Nieskończone bicie serca
Alessio Puleo

Po literaturę młodzieżową sięgam ostatnio dość rzadko, przyznam. Ale szczerze mówiąc czasem i ja mam dość tych ciężkich i mrocznych klimatów jakie zazwyczaj są w powieściach, które na codzień czytam. Z tą powieścią jest inaczej.
Od początku kiedy przeczytałam jej opis z tyłu wiedziałam, że nie tylko będzie to coś dobrego ale także coś w sumie ciężkiego w odbiorze w tym lepszym sensie. Coś co pozostaje w człowieku mimo, że powieść w pewnym momencie się kończę. I czy faktycznie tak było ?

Ylenie i Aleks byli parą. Na drodze do ich szczęścia stanęła nieuleczalna choroba i niespodziewana śmierć. Kiedy chłopak zginął w wypadku samochodowym, dziewczynie przeszczepiono jego serce. Ylenie próbuje poukładać swój świat na nowo, ale bolesna przeszłość nie daje o sobie zapomnieć – kontaktuje się z nią tajemnicza Giorgia. Dlaczego nowa przyjaciółka zna losy tych dwojga i tajemnice zmarłego chłopaka?

Ylenie próbuje odnaleźć się na nowo w świecie bez Aleksa. Dziewczyna nawiązuje liczne relacje, w których brak emocjonalnego zaangażowania. Bliskością fizyczną próbuje wypełnić pustkę po ukochanym. Niespodziewanie pisze do niej nieznajoma i prosi o spotkanie. Obie nastolatki są w podobnym wieku, obie stoczyły też walkę o
swoje zdrowie. Giorgia przeszła operację przeszczepu rogówek. Czy dziewczyny zbliżą się do siebie? W końcu łączą je wspólne, trudne doświadczenia… Giorgia wyznaje, że miewa wizje, które z pewnością dotyczą Aleksa. Internetowe śledztwo utwierdziło ją w tym przekonaniu. Wyjątkowe przeczucia i widzenia, jakie miewa nowa przyjaciółka Ylenie, odkrywają wiele niejasności w sprawie śmierci chłopaka. Znalezione przez dziewczyny dowody, które zdobywają dzięki wizjom Giorgii, doprowadzają je do brutalnej i przerażającej prawdy o podziemnym świecie handlu narządami. Od tej chwili grozi im śmiertelne niebezpieczeństwo.

„Nieskończone bicie serca” to historia przyjaźni nastolatek o bujnej wyobraźni. Ylenie i Giorgia są ciekawe świata, przepełnione chęcią życia. Pomimo ciężkich doświadczeń ciągle marzą oraz pragną nowych przygód. Chcą kochać i być kochane. Jak skończy się dla dziewczyn śledztwo w sprawie śmierci Aleksa? I czy to prawda, że miłość może pokonać śmierć?

Powiem szczerze, że smutna to była opowieść. Pełna bólu, straty, lęku, żalu. Ale żeby nie było znajdziemy tu też wiele miłości i szczęścia, takiego które jest prawdziwe.
Fabuła powieści jest dość emocjonalna, pełna takiego ludzko odczuwalnego smutku z którym dość ciężko sobie poradzić. Powiem szczerze, że temat przeszczepu narządów oraz handel nimi, który autor tu zdołał poruszyć jest dość trudny i ciężki do przekazania, ale w tym przypadku udało mu się to dobrze zrobić. Historia, którą tutaj dostajemy też do najprostszych nie należy, no bo jak można tak po prostu i łatwo podnieść się po śmierci ukochanej osoby? No marne szanse raczej. A jeszcze kiedyś dowiadujesz się prawdy … Wszystko się zmienia, a wszędobylska intryga tylko wszystko psuje.

Akcja w powieści może i nie jest jakaś zawrotnie szybka, ale nie mamy się co tu nudzić. Mamy tu dwie główne bohaterki, które są dość charyzmatyczne, konkretne i nie boją się pewnych poświęceń byle tylko dotrzeć do celu. Podoba mi się to, że autor stworzył dość konkretne postacie, które można polubić i im kibicować.
Cała książka jest napisana dość lekkim i przystępnym językiem, łatwo wpaść dosłownie w tę historię i dość łatwy był jej odbiór.

Ogólnie rzecz biorąc mimo tego, że powieść jest skierowana raczej do młodszych niż ja czytelników to powiem szczerze, że podobała mi się ona. Poruszając tak ciekawe oraz trudne tematy, autor sprawił, że z wielkim zaciekawieniem chciałam dokończyć tę historię oraz poznać jej finał. Czytało mi się ją dość szybko i przyznam szczerze, że nie znudziła mnie, a to co tu przeczytałam raczej na dłużej zostanie w mojej głowie. Tego nie da się od tak po prostu zapomnieć.
Gorąco polecam samemu sięgnąć po tę powieść i dokładniej przekonać się o co tak naprawdę mi chodzi!

Połączyły je podobne doświadczenia i chłopek, który już nie żyje. Ale w jego śmierci nie wszystko jest jasne. Czy podczas przeszczepu doszło do przestępstwa, a dziewczyny zadające zbyt wiele pytań znalazły się w niebezpieczeństwie?

Miałam już przyjemność przekonać się, że tematyka przeszczepu organów i pamięci komórkowej może być świetną podstawą dla stworzenia klimatycznej, mrocznej i dającej do myślenia książki. Tym bardziej więc nie mogłam przejść obojętnie obok możliwości sprawdzenia, czy i tym razem trafiłam na podobnie zaskakującą i niepokojącą opowieść.

„Nieskończone bicie serca” również okazało się pod pewnymi względami złowieszcze i ponure. Alarmujące zachowanie bohaterek, tajemnicze sekrety, widmo handlu organami- takie kwestie pojawiły się w powieści i podziałały na mnie niczym magnes. Uwielbiam takie ciężkie klimaty, szczególnie gdy fabuła powieści zostaje zbudowana wokół poruszających i niebanalnych kwestii, jak to było w tym przypadku. Przeszczep organów i pamięć komórkowa to tematy pojawiające się przecież nieczęsto, a dające autorowi tyle możliwości.

Nie jestem jednak do końca przekonana, czy pisarz faktycznie wykorzystał cały potencjał kryjący się w tak istotnych kwestiach. Mam wrażenie, że całość została złagodzona poprzez uczynienie z tej książki powieści młodzieżowej. Problemy nastolatków, gwałtowne uczucia i buchające hormony momentami spychały interesujące mnie sprawy na boczny tor, czyniąc z nich wątki drugoplanowe. Rzeczywiście, zostało poprowadzone pewne śledztwo, a fabuła rozwinęła się w oczekiwany sposób, ale całość okazała się w moim przekonaniu zrealizowana trochę pobieżnie i jakby na opak.

Być może jestem nieco niesprawiedliwa, bo rzadko sięgam po książki młodzieżowe. Nie mogę natomiast powiedzieć, by zupełnie mnie one nie interesowały. Po prostu i na tym gruncie pojawiły się pewne sprzeczności. Nie chciałabym zdradzać zbyt wiele, powiem po prostu, że momentami autor pozwolił sobie na zbyt wiele, niektóre sceny są zbyt krzykliwe i opisujące za dużo. Taka pikanteria wydała mi się nieco przesadzona, nie lubię kiedy autor próbuje niepotrzebnie tak zaskakiwać.

Puleo dobrze poradził sobie natomiast z kreacją bohaterów. Choć książka jest dość krótka, to postacie zostały zarysowane tak, że można wyrobić sobie na ich temat opinię. Widać problemy, z jakimi się zmagają, nieco poznajemy ich przeszłość. Podczas rozwoju fabuły zdarza się, że podejmują zadziwiające decyzje i zdają się zmieniać na naszych oczach. Podoba mi się, jakimi cechami autor obdarzył swoich bohaterów i kim się dzięki niemu stali.

Pisarz przedstawił całość całkiem lekko i przyjemnie, trudny temat odciążając swobodną i nieprzytłaczającą narracją. Dzięki temu powieść czyta się szybko, niezauważalnie niemal przechodząc do następnych stron i kolejnych rozdziałów.

„Nieskończone bicie serca” wywołało we mnie nieco mieszanie odczucia. Z jednej strony bardzo się cieszę, że Puleo wybrał taki temat, stawiając sobie wysoko poprzeczkę i zmierzając z realizacją fabuły w dobrym kierunku. Z drugiej zaś strony nie znalazłam w tej powieści tego, czego szukałam, a to, co było niekoniecznie potrzebne zostało zbyt wyeksponowane. Myślę jednak, że osoby zainteresowane taką tematyką lub takim gatunkiem powinny po nią sięgnąć i na własnej skórze przekonać się, co autor zawarł w tej książce.   

"Moje serce należy do Ciebie" historia, która mnie urzekła. Bardzo mi się podobała. Dlatego byłam ciekawa kontynuacji, co autor nam zaserwuje?? Czy dalsze losy Ylenie przypadły mi do gustu?? Czy ta historia skradnie moje serce??

Powiem, tak. "Nieskończone bicie serca" nie zostanie moją ulubioną książką. Uważam, niektóre historie nie powinny mieć kontynuacji. To co się tutaj działo, nie przemawia do mnie. Fabuła miała swój potencjał, który nie został wykorzystany. Ciekawiły mnie kwestie przeszczepu, pamięci komórkowej i handlu narządami. A zostały potraktowane pobieżnie. Szkoda. Ta książka nie wzbudziła we mnie emocji, na które liczyłam. Czuję się rozczarowana. Dobrze, że chociaż się płynnie i szybko czytało.

Książka na pewno znajdzie swoich zwolenników, jednak ja do nich nie należę.

Ylenie i Aleks byli szczęśliwą parą do momentu choroby i nieszczęśliwego wypadku. Czy dziewczyna poradzi sobie po stracie ukochanego? Czy pozwoli sobie na nową miłość? 

Ylenia to dziewczyna, którą dopada ciężka chroba serca, z której jedynym ratunkiem jest przeszczep. Aleks chłopak Ylenii ginie w wypadku, przez który to właśnie jego serce zostaje przeszczepione dziewczynie. Po jakimś czasie poznaje Georgie, która ma przeszczepione rogówki Aleksa, lecz nie do końca jest to prawdą, dlatego Georgia prosi Ylenie o pomoc w odnalezieniu prawdy. 

"Nieskończone bicie serca" to smutna opowieść o stracie, bólu i lęku. Bohaterka nie mogąc się pożegnać ze swoim chłopakiem, pisze swojego rodzaju pamiętnik z losami po jego śmierci. Wyznaje mu jak bardzo cierpi, co przeżywa oraz jak tragiczną prawdę odkryła razem z przyjaciółmi. 

Książka jest bardzo emocjonalna, czuć tutaj smutek, żal, ale również szczęście i miłość. 

Autor poruszył bardzo trudny temat, którym są przeszczepy i handel narządami na czarnym rynku. Moim zdaniem zrobił to dobrze, choć takie tematy powinny być przeznaczone dla starszych a nie młodszych odbiorców. 

Moja ocena: 7/10 

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu. 

Ależ mnie ta książka wymęczyła. Krótka, szybka do przeczytania, z pozoru wartościowa młodzieżówka, a szło mi to jak krew z nosa.

Jest to kontynuacja, ale można ją czytać bez znajomości pierwszego tomu. W zamyśle miała poruszać ważny, ale i trudny temat oddawania narządów do przeszczepów. Jednak, oprócz dobrego pomysłu, całe wykonanie leży. Poszarpana, nierówna, pełna absurdalnych sytuacji, irytująca i niesmaczna. Tak szybko można podsumować całość. Bohaterzy są bezwolni, pozostają pod urokiem jednej z postaci, jednak nie jest to w żaden sposób wytłumaczone, a nawet nic nie wnosi do fabuły. Dla mnie kompletnie niezrozumiała.

Czytałam, ale bez żadnej przyjemności, a wręcz niechętnie. Niedbała, chaotyczna, a w końcówce czuć, że autor nie miał na to wszystko pomysłu, a szkoda.

„Nieskończone bicie serca” to książka, która dotyka bardzo poważnych tematów, tylko czy autor nie potraktował ich zbyt trywialnie?

Yelena ma przeszczepione serce, dostała je od swojego chłopaka, który zginął w wypadku samochodowym. Mimo, że otrzymała tak cenny dar nie radzi sobie z poczuciem pustki jaką zostawił po sobie Aleks.

Z Yeleną kontaktuje się Giorgia, której przeszczepiono rogówki Aleksa, ale dziewczynę męczą potworne wizje i koszmary od czasu przeszczepu, jest przekonana, że to jakieś traumatyczne przeżycia Aleksa. Dziewczyny zaczynają szukać prawdy o przeszczepionych organach Aleksa i okazuje się, że jedna z przeszczepionych rogówek nie pochodziła od Aleksa. Kto zatem był dawcą i jak pozyskano ten organ do przeszczepu?

Temat książki bardzo ciekawy. Autor przedstawia realia związane z handlem organami, poznajemy podziemie w które zaangażowani są również ci, którzy składali przysięgę Hipokratesa i przyrzekali nieść pomoc potrzebującym, tymczasem dla zysku czynią krzywdę i zło. To straszny obraz wykorzystywania bezbronnych i zapomnianych ludzi żyjących w najbiedniejszych rejonach świata.

Poza tematem handlu organami ta książka dotyka też innych kwestii, dotyczących przede wszystkim ludzi wkraczających w dorosłość. To książka o poszukiwaniu swojej tożsamości, o szukaniu miłości, akceptacji, o podejmowaniu ważnych, życiowych decyzji i braniu na siebie ich konsekwencji. Autor wiele mówi również o odpowiedzialności za siebie i innych. Uważam, że to świetna lektura również dla 17,18 latków, bo jest napisana bardzo przystępnie. Nie jest to jakaś literatura górnych lotów, ale całkiem ciekawa pozycja.

"Nieskończone bicie serca" Alessio Paulo.
 

Najgorsze czego możemy doświadczyć to bezsilność wobec cierpienia osoby nam bliskiej. Jednymi z najgroźniejszych przeciwników, którzy zazwyczaj pojawią się w naszym życiu w najmniej spodziewanym przez nas momencie i przygniata nas najmocniej, jest choroba i śmierć. Wobec tych dwóch nieodłącznych elementów życia, których niestety każdy z nas prędzej, czy później będzie zmuszony poczuć gorzki smak, często jesteśmy bezradni. To one tutaj dyktują warunki i nie uznają kompromisów. Dziś jednak poruszymy bardzo ważny, a jednocześnie niezmiernie trudny temat, kiedy śmierć jednego człowieka, staje się szansą na nowe życie dla kilku innych ludzi. A mianowicie będziemy rozmawiać o transplantologii. Nie wiem, czy też Wy tak macie, ale zawsze, kiedy choruje, ktoś, kogo kocham, nie wystarcza mi zwyczajne bycie przy nim. Ja chcę działać, zrobić coś, aby ulżyć cierpieniu tej osoby i pomóc jej, jak najszybciej wrócić do zdrowia, by mogła na nowo cieszyć się życiem. W tym miejscu rodzi się jednak pytanie, gdzie jest granica, której nie przekroczylibyśmy, aby ratować życie naszych dzieci, wnucząt? Z tym pytaniem na pewno niejednokrotnie zmagają się krewni osób, dla których jedyną szansą na normalne życie, a często na życie w ogóle jest przeszczep organu. Tym razem chcę, abyśmy przyjrzeli się tej bez wątpienia bardzo złożonej kwestii w odniesieniu do najnowszej książki Alessio Paulo „Nieskończone bicie serca”, o której chcę Wam kilka słów opowiedzieć.

Historia opisana na kartach tej powieści nadaje dosłowny wymiar pięknej obietnicy, którą często, patrząc głęboko w oczy ukochanej osoby, składają sobie zakochani. Moje serce należy do ciebie. Będę z tobą na zawsze. Dla Ylenie słowa te stały się rzeczywistością, ponieważ jej ukochany Aleks, który zginął w wypadku samochodowym, jest jednocześnie dawcą, którego serce jej przeszczepiono. Jak się domyślacie, nie jest łatwo cieszyć się nową szansą dla siebie uzyskaną za tak wysoką cenę. Tak ogromna strata strasznie boli , ale nie można pozwolić, by tak bezcenny dar nie został odpowiednio doceniony i spożytkowany. Nastolatka stara się z pomocą przyjaciół zacząć normalnie żyć. Chce oderwać się od wspomnień, które bolą i przytłaczają. Ma nawet pewne plany z tym związane, ale przestają mieć one jakiekolwiek znaczenie w momencie, kiedy ku jej ogromnemu zaskoczeniu jej drogi splatają się z dziewczyną, która diametralnie  odmieni jej dotychczasową codzienność, a może nawet narazi je obie na ogromne niebezpieczeństwo. Georgia, bo tak właśnie jej na imię zdaje się wiedzieć o Ylenie i Aleksie bardzo dużo, podczas gdy sama Ylenie dopiero podczas pierwszego ich spotkania dowiaduje się, że dla nowo poznanej dziewczyny Aleks również nie jest obojętny. Mało tego, wszystko, co mówi, daje zupełnie inne spojrzenie na śmierć chłopaka i rodzi mnóstwo pytań oraz wątpliwości.
Wierzę, że jesteście ciekawi, co łączy całą trójkę, ale tego musicie dowiedzieć się już sami, czytając książkę.

Nie wiem, czy, wiecie, ale zarejestrowano wiele przypadków, kiedy osoby po przeszczepie informowały, że częścią ich nowego życia stały się wspomnienia przeżyć z życia osoby, którego organ im przeszczepiono. I tutaj dochodzimy do kolejnego wątku wplecionego w fabułę, jakim jest pamięć komórkowa. Nie będę Wam oczywiście opisywała tego zagadnienia zbyt dokładnie, abyście mogli poznać je w książce. Nadmienię tylko, że swego rodzaju zapis komórkowy dawcy gromadzi jego przeżycia, które jeśli są bolesne i trudne mogą bardzo utrudniać życie biorcy. W związku z tym dziewczyny, między którymi rodzi się wyjątkowa więź, decydują się na własną rękę przeprowadzić swego rodzaju śledztwo, które prowadzi je do miejsc pełnych okrucieństwa i bólu. Miejsc, gdzie nie ma żadnych skrupułów i granic moralnych. Tam żeruje się na ludzkiej biedzie i trudnej sytuacji życiowej.

W tym momencie wróćmy do pytania, które postawiłam we wstępie mojej recenzji. Gdzie jest granica, której nie przekroczymy, aby dać szansę na życie i zdrowie naszym najbliższym. Wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawę, w jak trudnej sytuacji znajduje się światowa transplantologia. Niestety nadal stosunkowo niewielki procent osób decyduje się na przekazanie swoich organów do przeszczepu. Tymczasem tak wiele osób czeka na tę często jedyną szansę. Co za tym idzie, niestety bywa i tak, że ich zdesperowani bliscy, postawieni pod ścianą decydują się skorzystać z nielegalnej drogi pozyskania organu, co sprzyja rozwojowi podziemnego świata handlu narządami. Jeśli sięgniecie po tę książkę, zajrzycie za kulisy tego brutalnego procederu.

Jak widzicie, w książce odnajdziemy bardzo ważne i godne uwagi oraz refleksji wątki, które mogłyby zaowocować naprawdę wartościową książką, gdyby ich potencjał został wykorzystany. Niestety w moim odczuciu tak się nie stało. Autor poszedł bardziej w kierunku literatury młodzieżowej, tylko nieznacznie nakreślając wyżej wymienione przeze mnie tematy. Swoją uwagę skupił natomiast na grupie młodych ludzi, których połączyła przyjaźń. Mimo młodego wieku wiedzą już czym jest ból straty, ciężar śmierci, choroby. Lęk i strach. Mimo tych trudnych przeżyć chcą żyć dalej. To pragnienie życia jest w każdym z nich mocno namacalne. Dopiero wkraczają na ścieżki życia i ciągle starają się odkrywać siebie w wielu aspektach. Zarówno tych osobowościowych, jak i emocjonalnych, a także seksualnych. Eksperymentują i uczą się nazywać to, co czują i otwarcie o tym mówić. Odkrywają własne potrzeby i szukają własnej drogi także tej uczuciowej. Wszyscy są zupełnie różni, ale łączy ich radość życia.

Do mnie niestety tak historia nie do końca trafiła. Owszem bardzo ciekawiły mnie kwestie przeszczepu, pamięci komórkowej i handlu narządami, dlatego straszne żałuję, że zostały one potraktowane tak pobieżnie. Nie poczułam także praktycznie żadnych emocji, które przecież powinny być silne, kiedy poruszana jest tak ważna tematyka. Na okładce książki czytamy, że dziewczynom grozi śmiertelne niebezpieczeństwo, jednak według mnie nie jest ono podczas czytania w żaden sposób odczuwalne. Naprawdę wielka szkoda.
Nie twierdzę jednak, że jest to zła książka. Po prostu jest ona adresowana do czytelnika nastoletniego, który z pewnością bardziej dostrzeże i doceni jej wartość.
Sami musicie zdecydować, czy jest to historia dla Was.

Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Muza, za co bardzo dziękuję.

 https://kocieczytanie.blogspot.com/2021/05/nieskonczone-bicie-serca-alessio-paulo.html

Ylenie i Alex byli w sobie bardzo zakochani. Na drodze do ich szczęścia stanęła nieuleczalna choroba i śmiertelny wypadek. Kiedy chłopak zginął w wypadku samochodowym, dziewczyna otrzymała jego serce. Teraz są nierozerwalnie ze sobą złączeni, Ylenie dostała prezent od losu, musi dobrze to wykorzystać. Dziewczyna próbuje poukładać sobie życie na nowo, bez ukochanego. Przez media społecznościowe poznaje tajemniczą Giorgię, z którą wiele ją łączy, bowiem ta również przeszła niedawno operację, konkretnie przeszczep rogówek. Dziewczyny, wspólnymi siłami, próbują rozwiązać pewne niejasności związane ze śmiercią Aleksa. Tak docierają do groźnego świata handlu narządami. Pomimo niebezpieczeństw, jakie na nie czyhają, są zdeterminowane, by odkryć prawdę.

Na wstępie już muszę napisać, że bardzo zawiodła mnie ta książka. Spodziewałam się tutaj dużych emocji, może nawet wzruszeń z mojej strony, jednak nic takiego się nie wydarzyło. Autor miał bardzo fajny zamysł na fabułę, niestety potencjał nie został wykorzystany. Główne wątki są zbyt spłycone, za dużo jest wątków pobocznych, które psują cały obraz. Książka jest krótka, ma bardzo wiele rozdziałów, przez co czyta się szybciej, jednak nie podobało mi się, że tak ważne tematy zostały przykryte rozwiązłością bohaterów. Nie spodziewałam się tutaj erotyka z zagadką kryminalną. To zdecydowanie nie jest książka dla młodzieży.

Autor porusza takie wątki jak pamięć komórkowa, nieodpowiedzialność związana z chorobami przenoszonymi drogą płciową, seksualność, rozwiązłość seksualna, przyjaźń, miłość, umiejętność przyjmowania oraz dawania. I oczywiście handel narządami. Bohaterowie na własną rękę próbują odnaleźć prawdę. Choć jest to niebezpieczne, niestety nie czułam tych emocji w książce. Właściwie nie czułam żadnych emocji bohaterów. Ylenie, choć bardzo zakochana w Aleksie, szybko o nim zapomniała i nie wyczułam żadnego smutku związanego z jego przedwczesną śmiercią. Dziewczyna szybko rozpoczęła nową historię miłosną.

Nieskończone bicie serca jest adresowane do młodzieży. Ja jednak mam poważne wątpliwości, czy do takich odbiorców powinna być ona kierowana. Nie niesie ze sobą żadnego przesłania, jedynie ukazuje zepsucie młodzieży i ich skrajną nieodpowiedzialność. Nie zmienia to faktu jednak, iż powieść ukazuje, jak daleko człowiek jest w stanie się posunąć, by ratować bliską mu osobę.