Myślę, że cię kocham
Allison Pearson

Najgorsza książka jaka trafiła mi w ręce. Ciężko było mi przez nią przebrnąć, ale należę do osób, które jak zaczną muszą skończyć. Tak więc męczyłam się dwa dni. Pierwsza część o nastolatce może delikatnie ciekawa, bo opisuje chęć akceptacji w towarzystwie, poświęcanie się dla chęci przynależności do grupy oraz wpływ mediów na nastolatki. Natomiast druga część fatalna. Liczyłam na bardziej rozbudowany opis spotkania z Davidem i jakąś cząstkę romansu między Billem a Patrą. Dostałam natomiast bezsensowne opisy z życia Bila, które nijak miały się do fabuły i mało rozbudowane relacje między Petrą a jej córka. Książka beznadziejna, nie poleciłabym jej nikomu. Kompletnie książka nie rozbawia a wręcz nuży do tego stopnia, że chcę się przerwać czytanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

książka o młodzieńczej platonicznej miłości o rozczarowaniu i spełnieniu marzeń Polecam dla osób w każdym wieku

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Allison Pearson jest autorką zekranizowanego hitu "Nie wiem jak ona to robi" z Sarah Jessicą Parker w roli głównej. Wciąż pękając ze śmiechu po jej lekturze zapragnęłam przeczytać drugi tytuł tej autorki, czyli "Myślę, że cię kocham", jednak po tym jak w 2012 roku dostałam ją pod choinkę, książka czekała prawie 3 lata na regale, zanim po nią sięgnęłam. Warto zwrócić uwagę na posłowie, znajdujące się na końcu powieści, w którym autorka opowiada o wrażeniach ze swojego spotkania z Davidem Cassidym (dzięki tej książce uświadomiłam sobie, że to prawdziwa postać, a nie fikcja) i umieszcza transkrypcję przeprowadzonego wywiadu. Jak się okazuje to właśnie dawna gwiazda pop namówiła autorkę do stworzenia tej powieści, której tytuł jest jednocześnie tytułem jednego z hitów Cassidy'ego "I think I love you", a postać głównej bohaterki ma w sobie wiele cech samej Pearson. Książka składa się z dwóch części: pierwsza rozgrywa się w 1974 roku, gdy Petra jest 13-letnią dziewczynką oszalałą na punkcie swojego idola, a druga ma miejsce 24 lata później, gdy Petra jest już dojrzałą kobietą. Petra była nieśmiałą dziewczynką, zawsze trochę z boku szkolnych klik, wyśmiewana w klasie z powodu niecodziennego imienia (inni uczniowie na nią szczekali, bo tak nazywał się pies z bajki), aż do momentu gdy została wciągnięta do grupki pięknej i wyniosłej Gillian i została najlepszą przyjaciółką pucołowatej Sharon o fryzurze owcy. Dziewczęta ogarnięte obsesją na punkcie Davida, zaplanowały tajemną podróż na jego koncert w White City, gdzie doszło do tragedii i o której w końcu dowiedziała się matka Petry. Jednocześnie akcja była przedstawiona z perspektywy młodego dziennikarza Billa, który pisał artykuły i listy jako David i stworzył quiz wiedzy o piosenkarzu - nagrodą był wyjazd do Los Angeles z osobą towarzyszącą na plan serialu, w którym grał Cassidy. Oczywiście wierne fanki Petra i Sharon wzięły w nim udział. Właśnie podczas koncertu w White City doszło do pierwszego, przypadkowego spotkania Petry i Billa. Przeskok do 1998 roku. Petra jest szanowaną wiolonczelistką, zajmującą się muzykoterapią, matką nastoletniej Molly (fanki Leonardo DiCaprio). W dniu śmierci matki dowiaduje się, że mąż znów ją zdradza i odchodzi do młodszej kobiety. Ogrom tragedii walący się na głowę Petry jest przytłaczający, a gdy porządkuje rzeczy matki znajduje list z informacją o wygranym quizie wiedzy o Davidzie Cassidym i postanawia skontaktować się z wydawnictwem i upomnieć się o wygraną. Petra i Sharon spotykają się z Billem, który jest obecnie szefem całego wydawnictwa, przechodzą spektakularną metamorfozę i wspólnie lecą do Las Vegas na koncert dawnego idola i prywatne spotkanie. Kiedy Petra dowiaduje się, że to Bill pisywał listy jako Cassidy początkowo jest oburzona, ale później dostrzega coraz więcej zalet mężczyzny i oboje uświadamiają sobie, co do siebie czują. Pierwsza część (oceniona na 6) dużo zabawniejsza i przystępniejsza w odbiorze niż druga (oceniona na 4), a książka jako całość bardzo mi się podobała. Chyba każdy w swoim życiu przechodził przez okres fascynacji gwiazdą i autorka idealnie odwzorowała uczucia targające wtedy człowiekiem. Młoda Petra to nieco zagubiona dziewczynka, ale nie tak zmanierowana jak jej koleżanki. Jej dojrzała wersja stara się zapewnić córce wszystko to, czego nie dała jej własna matka, ale dalej można w niej dostrzec brak wiary w siebie. Z kolei Sharon to całkowite przeciwieństwo Petry, bomba energetyczna, tryskająca humorem i ciętymi ripostami, z olbrzymim dystansem do siebie. Mimo rozluźnienie ich przyjaźni, Sharon rzuciła wszystko by wyjechać z Petrą do Las Vegas. Książka jest cudownie romantycznym odnalezieniem dwóch dusz - Petry i BIlla -zarówno wśród tłumów będących na koncercie w White City, jak i po latach. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka składa się z dwóch części - dodam, że dość nierównych, zwłaszcza pod względem atrakcyjności fabuły. Sam początek zapowiada nam całkiem ciekawą historię, bo oto główna bohaterka znajduje w szafie list sprzed lat, który zawiadamia, że wygrała ona spotkanie ze sławnym piosenkarzem Davidem Cassidy. Spotkanie, które nie doszło do skutku i Petra postanawia upomnieć się o swoją nagrodę. Ale zanim to się stanie poznajemy historię jej zafascynowania osobą Davida. Ta część jest, według mnie nieco nudna - właściwie to głównie zachwyty osobą Cassidy'ego w wykonaniu Petry i jej koleżanek. Druga część jest nieco ciekawsza, ale też nie zwala z nóg. Ogólnie książka jest raczej średnia . Jakoś tak trudno się w nią wciągnąć. Można przeczytać, gdy nie ma nic innego w zasięgu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)