Miłość i śmierć Krzysztofa Kamila
Wiesław Budzyński

Napisana przez Budzyńskiego biografia stwarza wrażenie bardzo skrupulatnej. Cały czas opiera on swoje wywody na zeznaniach określonych osób i zdobytych dokumentach. Nie dyskredytuje z góry żadnego ze źródeł, analizuje je wszystkie, by na końcu wybrać to najbardziej wiarygodne. Jest ona dopracowana w każdym calu, napisana w sposób ciekawy i przystępny. Treść została wzbogacona wieloma ilustracjami, a dokładnie zdjęciami, rysunkami, kopiami dokumentów i wierszy Baczyńskiego. Autor poświęcił bardzo dużo czasu i pracy, by dotrzeć do tak wielu źródeł, by opowiedzieć nam jak najbardziej wiarygodną historię Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Stał się on ekspertem w tej dziedzinie. Opisuje nie tylko wydarzenia, ale też poglądy naszego bohatera, jego zapatrywania na ówczesną rzeczywistość. http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2014/07/wiesaw-budzynski-miosc-i-smierc.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Od wielu lat czytałam wiersze Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, ale po raz pierwszy sięgnęłam po jego biografię napisaną przez Wiesława Budzyńskiego - ,,Miłość i śmierć Krzysztofa Kamila. Biografia K. K. Baczyńskiego,,

Biograf zafascynowany poetą-patriotą pomimo niesprzyjających okoliczności w okresie stanu wojennego w Polsce badał koleje życia Baczyńskiego i jego rodziny. Z wielką skrupulatnością zbierał informacje, przeprowadzał rozmowy z osobami, które znały poetę, oglądał miejsca i przedmioty związane z nim. Wskazał motywy przemiany ideowej poety, które wpłynęły na jego decyzję o przystąpieniu do walki o niepodległość.  Mimo sprzecznych relacji starał się dociec jakie były okoliczności śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego podczas Powstania Warszawskiego.

Jestem pod wielkim wrażeniem ogromu pracy włożonej w napisanie biografii poety przez Wiesława Budzyńskiego.

Dzięki lekturze ,,Miłość i śmierć Krzysztofa Kamila,, możemy poznać koleje życia Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i jego rodziny oraz kolegów, z którymi był w konspiracji.

Krzysztof urodził się 21 stycznia 1922 roku, dziewięć lat po ślubie rodziców, był długo wyczekiwanym dzieckiem. Ojciec, Stanisław Baczyński był pisarzem i  krytykiem literackim, w młodości był piłsudczykiem i legionistą. Matka, Stefania z domu Zieleńczyk była nauczycielką i autorką podręczników szkolnych. Rodzice po narodzinach syna przez jakiś czas żyli w separacji. Krzysztof często chorował, miał astmę. 

Uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, a maturę zdał w maju 1939 roku. Miał rozpocząć studia w Akademii Sztuk Pięknych, ale plany te pokrzyżował wybuch wojny.

3 czerwca 1942 roku wziął ślub z Basią Drapczyńską, którą poznał u koleżanki i od razu się zakochał. Na ślubie był między innymi Jarosław Iwaszkiewicz, który przyszedł z ogromnym bukietem bzu, zza którego prawie go nie było widać pomimo rosłej postury.

Na tajnym Uniwersytecie Warszawskim Krzysztof rozpoczął studia polonistyczne, ale w 1943 roku porzucił je, aby w pełni poświęcić się pracy konspiracyjnej. Po wojnie miał zamiar kontynuować studia. Był starszym strzelcem w batalionie ,,Zośka,, AK, ukończył szkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty ,,Agricola,,. Brał udział w akcji wysadzania pociągu. W mieszkaniu trzymał broń, materiały wybuchowe, mapy w specjalnie skonstruowanej do tego celu skrytce. Wybuch Powstania zaskoczył go na pl. Teatralnym, nie mogąc przedostać się do macierzystej jednostki na Woli, przyłączył się do ochotników na posterunku w pałacu Blanka. Tam 4 sierpnia 1944 roku został trafiony śmiertelnie w głowę przez niemieckiego snajpera.

1 września 1944 roku w Powstaniu Warszawskim zginęła także żona Krzysztofa- Basia, która była w ciąży.

Krzysztof Kamil Baczyński umierając w wieku 23 lat stał się legendą żołnierza-poety. Pomimo słabego zdrowia nie chciał słyszeć o opuszczeniu konspiracji. Uważał, że walka z najeźdźcą jest obowiązkiem każdego Polaka. Wiele osób z jego kręgu sugerowało, że jest zbyt cenny dla kultury, aby narażał się na bezpośrednią walkę, że powinien zająć się pisaniem, ale on nie chciał stosować taryfy ulgowej wobec siebie.

Wiersze pisał w każdych warunkach, nosił ze sobą notesik, zachowało się ok. 500 utworów, a także szkice, projekty plakatów, ex librisy, rysunki. Zdziwiło mnie to, że tak mało osób z jego otoczenia wiedziało o tym, że pisze wiersze. Żołnierze śpiewali ułożone przez niego piosenki i wciąż nie doceniali jego utworów. Współcześni mu ludzie widzieli w nim zwykłego chłopaka, my widzimy  w nim patriotę i wybitnego poetę.

Trzeba też podkreślić, że biografia Krzysztofa Kamila Baczyńskiego jest bardzo ładnie wydana, z dbałością o szczegóły. Zawiera wiele zdjęć, mapkę centrum Warszawy z połowy lat trzydziestych, ma ładny papier i twardą obwolutę.

Książkę czyta się z wielkim zainteresowaniem i polecam ją nie tylko osobom czytającym wiersze poety, ale także tym, którzy lubią czytać biografie wielkich ludzi oraz zainteresowanych poznaniem życia codziennego w okupowanej Warszawie.

Z pewnością też sięgnę po inne opracowania autora biografii o Krzysztofie Kamilu Baczyńskim.

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dokładnie siedemdziesiąt lat temu zmarł Krzysztof Kamil Baczyński. Zginął od snajperskiej kuli, która odłupała mu fragment czaszki nad lewym okiem, powodując wylew mózgowy. Jeden z najwybitniejszych polskich poetów XX wieku pożegnał się z życiem czwartego dnia powstania warszawskiego. Pomimo tego, że wiersze Baczyńskiego omawiane są w polskich szkołach, jego biografia nie jest powszechnie znana, spowija ją legenda biograficzna powstała tuż po śmierci poety.  Wiesław Budzyński, biograf Baczyńskiego i Schulza postanowił ją rozwiać. Poświęcił na to całą swoją zawodową karierę. Owocem jego pracy jest sześć książek poświęconych życiu poety i cztery opracowania jego poezji. Jak dotąd największym sukcesem cieszy się jego pierwsza, wielokrotnie wznawiana książka - Miłość i śmierć Krzysztofa Kamila.

Jeśli biografię pojmujemy jako opis życia danej osoby prowadzony w porządku chronologicznym, od punktu A do punktu B, to Miłość i śmierć Krzysztofa Kamila nie jest typową biografią z co najmniej kilku powodów. Po pierwsze, Baczyński jest w tej książce jedynie osią spajającą wszystkie jej rozdziały. Nie wszystkie bowiem dotyczą stricte jego osoby. Część z nich opisuje jego rodziców, inne sąsiadów, a jeszcze inne powojenne losy jego przyjaciół i kamienicy, w której mieszkał razem z ukochaną Basią. Po drugie, kolejnych faktów nie poznajemy zgodnie z kolejnością, w której miały one miejsce. Nie rozumiem tego zabiegu, ale na szczęście nie zakłóca on odbioru całości i nie myli czytelnika. Jeśli miałabym zwrócić uwagę na inne niedociągnięcie tego skądinąd pięknego wydania to nie mogę nie wspomnieć o umieszczeniu koniecznych przypisów dopiero na końcu książki. Najprawdopodobniej umieszczono je tam ze względu na ich długość i szczegółowość, ale wertowanie całej lektury w poszukiwaniu konkretnego przypisu jest dość nużące.

Miłość i śmierć Krzysztofa Kamila jest świadectwem fascynacji, jaką darzy tego poetę Wiesław Budzyński. Ogrom pracy jaką pisarz włożył w zbadanie biografii Baczyńskiego zasługuje na szacunek. Budzyński nie mógł oprzeć się na innych pracach poświęconych warszawskiemu poecie (myślę, że z tego powodu nie zawarł on w swojej książce bibliografii), do wszystkich informacji musiał dotrzeć sam. Niewątpliwie jest on dumny ze swoich zdobyczy, ponieważ często ujawnia się w swojej książce i opisuje w jaki sposób udało mu się zdobyć konkretne informacje, czy dotrzeć do ważnych świadków. Sporą część tekstu stanowią zresztą ich relacje przytoczone w sposób bezpośredni. Autor tej książki zbadał wszystkie tropy, jakie mogły doprowadzić go prawdy o życiu i śmierci Baczyńskiego. Budzyński przytacza nawet te teorie, z którymi się nie zgadza. Jest to postawa godna rzetelnego biografa.

Książka, którą miałam przyjemność całkiem niedawno czytać, a teraz recenzować, powinna zainteresować głównie tych, którzy chcieliby zapoznać się z biografią Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, a jego twórczość poznać przy pomocy innych źródeł (tomików wierszy poety lub ich opracowań). Miłość i śmierć Krzysztofa Kamila to pięknie wydane studium poświęcone życiu poety oraz  jego bliskich. Jest to dzieło szczegółowe, porusza kwestie jak dotąd zazwyczaj pomijane, albo przez niedbałość, albo przez uznanie ich za niewystarczająco ważne, za ciekawostki. Lekturę uatrakcyjniają dobrze wyselekcjonowane zdjęcia i ilustracje. Polecam Wam tę książkę, a Panu Budzyńskiemu życzę jeszcze wielu owocnych lat pracy jako biograf.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)