Noc w Lizbonie
Erich Maria Remarque

Polityczna propaganda, agresja wojskowa wobec cywilów, donosicielstwo na ,,zdrajców narodu" uchylających się od zapisania do jedynej właściwej partii, obóz koncentracyjny za krytykowanie władzy lub bycie Żydem to codzienność mieszkańców Niemiec pod rządami Hitlera. Choć miał on ogromne poparcie społeczne, to jednak nie każdy obywatel zgadzał się z wprowadzoną doktryną, z obowiązującym ,,porządkiem", jakim były ,,tortury, strzał w tył głowy, masowe mordy". Jeśli nie głosiło się chwały faszyzmu, należało uciec ze swojego kraju lub zginąć. Jednym z takich wyłamujących się Niemców był Erich Maria Remarque, który w swoich powieściach wprost krytykuje tę formę rządów. Książki jego wynikają z własnych przeżyć jako nielegalnego emigranta, którego każdy dzień był walką o przetrwanie i naznaczony obawą utraty życia. Dramatyczne losy bohaterów okraszane są filozoficznymi refleksjami na temat człowieczego żywota. Nie inaczej jest z ,,Nocą w Lizbonie". To noc wspomnień. Narratorem jest towarzysz głównego bohatera Schwarza, któremu ten opowiada historię trudnej miłości do swojej żony Heleny w realiach tułaczego życia bezpaństwowca. Tak dogłębnie można zwierzyć się jedynie osobie obcej lub takiej, o której wiadomo, że już się jej nie spotka. ,,Byłem obcym człowiekiem, który tej nocy znalazł się na jego drodze i przed którym nie potrzebował czuć się skrępowany". I choć nie jest łatwo być słuchaczem męskiego serca, to nagroda za to czeka wyjątkowa - spełnienie pewnego marzenia. ,,Noc w Lizbonie" powtarza schemat typowy dla Remarque'a. W zakresie fabuły zawiera elementy wspólne z wcześniej stworzonymi przez autora powieściami, między innymi z ,,Łukiem triumfalnym" i z ,,Kochaj bliźniego". To powoduje, że treść książki, choć napisana bardzo dobrze i warta przeczytania, nie zaskakuje ani mocno nie zachwyca. Nie jest odkrywcza.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)