Miejsce na ziemi

Ocena: 5 (5 głosów)
Pełna emocji i imponująca rozmachem opowieść o miłości i stracie, tożsamości i przynależności. Dwunastoletnia Lila Langdon jest świadkiem rodzinnej tragedii – przy zaproszonych na wystawną kolację gościach jej matka wręcza ojcu prezent: ręcznie tkany, misternie wykonany obrus. Dziewczynka nie widzi, co dokładnie się na nim znajduje, ale efekt jest porażający – goście uciekają w popłochu, a ojciec zamyka się w swoim gabinecie, gdzie popełnia samobójstwo. Ta tragedia kładzie kres jej dzieciństwu w Indiach i zmusza do wyjazdu do Sussex do ciotecznej babki Wilhelminy. Tu Lila postanawia rozwikłać rodzinną zagadkę – listy pisane przez babkę mieszkającą w Indiach, a także dzienniki jej ojca układają się w mroczną historię rodziny. Historię o miłości, namiętności, szaleństwie, zemście, konfliktach klasowych, ale przede wszystkim o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Od najmroczniejszych dni brytyjskiego panowania w Indiach po następstwa pierwszej wojny światowej, Miejsce na ziemi opowiada o misternie splecionych losach trzech pokoleń i ich walce o wyzwolenie się spod ciężaru historii naznaczonej kolonialną przemocą. To dojrzała, wyważona i rozwijająca się w niepowstrzymany sposób powieść o tajemnicach – przemilczanych zdarzeniach, które decydują o naszym życiu.

Informacje dodatkowe o Miejsce na ziemi :

Wydawnictwo: Marginesy
Data wydania: 2016-06-15
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-65282-62-0
Liczba stron: 384

więcej

POLECANA RECENZJA

Kup książkę Miejsce na ziemi

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Miejsce na ziemi - opinie o książce

„Miejsce na ziemi” to kolejna powieść obyczajowa i kolejny debiut literacki w moim dorobku czytelniczym. Umi Sinha – pisarka indyjskiego pochodzenia urodzona w Mumbaju pokusiła się o napisanie trzypokoleniowej sagi rodzinnej, w której historia odgrywa znaczącą rolę. Autorka prowadzi czytelnika przez skolonizowane przez Brytyjczyków Indie, bunt i powstanie sipajów w Kanpurze w 1857 r., podczas którego hinduscy rebelianci zgładzili cały garnizon brytyjski wraz z kobietami i dziećmi oraz dalej przez trudne lata walk na froncie I wojny światowej, aż po 1920 rok. Te wszystkie przykre wydarzenia stały się udziałem członków rodziny Langdon, która pomimo zmian i upływu czasu nadal nie mogła wyzwolić się spod jarzma historii. Miłość, namiętność, cierpienie, zemsta, zdrada, strach, wielokulturowość, konflikty klasowe, nietolerancja, niesprawiedliwość, poszukiwanie własnej tożsamości, powrót do korzeni i rodzinne tajemnice – to wszystko stało się udziałem bohaterów tej opowieści.
Ciekawa konstrukcja powieści oparta na relacjach trojga bohaterów pozwala na obiektywizm i poszerza horyzont wydarzeń. Mamy tu do czynienia z połączeniem trzech form narracji: Lila – 12-letnia dziewczynka, która była świadkiem samobójczej śmierci ojca nosi w sobie piętno tej tragedii. To ona jest główną narratorką powieści, ona opowiada o najbardziej współczesnych wydarzeniach. Henry – ojciec Lili przemawia do nas ze stron swoich dzienników, które chronologicznie, chociaż z przerwami, prowadził przez większość swojego 50-letniego życia. Cecily – matka Henrego i babka Lili, która zmarła bardzo młodo, zaraz po narodzinach syna, wyraża swoje przemyślenia w listach, które systematycznie pisywała do siostry Miny w Anglii. Mamy tu zatem bezpośrednią narrację bohaterki, zapiski z pamiętników i listy – wszystkie formy umiejętnie połączone w całość dają realny i autentyczny obraz opisywanych wydarzeń, co zapisuję autorce na ogromny plus. Do tego fabuła powieści oparta o wydarzenia historyczne ciekawi i intryguje. Przekaz jest czytelny i spójny. Rodzinne dramaty ukryte pod płaszczykiem niedopowiedzeń i sekretów pobudzają wyobraźnię i zainteresowanie. Bo to właśnie tło wydarzeń, a nie ręcznie haftowany obrus, na widok którego goście opuścili uroczystość urodzinową pana domu, a on sam popełnił samobójstwo, odegrało w tej powieści główną rolę. Zabrakło mi jedynie emocji, które gdzieś tam były, ale nie trafiały do mojej duszy tak, jak tego oczekiwałam.
„Miejsce na ziemi” to intrygująca, ale jednocześnie smutna, przepełniona goryczą historia, którą warto przeczytać i polecić innym. To udany, napisany z dużą wrażliwością i dbałością o szczegóły debiut autorski, który może stać się początkiem prawdziwej kariery pisarskiej Pani Sinhy.

Link do opinii
Avatar użytkownika - MonikaP
MonikaP
Przeczytane:2016-12-07, Ocena: 6, Przeczytałam, x 52 książki 2016,
Przepiękna, wzruszająca historia o poszukiwaniu korzeni, swojego miejsca na ziemi. Opowieść o miłości mimo wszystko, o cierpieniu, rodzinnych tajemnicach. W tle I wojna światowa i Indie. Gorąco polecam!
Link do opinii
Avatar użytkownika -

Przeczytane:2016-08-08,
„Miejsce na Ziemi” zmusza do refleksji nad nami samymi. Prześledzenie życia trzech mocno ze sobą powiązanych postaci uświadamia czytelnikowi, jak ważne jest poczucie tożsamości i przynależności. Tę niebywałą powieść podsumowałbym słowami Doroty Terakowskiej: „Nie można żyć prawdziwie, nie mając pojęcia o miejscu, w jakim się żyje, i o tym, jakie ono było kiedyś.” Chociaż to debiut, napisany jest w sposób wielowymiarowy – każdy może dowolnie interpretować tę historię, wzbogacając się o niepowtarzalne emocje, wrażliwość i refleksję nad sobą. Myślę, że powieść przetrwa próbę lat i nigdy nie straci na swojej aktualności, a to świadczy o książce wybitnej klasy. Gorąco polecam! Więcej: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2016/08/kazdy-z-nas-ma-swoje-miejsce-na-ziemi.html#more
Link do opinii
Avatar użytkownika - edytka222
edytka222
Przeczytane:2017-05-29, Ocena: 5, Przeczytałam, Literatura angielska, Mam,
Avatar użytkownika - Mirania
Mirania
Przeczytane:2016-08-25, Ocena: 4, Przeczytałam, 52 książki w 2016,
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Katar duszy
Joanna Bartoń
Katar duszy
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Klubowe dziewczyny 2
Ewa Hansen ;
Klubowe dziewczyny 2
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy