Miłość nad rozlewiskiem

Lektura pochłonęła mnie na dobre :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzecia część trylogii mazurskiej. Miłość nad rozlewiskiem pisana jest z perspektywy dwóch kobiet. Małgorzata przedstawia nam wydarzenia z perspektywy starszej i doświadczonej kobiety. Natomiast Paula-druga narratorka opowiada o tym co się w mazurskiej wsi dzieje z perspektywy młodej kobiety i matki. I właśnie ta część jak na razie podoba mi się najbardziej. Dialogi są momentami bardzo zabawne. Zdarzały mi się również momenty gdy miałam ochotę potrząsnąć bohaterkami za to ich postępowanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzecia część trylogii mazurskiej, będąca kontynuacją "Domu nad rozlewiskiem", który czytałam dosyć niedawno. Tym razem mamy dwie kronikarki: Małgosię znaną z pierwszej części, ,,która uważała, że zaczyna swoją nową małą stabilizację" oraz Paulę, która ,,nieoczekiwanie zamieszkała nad rozlewiskiem". A co u nich? Małgosia ma dużo pracy prowadząc pensjonat, mieszka z Januszem i czuje się szczęśliwa. Jednak do czasu. Natomiast życie Pauli miało wyglądać inaczej, jednak się pokomplikowało. Pisarka poruszyła tu tematy popularne w wielu powieściach dla kobiet: miłości, związków, gotowania, macierzyństwa. Miejscami niestety jest nudno, miałko. Dominuje raczej pogodny nastrój, spokój, harmonia. Chociaż trafiają się bohaterkom życiowe ,,doły", gdzie ból musi ,,wyboleć". Życie ich zaskakuje, będą musiały coś zdecydować- podjąć nowe śmiałe decyzje lub też zostać przy tych dawnych. ,,Pomyłki, nietrafne wybory to rzecz ludzka. Ważne, że dużo można naprawić. Jak się chce." Nie sądzę, by ta część cyklu przysporzyła nowych fanów autorce. Jeśli ktoś nie był przekonany do ,,Domu nad rozlewiskiem", ta powieść raczej nie zmieni jego nastawienia. Osobiście losy bohaterek jakoś nie wywołały we mnie głębszych emocji, nie zawsze rozumiałam ich wybory. Mało jest zmian, powiewu świeżości, status quo został utrzymany.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dwugłos, dwie pespektywy, bo dwie narratorki. Różni je wiele. Łączy miłość do miejsca, poszukiwanie drogi do samej siebie, konieczność podejmowania trudnych decyzji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam książki zachwycające językiem już od pierwszej strony! Taka niespodzianka zaskoczyła mnie, gdy sięgnęłam po ,,Miłość nad rozlewiskiem". Dlatego też postanowiłam kontynuować czytanie pomimo tego, że nie zapoznałam się z poprzednimi częściami serii, a i również nie śledziłam serialu telewizyjnego nakręconego na podstawie książek Małgorzaty Kalicińskiej (i dobrze, bo postaci aktorów nie determinowały mojej wizji bohaterów). Znając jedynie ogólny zarys sytuacji głównej bohaterki, nie spodziewałam się rewelacji, a jedynie niczym nie zaskakującej powieści obyczajowej. Jednak słowa wypływające z kart książki skutecznie mnie przy niej zatrzymały. Czytając ,,Miłość nad rozlewiskiem" miałam wrażenie, że słucham opowieści siedzącej obok na kanapie, dawno nie widzianej przyjaciółki Gosi - głównej narratorki i bohaterki. Przyjaciółki, z którą ,,nadaję na tych samych falach", z którą rozmawiam tym samym językiem. Kronikarki są jednak dwie. Drugą jest Paula, przyjaciółka gosinej córki. Dziewczyna ta, pomimo tego, że ma podobny styl opisywania ich rzeczywistości, to nie zaskarbiła sobie mojej sympatii. Początek skrótowo przypomina powody dla których Małgosia osiedliła się na Mazurach, a mianowicie zaczątkiem zmian w jej życiu było wypowiedzenie z pracy i niesatysfakcjonujące małżeństwo. Po wielu perypetiach, obecnie jest właścicielką uroczego hoteliku, z ukochanym mężczyzną u boku oraz najbliższą rodziną: matką i ciotką. Nie chcę pisać o szczegółach fabuły, by nie wprowadzać niepożądanych informacji osobom, które zamierzają tę część przeczytać. Jest to ciepła, wzruszająca, sympatyczna i świetnie napisana powieść obyczajowa, która mówi kobiecym językiem, a której bohaterkę, jako kobieta, w pełni rozumiem. I pomimo tego, że Gosia na początku sagi nie jest moralnie krystaliczna, to jest to kobieta po prostu normalna, bo któż nie ma wad, ,,niech pierwszy rzuci kamień". Jest ona bohaterką w pełni wiarygodną. Treść książki niesie ze sobą tęsknotę do miejsc takich jak nad powieściowym rozlewiskiem, gdzie stres zawodowy jest mało obecny, gdzie priorytetem jest spokój duszy i szczęście, dostarczane przez bliskość kochanych ludzi, piękną przyrodę, nieskomplikowane życie. Małgorzata Kalicińska jest dla mnie wielkim odkryciem. Nie sądziłam, że współczesna powieść obyczajowa, w dodatku niewyszukanie zatytułowana, może mną zawładnąć w tak dużym stopniu. Nie przeszkadzały mi nawet sporadycznie pojawiające się przepisy kulinarne (wydają się proste i smaczne).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zakończenie sagi nad rozlewiskiem... Historia ukazana z dwóch zupełnie różnych perspektyw... Życie widziane oczyma starszej i doświadczonej egzystencjalnie Małgorzaty oraz młodej wkraczającej w dorosłe życie i macierzyństwo Pauli. Pełna ciepła i mądrości opowieść o zawiłościach losu, które jednak zawsze mogą odwrócić się w pozytywnym kierunku, jednakże bardzo wiele w tej kwestii zależy od nas samych i naszego otoczenia. Równie ważne są także wiara w lepsze jutro i nasza cierpliwość :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Dom na rozlewiskiem" nawet dobrze mi się czytało, choć bez entuzjazmu. "Miłości" nie dałam rady skończyć. Nic nowego, nic ciekawego, wciągającego, nie mówiąc o czymś głębszym. Paula jako narrator irytuje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawy pomysł na dwie narracje. Autorka utrzymuje poziom poprzednich części. Niby prosto, konwencjonalnie a coś nieuchwytnego mnie w książce urzekło.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ulubione, bo Gosine !

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak sie juz przeczyta "Dom nad rozlewiskiem" cos nakazuje przeczytac dalsze losy bohaterek z Mazur. Tak jak poprzedniczka jest lekka,mila i przyjemna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trochę mało realne, aczkolwiek wciągająca historia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część serii. Uczy podejmowania świadomych wyborów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)