Miejsce przeznaczenia
Maria Orua

Po serii morderstw w hiszpańskim Suances miał być już tylko spokój i był, ale tylko do pewnego czasu. Normalność okazała się złudna, a przed mieszkańcami kolejne ciężkie chwile. Zostaje znalezione ciało kobiety, na dodatek jest ona ubrana w średniowieczną suknię, a przy sobie ma bardzo tajemniczy przedmiot. Jest zrobiona sekcja zwłok, która ujawnia bardzo szokujące okoliczności śmierci. Przed śledczymi niełatwe śledztwo, pełne tajemnic. Na szczęście mają już pierwszą wskazówkę i dość szybko dowiadują się, że kobieta była Polką. Jak potoczy się śledztwo? Co zostanie ujawnione? Jakie tajemnice ujrzą światło dzienne?

Zacznę od tego, że nie czytałam tomu pierwszego i zamierzam to nadrobić w najbliższym czasie. Książka zdecydowanie mi się podobała. Była pełna tajemnic, sekretów, z ciekawym śledztwem. Autorka niejednokrotnie „wodziła mnie za nos”, kiedy byłam już czegoś pewna, okazywało się, że nie mam ani trochę racji. Udane okazało się połączenie kryminału z powieścią obyczajową.
Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które mnie potrafiły zaskoczyć. Książkę czytało się dość szybko, a podczas czytania towarzyszyły mi emocje. Pomimo ponad 500 stron, dla mnie była to pozycja na tyle wciągająca, że przeczytałam ją w jeden wieczór (no dobra z dość znaczącym zarwaniem nocy, jednak było warto).

Bohaterowie zdecydowanie ciekawi, dość dobrze wykreowani. Tym razem nie mogę Wam o nich nic więcej powiedzieć, jednocześnie nie zdradzając zbyt dużo z fabuły.

„Miejsce przeznaczenia” to książka, która zaskoczyła mnie i to nie jednokrotnie. Ze swojej strony z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

„Ukryty port” autorstwa Marii Oruny to kryminał z bogato rozwiniętym wątkiem obyczajowym, który zrobił na mnie duże wrażenie. Dlatego, gdy tylko pojawiła się zapowiedź kolejnej książki autorki, będącej kontynuacją „Ukrytego portu”, nie wahałam się ani chwili. Z przyjemnością sięgnęłam po „Miejsce przeznaczenia”, przekonana, że również tym razem otrzymam powieść bardzo klimatyczną pełną mroku i intryg.

Po serii brutalnych morderstw, które miały miejsce w hiszpańskim Suances, wydawało się, że wszystko wróciło do normy. Niestety, nie na długo. W okolicy zostają znalezione zwłoki kobiety ubranej w średniowieczną suknię. Podczas sekcji ujawniają się szokujące okoliczności śmierci, a przedmiot, który zmarła miała przy sobie, staje się dla policji pierwszą wskazówką w prowadzonej sprawie. Wkrótce okazuje się, że ofiarą tajemniczej zbrodni była kobieta pochodząca z Polski. Niebawem z pobliskich mokradeł zostają wyłowione kolejne zwłoki, co sugeruje, że kolejna tajemnicza śmierć ma związek z prowadzonym przez policję śledztwem.

„Miejsce przeznaczenia” autorstwa Marii Oruñy to niezwykle klimatyczny kryminał, który wciągnął mnie od pierwszych stron. Autorka w znakomity sposób wprowadza czytelnika w mroczną, momentami klaustrofobiczną fabułę, w której nie brakuje intryg, tajemnic i zagadek kryminalnych. Umiejętnie łączy powieść obyczajową z wątkiem kryminalnym oraz historią malowniczej Kantabarii.

Maria Oruña stworzyła niezwykle intrygującą powieść kryminalną, którą czytałam z ogromnym zaciekawieniem. Zaangażowałam się w prowadzone śledztwo tak mocno, że trudno mi było oderwać się od lektury. Dodatkowego smaku tej powieści dodają wstawki dotyczące średniowiecznych wierzeń i kultury. Choć nie jestem zwolenniczką tak odległej historii, w przypadku „Miejsca przeznaczenia” czułam się zafascynowana.

„Miejsce przeznaczenia” to zdecydowanie jedna z lepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Maria Oruña po raz kolejny udowodniła, że ma wspaniały talent pisarski oraz lekki, przyjemny styl, co w połączeniu z dużą wyobraźnią do tworzenia nieszablonowych historii, daje nam fascynującą opowieść, która dostarcza czytelnikowi niezapomnianych wrażeń. Świetnie skonstruowana fabuła, mistrzowsko wykreowani bohaterowie, malownicze miejsca, niesamowity klimat, emocje i napięcie – to wszystko znajdziecie na kartach najnowszej powieści Marii Oruñy „Miejsce przeznaczenia”. Zachęcam do lektury.

,,Miejsce przeznaczenia" to książka, która nie jest cienka, ale napisana jest w taki sposób, że w ogóle nie czuć tego. Autorka posiada lekki i ciekawy styl opowiadania historii. Opisane tutaj nie jest zwykłe morderstwo. Zostały tutaj wplecione zagadki pochodzące ze średniowiecza, nawiązania do Władcy Pierścieni i Gwiezdnych Wojen. Ale te dwa ostatnie to bardziej po to by czytelnik mógł się uśmiechnąć. I Mari Oruna udało się to. Bardzo spodobał mi się jej humor, pomimo, że ,,Miejsce przeznaczenia" nie jest komedią kryminalną.

Autorka stworzyła ciekawy klimat. Nie czułam wielkiego napięcia, ale to nie thriller by go czuć. Bardziej wzbudziła moją ciekawość - kim jest martwa kobieta ubrana jak średniowieczna królewna? Skąd przy niej moneta+ pochodząca z XVI wieku? Niedługo później odnalezione zostają zwłoki mężczyzny. Czy te dwa trupy maja coś ze sobą wspólnego? Mamy tutaj rytualny mord?

Autorka nie odkrywa wszystkich kart od razu. Wodzi czytelnika za nos. Wprowadza nas do jaskiń i zachęca do poznania Ziemi z innej strony. Sprawą zabójstw zajmuje się Valentina Redondo, która polubiłam od pierwszych stron. Konkretna babka, która jak za coś bierze się, robi to dobrze. I to co odkrywa potrafi zszokować, zdziwić i sprawić, że chce się więcej.

Momentami miałam wrażanie, że dziwniejszego kryminału nie czytałam, ale momenty te nie wpływały na całkowity odbiór książki. Ogólnie książka bardzo podobała mi się. Znalazłam tutaj wiele intryg, kłamstw i tajemnic, które tak bardzo lubię w kryminałach. A jeśli jeszcze do tego dochodzą zaskakujące zwroty akcji i zakończenie, które nie jest tak oczywiste, to dla mnie lektura staje się idealna i będę ją polecać każdemu.

Historie kryminalne, które wykorzystują miejsce, w którym akcja się rozgrywa, miejsce prawdziwe są nie lada atrakcją dla czytelników. I może dlatego tak mocno do gustu przypadła mi druga książka Maríi Oru?y, która ukazała się w Polsce - nosi tytuł "Miejsce przeznaczenia" i jest drugim tomem cyklu po "Ukrytym porcie", jednak równie dobrze da się ją czytać jak powieść osobną. Tym razem zagadka kryminalna swoje korzenie ma w czasach średniowiecznych i częściowo w baśniach przekazywanych sobie przez pokolenia. W doskonały sposób łączy odkrycia historyczne z nauką o naszej planecie, skarbach, które kryje. Jest tu miejsce na ekologię, na chwilę przejęcia się tym, jaka przyszłość czeka Ziemię, jest też oczywiście i zagadka kryminalna, która ukazuje nam się z kilku stron - historia opowiadająca o postępach w śledztwie przetykana jest retrospekcjami z przeszłości ofiary oraz wyznaniami osoby, która ze zbrodnią jest w jakiś sposób związana. Ponadto życie prywatne postaci serii również związane jest z dodatkową w historią kryminalną - dotyczącą poszukiwań zaginionego brata. Są i chwile na refleksje dotyczące miejsc przeznaczenia, tego celu w życiu, który zapewnia szczęście, poczucie sensu, jak i bardziej społeczne zagadnienia dotyczące ekologii i znaczenia przeszłości dla przyszłości. Tempo akcji prowadzone jest bardzo przyjemnie, w klasycznym stylu, przez co czytelnik ma czas, by docenić każdy, naprawdę dobrze przemyślany aspekt historii. Która, swoją drogą, wypada bardzo naturalnie, bardzo realistycznie. Naprawdę świetnie się przy tej książce bawiłam i już nie mogę się doczekać tomu trzeciego!