Mroczne Wybrzeża
Danielle L. Jensen

Cytując Sarah J. Maas: "Uwielbiam każde słowo".

Bezgranicznie zakochałam się w stworzonym przez Jensen świecie i bohaterach. Dla mnie ta historia jest idealna. Nie ma tam absolutnie nic zbędnego! Świat i bohaterowie są świetnie wykreowani i przedstawieni. Historia jest spójna, bez zbędnego przeciągania czy niepotrzebnych wątków. Opis wydarzeń ukazany z dwóch perspektyw tylko potęgował mój zachwyt i pozwalał lepiej poznać głównych bohaterów oraz ukazane wydarzenia. Śmiało mogę powiedzieć, że kocham Marka, Teriane, Serwiusza i Yedde oraz że niecierpliwie czekam na dalsze ich przygody. Ahoj!

"Mroczne wybrzeża" to kolejna książka autorstwa Danielle L. Jensen, znanej z wciągającej, pomysłowej i cudownie wykonanej trylogii klątwy.

Już od pierwszych stron, można zauważyć, że styl pisma autorki (na szczęście) nie zmienił się. Opisy i spójny tekst jaki autorka zaprezentowała nam w trylogii klątwy, zachwyca tak samo, jak nie bardziej.
Oprócz tekstu, zachwyca także świat wykreowany przez autorkę. Pomysł i realizacja krainy jest niesamowita i z pewnością może zainspirować innych autorów.

Kolejnym plusem powieści są bohaterowie. Sportretowani w sposób należyty- nie są idealni, ukazane są ich gorsze strony, dzięki czemu odczuwamy ich jako bardziej ludzkich i podobnych do nas.
Lekkie pióro autorki, jakim nakreśliła tę powieść, także gra swoją rolę i zachęca do dalszego czytania.

Klimat książki jest bardzo wyczuwalny. Morze, piraci i walka to słowa, które najlepiej opisują tę lekturę.
Akcja w książce jest szybka i nieprzewidywalna, nie przeciąga się na wiele stron.

Jedynym minusem książki jaki odczuwałam, jest ciągłe porównywanie jej do wcześniejszych dzieł autorki, przez co powieść straciła w mych oczach.
Z tego także powodu nastwaiłam się na tę książkę bardziej niż mogła mi ona zaoferować.

Pomimo jednego minusa, "Mroczne wybrzeża" zachwycają i wprowadzają do dalszych tomów tej serii. Polecam lekturę tej książki każdemu, kogo interesują te tematy, bo naprawdę warto.

A dziś chce wam opowiedzieć o cudownej książce Danielle L. Jensen - Mroczne wybrzeża. Od razu bez bicia się przyznaje, że nie czytałam Porwanej pieśniarki. Mam tą serię na półce i coś czuję, że zdecydowanie muszę ją przesunąć w kolejce ❤️ Co to była za wspaniała piracka przygoda! Ten klimat opętał mnie zupełnie! Mamy tu Maarinów, którzy są niezależnym narodem panującym na oceanach oraz Imperium, które bardzo jest podobne do Imperium rzymskiego z naszej historii. W każdym razie z powodu nie trzymania języka za zębami 😉 Imperium dowiaduje się, że za wielkim oceanem istnieją inne lądy i postanawia je podbić. Wysyła tam Marka i jego legiony a prowadzić ich będzie Teriana maarinka, która została niestety do tego zmuszona. Nakreśliłam fabułę najbardziej ogólnie jak się dało. Bo uwierzcie mi musicie tą książkę przeczytać sami. Wciąga niesamowicie. Autorka stworzyła niezwykły świat, w którym każdy z nas chciałby się znaleźć. To kawał dobrej powieści z poczuciem humoru, wzruszeń oraz pełen niezwykłych przygód. Zdecydowanie z niecierpliwością czekam na drugi tom!

www.czytampierwszy.pl

Maarinowie mają jedną zasadę: "Wschód nie może spotkać się z Zachodem". Jako jedyny lud żeglarzy, a więc jedyny zdolny przepłynąć Bezkresne Morza rozdzielające kontynenty, przysięgli nie dopuścić by mieszkańcy położonego na zachodzie Imperium Celendoru dowiedzieli się o ziemiach na wschodzie. Niewiedza ta ma chronić wschodnie krainy przed żądzą podboju Celendorczyków, oraz wiarę w Siedmiu przed wytępieniem. Teriana, córka jednej z przywódczyń Maarinów, łamie jednak tę zasadę. Imperium Celendoru, dowiedziawszy się o istnieniu innych ziem na wschodzie, natychmiast wysyła tam legion żołnierzy, szantażem zmuszając Terianę, by przeprowadziła ich przez zdradliwe wody Bezkresnych Mórz. Teriana postanawia zrobić wszystko co w jej mocy, by pokrzyżować plany Marka dowodzącego towarzyszącym jej legionem, nie ma jednak pojęcia, że Marek też nie znalazł się na tej wyprawie z własnej woli, a do stracenia ma być może więcej niż ona...

Takie właśnie są "Mroczne Wybrzeża". Gdyby nie fakt, że od pewnego czasu ciężko pracuję nad ilością mojego snu (bez większych powodzeń, szczerze mówiąc), to z pewnością zarwałabym dla tej książki noc. Świat, który wykreowała autorka jest naprawdę fascynujący. Imperium Celendoru jest wzorowane na imperium Rzymskim, z senatem, legionami, żądzą podboju, nawet modą. Za to kultura i wierzenia Maarinów oraz wschodniego kontynentu są czymś zupełnie nowym, dzięki czemu robi nam się piękny kontrast i mamy wrażenie jakbyśmy wraz z legionistami opuszczali znajomy Celendor i płynęli w nieznane. Bardzo przypadł mi do gustu system magii w tym świecie, chociaż nie wiem właściwie czy można nazwać magią te nieliczne przypadki, gdy bóstwo użycza swoich mocy osobie, którą kiedyś naznaczyło jako swego... kapłana? Lepsze słowo nie przychodzi mi do głowy. Ten świat jest tak bogaty i dopracowany w tak drobnych szczegółach, że ciężko opisać go w jednym akapicie, więc nie będę nawet próbować. Liczę, że sięgniecie po tę książkę i poznacie go sami.

Bohaterowie są tacy jak lubię - czyli pozornie czarno-biali, ale przy bliższym poznaniu ukazujący całą gamę szarości. Początkowo zdaje się, że podział jest prosty: dobra Teriana i zły Marek. Teriana, która zrobi wszystko, by ratować swój lud i Marek, który na rozkaz Imperium dokona największej zbrodni bez mrugnięcia okiem. Ale tu nic nie jest takie jak się zdaje. W miarę poznawania bohaterów, ukazują oni coraz to nowe oblicza, czym potrafią nieźle zaskoczyć. Chcę podkreślić w tym miejscu, że to samo tyczy się również bohaterów pobocznych, o których w tego typu literaturze zwykle się zapomina. Jednak nie tutaj. Wracając zaś do dwójki głównych bohaterów, to po prostu nie da się ich nie lubić. Terianę za jej odwagę, siłę, bezczelność i dzikość. Marka za... za to, że jest Markiem. Przeczytacie to zrozumiecie. Marek jest najlepszy. Marek na prezydenta. #teammarek

No i fabuła - to było coś. Ten element naprawdę godny jest powieści dla dorosłych. Nie przypominam sobie, żebym w którejkolwiek innej młodzieżówce widziała tyle polityki, intryg i tajemnic, a do tego tak bardzo zagmatwanych. Akcja rozkręca się szybko, a ilość detali, jaka jej towarzyszy, zasługuje na najwyższe uznanie. Jednocześnie styl pozostaje lekki, a zaskakująco poważna historia poprzetykana jest żartami i przekomarzaniami bohaterów w idealnych proporcjach. Jedyny słaby punkt to środek książki, gdzie tempo wydarzeń wyraźnie zwalnia na kilka rozdziałów i kontrastująca z nim niebywale szybka końcówka. Żaden z tych elementów sam w sobie nie jest zły, ale zestawione razem tworzą dość osobliwy twór.

Mogę szczerze powiedzieć, że "Mroczne Wybrzeża" były świetną lekturą. Wielka przygoda, kapitalni bohaterowie, wykonanie zdecydowanie powyżej przeciętnego. Tego właśnie chciałam - pogrążyć się w lekturze i nie móc od niej oderwać. Rzeczą, która najbardziej mnie drażni w tej książce jest... kontynuacja, na którą trzeba będzie poczekać cholera wie ile. Bo ja chcę już. Ja chcę wrócić do tego wspaniałego, pełnego cudownych wytworów wyobraźni świata i dowiedzieć się co będzie dalej. Chcę do Teriany i do Marka, chcę na przygodę ("I'm going on an adventure!"). Już nie mogę się doczekać. A tymczasem serdecznie Wam tę powieść polecam!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi czytampierwszy.pl

Jeśli miałabym opisać tą książkę mając do dyspozycji tytuły filmów, na pewno było by to połączenie Piratów z Karaibów z Gladiatorem.
Uwielbiasz piratów, bójki, niekonwencjonalnego kapitana statku, który rozbraja poczuciem humoru i kąśliwą gadką? Mroczne wybrzeża to coś dla Ciebie! Lubisz silną wole walki postaci, przelewanie krwi, toczenie wojen i podbijanie ziem przez umięśnionych wojowników? Mroczne wybrzeża są również dla ciebie! Nie interesuje cię żadna z tych rzeczy? To nic! Bo mamy tutaj jeszcze spiski polityczne, tajemnice, bóstwa, lekki romans w tle i pełno humoru.
"- Dość. Nie musicie mówić po celendorsku, ale lepiej , żebyście używali języka, który dobrze znam. Przynęta uśmiechnął się, a po chwili zaczął szczekać."
To moje drugie spotkanie z twórczością Danielle L. Jansen i mogę śmiało przyznać, że trafia ona do czołówki ulubionych autorek. Mroczne wybrzeża to nie ckliwa opowiastka o piratce, której nogi miękną na widok przystojnego wojownika. O niee, to istna intryga wysnuta przez władze by zdobywać nieznane lądy i podporządkowywać sobie ludzi szantażem i groźbami. To opowieść o podejmowaniu najtrudniejszych życiowych decyzji i ponoszeniu konsekwencji z nich wynikających. To historiach o rzeczach nadprzyrodzonych i tych jak najbardziej przyziemnych. To jedna wielka przygoda przepełniona strachem, cierpieniem, walką, chęcią przetrwania i buntowniczym nastawieniem. Postacie w tej książce mają swój charakter, nie są płytcy ani toporni. Od razu da się ich polubić nawet jeśli wasze poglądy są tak bardzo różne od nich. Z jednej strony mamy walecznego, nieugiętego, siejącego postrach legionistę a po drugiej niezwykłą dziewczynę, piratkę, która wieży w niemożliwe i nie boi się walczyć o swoje. Kiedy Ich drogi się krzyżują cały świat przewraca się do góry nogami. Są dla siebie jak wrzód na tyłku a ich wymiana zdań niesie ze sobą obelgi i cięte riposty.
" - Pocałuj mnie w d* - mruknęła po mudamorsku. - Próbowałem, ale nic to nie dało. - Kiedy zagapiła się na niego , dodał: - Twój marynarz Jax nauczył mnie tego wyrażenia."
Mogło by się wydawać, że prócz politycznego terroru na tym świecie nie istnieje inne zagrożenie. Ale jednak jest jedna ważna tajemnica, którą należy zachować. Piraci wiedzą, że "Wschód nie może spotkać się z Zachodem" ale gdy w gre wchodzi bezpieczeństwo najbliższych sprawy nieco się komplikują a każda z podejmowanych przez bohaterów decyzji nie wydaje się być tą właściwą. Mroczne wybrzeża wciągają czytelnika w wir wydarzeń. Opisy sprawiają, że czujesz się jakbyś na własne oczy oglądał przebieg wydarzeń. Poznajesz bohaterów, przywiązujesz się do nich i zaczynasz rozumieć dlaczego kierują się właśnie takimi pobudkami. Do samego końca książki nie wiesz czy będzie happy end czy jednak autorka postanowi złamać Ci serce. Za tą nieprzewidywalność właśnie lubię Danielle L. Jansen. Za to, że jej historie porywają, intrygują a Ty nie masz ochoty się od nich odrywać nawet na chwilę. Jeśli ktoś szuka wielkiej przygody z nutką dreszczyku i intrygi ta książka jest jak najbardziej dla niego. Gorąco polecam Mroczne wybrzeża i już nie mogę się doczekać czym autorka zaskoczy mnie w kolejnych tomach.
Z recenzją przychodzę do was za pośrednictwem strony

Mroczne Wybrzeża Danielle L. Jensen to książka, w której cofamy się do realiów starożytnego Rzymu, który tutaj jest znany jako Imperium Celendoru. Ale nie pozostaniemy tu długo, bo trzeba wyruszyć w daleką podróż, na podbój mórz.
Już na samym początku rzuca się w oczy to, że znajomość Tetriany i Marka przerodzi się w zakochanie. Jednak dosyć dziwne wydaje się to, że doszło do tego tak szybko. Jeszcze chwilę wcześniej rzucali się sobie do gardeł, a teraz nie widzą poza sobą świata. Wydaje mi się, że można było dać im nieco więcej czasu.
Okładka jest po prostu świetna. Zapowiada niezwykłą przygodę, morskie podróże, walki. Szkoda, że zostało to nieco przyćmione przez romans między głównymi bohaterami. Mimo to są też ciekawe i wciągające fragmenty, jak walka z bogami, szalony marynarz, który ze swoich martwych towarzyszy zrobił sobie kukiełki czy popisy umiejętności żeglarskich.
Jest to książka, która miała potencjał na wspaniałą przygodę fantasy, co niestety zostało nieco zdominowane przez wątek miłosny. Mam jednak nadzieję, że następne tomy opowiedzą bardziej niezwykłe historie.
www.czytampierwszy.pl

Książki fantasy to nie był mój ulubiony gatunek, niemniej jednak od jakiegoś czasu coraz chętniej sięgam po ten gatunek i wciąga mnie coraz bardziej! Tym razem również się nie zawiodłam, a wręcz zaczynam się zakochiwać w tym gatunku i już z niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu serii.
Świat piratów połączony ze światem bogów może, jak się okazuje dać naprawdę cudowne efekty. Na morzu jest bardzo niebezpiecznie i tylko w przypadku, gdy znajdzie się ktoś kto wyciągnie do nas pomocną dłoń.
Szybka i zwarta akcja, nie można narzekać na nudę podczas czytania lektury! Zdecydowanie jest to jedna z lepszych, a zdecydowanie najlepsza książka z tego gatunku, którą miałam okazję przeczytać.
Czytampierwszy.pl

"Mroczne wybrzeża" to pierwszy tom cyklu fantasy, który zdecydowanie zasługuje na Waszą uwagę. Autorka zaczęła pisać tę książkę już w 2007 roku i jest to jej pierwsza powieść jaką miałam okazję przeczytać. Jestem nią zachwycona! 

Po pierwsze od razu zwróciłam uwagę na to, że książka jest bardzo rozbudowana i wiele się w niej dzieje. Całą akcja rozgrywa się w około piratki Teriany i legata Marka. Książka nawet przez moment nie zwalnia, akcja jest wartka, szybka i mocna! Mnóstwo w niej bohaterów i zarówno Ci pierwszo, jak i drugo planowi są bardzo dobrze wykreowani i każdy ma swoje zadanie w tej książce i unikatowy charakter. Do tego na jej końcu znajduje się mały słowniczek, który lepiej pozwoli Wam wszystko zrozumieć i dokładnie wszystko uporządkuje. 

Teriana ratując swoją przyjaciółkę Lidię , która zostaje skazana na niechciane małżeństwo postanawia zabrać ja na swój statek. Jest ona zrodzona z morza i to właśnie na statku i między portami spędza najwięcej czasu. To właśnie wtedy jej losy splotą się z legatem Markiem, który obecnie jest dowódcą Trzydziestego Siódmego legionu. Okazuje się jednak, że mężczyzna ma sporo do ukrycia i nawet jego towarzysze, którzy traktowani są przez niego jak rodzina nie znają jego największej tajemnicy. Jak potoczą się dalej ich losy i czy wszystko wyjdzie na jaw? Pora odnaleźć Mroczne Wybrzeża! 

W książce mamy przedstawione rozdziały z punktu widzenia Marka oraz Teriany. Są one krótkie i zwięzłe i cały czas coś się w nich dzieje. Dzięki temu akcja książki wydaje się być jeszcze szybsza i bardziej rozbudowana. Zobaczycie jak wiele autorka dla Was przygotowała i podczas czytania tej fantastyki nawet przez moment nie będziecie się nudzili. Ja jestem tą książką bardzo pozytywnie zaskoczona i już wyczekuje na kolejny tom przygód głównych bohaterów.

www.czytampierwszy.pl

Bardzo się zawiodłam na tej książce...

Danielle L. Jensen poznałam przy okazji serii "Królestwo Mostu" i "Zdradziecka Królowa". I te dwie książki zupełnie skradły moje serce. Były naładowane akcją, zdradami i chemią między bohaterami. Więc zakładałam, że i ten cykl mnie porwie.

Ale niestety coś tutaj nie zagrało... Lubię tematykę piratów, mórz i oceanów, ale chyba to ten wątek 'rzymskich legionów' mnie odrzucił. Bardzo mi się 'gryzły' te dwa światy. Przez co książkę czytało mi się ciężko.

Wiem, że drugi tom skupia się na innej parze bohaterów, ale jakoś  nie mogę się przemóc żeby po nią sięgnąć...

Może kiedyś się to zmieni.

Moje odczucia co do tej książki były niestabilne się niczym igła w kompasie podczas sztormu. Na początku zachwyt nad okładką zmusił mnie do wyczekiwania, aż pojawi się na Czytam Pierwszy. Potem trochę odleżała, żeby nabrać mocy urzędowej i wreszcie nadszedł dzień na czytanie. I zaczęły się problemy, bo nijak nie mogłam się wkręcić, wpadłam w środek akcji, otoczona dziwnym światem, masą nieznanych określeń albo trudnych imion. Ale jestem "twarda" i dopłynęłam do 100 strony, nabrałam wiatru w żagle i okazało się, że takiej książki było mi trzeba. Wartka akcja, spójność, nieprzewidywalność, charakterne postacie, świetny czarny charakter, zapomniane bóstwa. Wszystko tak dopracowane, że czytanie to czysta przyjemność. Główna bohaterka to silna dziewczyna z ostrym językiem, szybko zdobyła moją sympatię. Teraz nie mogę się doczekać kolejnego tomu i liczę na pomyślne wiatry.

Książkę odebrałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy.

Danielle L. Jensen wraca z nową serią. Poprzednia bardzo mi się podobała, a jak było w przypadku Mrocznego wybrzeża?  

Początek czytało mi się dosyć ciężko, nie mogłam wczuć się w fabułę. Nawet na jakiś czas porzuciłam jej czytanie. Po paru tygodniach do niej wróciłam i gdy przebrnęłam przez początek, to po jakiś 100 stronach książka mnie wciągnęła i odłożyłam ją, dopiero jak skończyłam czytać ostatnie zdanie. Końcówka sprawiła, że chciałabym kolejny tom na już, ponieważ nie zostało wyjawione, kto zdradził, a komu można zaufać.

Mroczne wybrzeża to dobra książka przygodowa z małym romansem. Dużo w niej akcji, spisków, zdrady. Nie wiadomo komu, można zaufać. Jestem ciekawa czy motyw z przyjaciółką Teriany (naszej głównej bohaterki) zostanie jakoś rozwinięty, bo podejrzewam, że tak naprawdę ona nadal żyje, chociaż mogę się mylić.

Bohaterowie ci główni jak Teriana i Marek, ale i ci drugoplanowi, jak też i cały świat, wszystko zostało bardzo dobrze wykreowane. W książce nie ma zbyt długich, nikomu niepotrzebnych opisów. Świat został dobrze przedstawiony, wiemy jakie mechanizmy nim rządzą. Na końcu książki znajduje się glosariusz, w którym można przeczytać, kto jest kim, znajdują się też tam niektóre terminy wykorzystane w książce. Na początku jest on bardzo przydatny.

Podsumowując, poza mało wciągającym początkiem, reszta książki bardzo mi się podobała. Polubiłam bohaterów książki, chociaż nie są oni idealni i mają sporo wad. Trzymam za nich kciuki, żeby w ostatnim tomie każdy znalazł swoje szczęśliwe zakończenie.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Uwielbiam twórczość Danielle L. Jensen. Trylogia o trollach podbiła moje serce, dlatego wiedziałam, że muszę sięgnąć po kolejne jej książki. Podobnie jak w przypadky "Porwanej Pieśniarki" na "Mrocznych wybrzeżach" w ogóle się nie zawiodłam. Początek co prawda był odrobinę nużący, ale jak już się rozkręciła to na całego. Nie mogę się doczekać dalszych losów Marka i Teriany. Zwłaszcza po takim zakończeniu.

Teriana spędza kolejne dni na pirackim statku, którego kapitanem jest jej matka. Siedemnastoletnia dziewczyna wie, że kiedyś to ona będzie jej następczynią, a tym samym najważniejszą osobą na Quincense. Kiedy jednak dobijają do brzegu Celendrialu, największym marzeniem nastolatki jest spotkanie z dawno niewidzianą przyjaciółką. Dziewczyna nie spodziewa się, że ich, wydawałoby się, niewinna rozmowa będzie początkiem zdarzeń, które przyniosą olbrzymie konsekwencje dla jej rasy - Maarinów. Niestety prawo morza zdecydowanie różni się od tego, które obowiązuje na lądzie...

Dawno nie miałam okazji czytać powieści o piratach, a ta historia zaintrygowała mnie już od pierwszych stron. Jak na dobre fantasy przystało, autorce udało się stworzyć rozbudowany świat przedstawiony, który jest (jak sama podkreśliła) częściowo wzorowany na Imperium Rzymskim. Z każdą stroną czytelnik odkrywa coś nowego, na szczęście na końcu książki został umieszczony glosariusz, który zdecydowanie pomaga w usystematyzowaniu wiedzy i zrozumieniu pewnych pojęć. Występujące w książce postacie zdecydowanie nie są płaskie i jednoznaczne, a „Mroczne Wybrzeża” mają jeszcze jedną ogromną zaletę – historia w nich opisana nie jest przewidywalna. Przyznaję, że miałam podczas czytania pewne podejrzenia, do czego autorka zmierza, jednak ona doskonale posługuje się zwrotami akcji i to w najmniej oczekiwanych momentach.

Chociaż to Teriana wydaje się być najważniejszą postacią w powieści, to jest jedną z dwójki głównych bohaterów. W książce pojawiają się naprzemiennie rozdziały, w których wydarzenia przedstawione są z perspektywy dziewczyny lub Marka, będącego legatem legendarnego legionu. Główni bohaterowie są charakterni i co najważniejsze – inteligentni. Postać chłopaka jest nie mniej interesująca niż młodej piratki, ponieważ skrywa pełną tajemnic przeszłość, którą autorka odkrywa przed czytelnikami krok po kroku.

Spodobało mi się też to, że Danielle L. Jensen niczego nie ugładza – piraci są niepokorni, a legioniści brutalni, kiedy trzeba. Jednocześnie ukazuje też ich ich drugie, można by powiedzieć - to prawdziwe oblicze. Nie od dziś wiadomo, że ludzie noszą różne maski i nikt nie jest samotną wyspą, a przeszłość ma ogromny wpływ na człowieka. W „Mrocznych Wybrzeżach” zostało to bardzo dobrze ukazane.

Co jeszcze mogę powiedzieć o tej wciągającej jak ocean powieści? Jest to dobrze napisane Young Adult fantasy, w którym właściwie każda strona jest przygodą. Razem z bohaterami wyruszyłam na podróż po niebezpiecznych głębinach w celu odkrycia kolejnych sekretów. Spotkałam się niedawno z takim stwierdzeniem, że chociaż prawdopodobnie już wszystko zostało napisane, to tak naprawdę liczy się to, jak temat został ujęty. „Mroczne Wybrzeża” są jedną z tych książek, w której występują znajomo brzmiące motywy, ale jednak wątki ukazane są w taki sposób, że nie sposób jest nie czytać powieści z przyjemnością, jak czegoś zupełnie nowego. Może i znajdzie się w niej kilka przewidywalnych momentów, jednak w niczym to nie umniejsza odbioru całości. Książkę zdecydowanie polecam fanom pełnych przygód historii, w których nie brakuje fantastycznych stworzeń i wierzeń oraz pełnych magii kultur. Największą wadą powieści jest to, że nie jeszcze nie wiadomo, kiedy pojawi się u nas kolejny tom pełen nowych przygód!