzysta jego potencjał. Ja na pewno sięgnę po kolejne tomy, a jeśli i Wy macie ochotę na fantastykę w latynoamerykańskim wydaniu, dajcie tej powieści szansę.

Sięgnęłam, bo ciekawie się zapowiadało, no i tak okładka! Jak już zasiadłam to nie mogłam się przyzwyczaić do narracji, jak dla mnie skupiła się na totalnie niestotnych rzeczach. Do bohaterów też można się trochę przyzcepić, zwłaszcza że znamy ich bohate życie wewnętrzne, ale... kreacja świata, cała otoczka, połączenie klimatów iberyjskich z fantastyką to rewelacja. Warto sięgnąć, chociaż fajerwerków nie ma.

Ale czaderska książka!

Książka, którą niełatwo połknąć i nie dlatego , że jakaś trudna lub ambitna. Ogrom magii i fantastyki może niejednego przytłoczyć.

Wydanie piękne, okłądka przyciąga, jednak druk należy do tych raczej zniechęcających. Drobny maczek i na dodatek wizja ponad 400 stron nie ułatwia zadania:)

Przeczytałam jednak i to w  jeden dzień, więc zła nie jest. Treść ciekawa , autorka naprawdę ma wyobraźnię, opisując z nadrobniejszymi detalami coś, co nie istnieje w realnym świecie.

Jedyne co mi "nie leży" to fakt, że nie zakończyła się tak jakbym tego oczekiwała. Biorąc pod uwagę , że nie zapowiada się aby była druga część , to czuję lekki zawód.

Reasumują: książka idealna dla osó , która lubuje się w fantastyce.

 „Nocturna” oczarowała mnie okładką i zaintrygowała opisem. Niestety debiutancka powieść Mayi Motayne nie podbiła mojego czytelniczego serca. Co nie oznacza, że Was nie zachwyci. Myślę po prostu, że książka skierowana jest do młodszych czytelników lub fanów gatunku, miłośników fantastyki.

W świecie pełnym tajemnic i magii spotykają się dwie osoby, które różnią się dosłownie wszystkim. Alfie, młodziutki następca tronu i Finn, złodziejka dysponująca talentem do zmiennokształtności. Pochodzą z różnych środowisk, mają zupełnie inne spojrzenie na otaczających ich świat, ale przyjdzie im połączyć siły, aby walczyć ze złem, które przez przypadek sami uwolnili. No… może większy udział miał w tym Alfie, ale kierował się szlachetnymi zamiarami. Tak, więc Alfie i Finn wiedzą, że narozrabiali i teraz będą musieli zrobić wszystko, aby nie tylko ocalić własne tyłki, ale również świat. Aha… no i oczywiście nasi bohaterowie będą musieli zmierzyć się również ze swoimi słabościami i lękami.  Brzmi groźnie? Melancholijnie? Pompatycznie? Przygotujcie się na podróż pełną niebezpieczeństw, podróż owianą tajemnicą i wypełnioną magią.

Przyznajcie, że opis „Nocturny” brzmi niezwykle ciekawie. Jednak ja troszeczkę wynudziłam się podczas lektury. Dlaczego? Sama nie wiem coś mi tu zgrzytało. Może chodziło o narracje, które jest tu prowadzona w trzeciej osobie. Dawno nie czytałam książki napisanej w ten sposób, więc na początku nie mogłam się w nią wygryźć i muszę przyznać, że do końca lektury irytowało mnie to. A może chodziło o rozbudowane opisy, przemyślenia, wątki poboczne, które po pewnym czasie po prostu nużyły. Postacie Alfie i Finna też nie do końca mnie przekonały. Może miały ciekawe charaktery, ale ich decyzje (niektóre nieracjonalne), niektóre rozmowy… denerwowały mnie i niecierpliwiły. Czasem pytałam: Po co to robisz? Czemu to mówisz? Może właśnie o to chodziło autorce, aby wzbudzić w czytelniku tak skrajne emocje?  Podsumowując… książka nie jest zła, ale nie jest też zachwycająca. Jest to lektura niezobowiązująca, z którą spędzicie przyjemnie czas. Autorka pisze dobrze, choć moim zdaniem nie jest to lekki styl i nie pochłoniecie „Nocturny” w jeden wieczór, choć mogę się mylić i może akurat was książka zachwyci. Niemniej jednak… życzę udanej i miłej lektury.