Nad przepaścią


Tom 12 cyklu Obietnice
Ocena: 5 (1 głosów)

W wyniku pożaru Wilhelm traci wzrok w jednym oku. Jego żonglerska kariera legła w gruzach. Zostaje w cyrku jako kierowca i człowiek "od wszystkiego". Emilie wyjeżdża do Kopenhagi, występuje w teatrze, poznaje interesującego młodego malarza... Niecierpliwie i niespokojnie oczekiwane pierwsze dziecko Gunnhild i Wilhelma umiera w czasie porodu. Gunnhild nie ma pojęcia, że maleństwo przy jej piersi jest dzieckiem ocalonym przez Wilhelma z wypadku...
- Nienawidzę jej! Nienawidzę Emilie. Ludzie zawsze woleli ją ode mnie. Emilie… urocza, zdolna, miła i troskliwa… Emilie… aniołek… Och…! Waliła pięściami w materac. - Zawsze taka rozsądna, taka nudna! Nienawidzę jej… - Guro… To twoja siostra… - Tak. Ale i tak jej nienawidzę. Guro z trudem łapała powietrze. - Wszyscy ją kochają, A mnie nikt. Emilie podbija serca wszystkich. Ja nie mam nikogo. Nikogo, Bernhardzie!

Informacje dodatkowe o Nad przepaścią:

Wydawnictwo: Pi
Data wydania: 2009-06-04
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-61729-11-2
Liczba stron: 190
Tytuł oryginału: Mot stupet
Język oryginału: norweski
Tłumaczenie: Petryk Marta
Ilustracje:-

więcej

Kup książkę Nad przepaścią

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Nad przepaścią - opinie o książce

Avatar użytkownika - mirand
mirand
Przeczytane:2016-09-29, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2016,
Po tym jak Gunnhild bierze dziewczynkę za swoją, nikt nie ma odwagi powiedzieć jaka jest prawda. W związku z tym nadchodzą tzw czarne godziny w związku Gunnhild i Wilhelma. Pogrążony w smutku z wyrzutami sumienia nie potrafi on znaleźć swojego własnego miejsca w tak nowej sytuacji. Po długim czasie w końcu następuje odmiana. Guro wyrasta na bezczelną i wyrafinowaną kobietę, która po trupach chce dojść do celu. Zdecydowanie nie lubię jej postaci- działa mi na nerwy;) Gdy wychodzi na jaw , że jej kochanek to narzeczony jej własnej siostry zarzuca na niego sieci i niestety udaje jej się sprowokować go na tyle, że wkrótce pobierają się. Bardzo szybko Guro stwierdza, że w tym nowym życiu jest jej nudno. Emillie to wspaniała młoda kobieta, która potrafi pogodzić się się z tym, ze jej narzeczony chce wziąć odpowiedzialność za dziecko swoje i Guro. Podziwiam jej postać choć wiem, że nijak ma się taka postawa do rzeczywistości. Anna nadal się nie odnalazła:( Seria nadal zaskakuje, nadal jest ciekawa i chce się ją czytać.
Link do opinii
Inne książki autora
Teatr życia
Rafaelsen Ellinor0
Okładka ksiązki - Teatr życia

Niespodziewane spotkanie Emilie i Wilhelma na występie w Marsylii powoduje kolejny ważny przełom w życiu Gunnhild. Otwarcie przyznaje się sama przed sobą...

Wszystko dla córki
Rafaelsen Ellinor0
Okładka ksiązki - Wszystko dla córki

Vilja odpowiedziała drżącymi ustami. Walczyła z płaczem, ale strach przed tą obcą kobieta na sofie wziął górę. Cała odwaga i dzielność prysły, odwróciła...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy