Między nami gwiazdy
Adrianna Klara Kłosińska

"Każdy z nas zasługuje na drugą szansę. Każdy, bez wyjątku. Bo każdy popełnia błędy, ale też każdy ma prawo je naprawiać." Gdy jesteśmy młodzi wszystko wydaje się nam takie proste. Zakochujemy się, tracimy głowę, a później przychodzi twarde zderzenie z rzeczywistością, z którym nie każdy potrafi sobie poradzić. Bywa, że ciężar odpowiedzialności za czyny dwójki zakochanych spada wyłącznie na jedno z nich. Tak było i w tym przypadku Jagoda nie miała łatwego startu w dorosłość, wręcz przeciwnie, los już na samym początku mocno ją doświadczył. Nic dziwnego, że gdy poznała Wiktora, z początku traktowała go z dystansem i nie od razu pozwoliła się do siebie zbliżyć. W końcu teraz nie mogła myśleć już tylko i wyłącznie o sobie. "Między nami gwiazdy" to powieść Adrianny Klary Kłosińskiej, napisana pięknym, poetyckim językiem. Opowiada historię młodych ludzi, którzy już na początku życia muszą mierzyć się z trudnymi doświadczeniami. Na pierwszy plan wysuwają się Jagoda i Wiktor, ale w tej książce poznajemy też historię innych bohaterów, których los również nie rozpieszczał. Autorka patrzy na życie głównych postaci z szerszej perspektywy, ukazuje ich relacje z bliskimi osobami oraz to, w jaki sposób wpływają one na ich zachowanie. Momentami to smutna, przejmująca opowieść, jednak kończy się optymistycznym wydźwiękiem. Z książki wynika prosty przekaz: życie pisze różne scenariusze, jednak mimo zła, które nas w nim spotyka, zawsze jest nadzieja na lepsze jutro. Nigdy nie wiemy, co przyniesie kolejny dzień, dlatego warto być otwartym na nowe możliwości. W swojej powieści autorka dużo miejsca poświęca też marzeniom, podkreśla ich ogromną rolę w życiu człowieka. Warto stawiać sobie cele, które motywują nas do działania. Jednak, co najważniejsze, należy próbować realizować swoje plany, nawet jeśli wiążą się z tym ogromne wątpliwości. Niestety, gdy nic nie zrobimy w kierunku urzeczywistnienia własnych aspiracji, na pewno się to nie uda. Trzeba się starać, uparcie dążyć do celu i ryzykować. Porady te sprawdziły się u bohaterów, którzy, mimo trudnych do pokonania lęków, decydują się spróbować z nadzieją, że ich marzenia się spełnią. Czy uda im się osiągnąć zamierzony cel? Tego możemy się tylko domyślać. "Między nami gwiazdy" to ciepła i kojąca niczym kocyk lektura, która świetnie sprawdziłaby się w okresie okołoświątecznym. Historia opowiedziana na jej kartach rozgrywa się właśnie w tym czasie, jednak nie tylko to decyduje o jej charakterze. Duże znaczenie mają tu użyte przez autorkę słowa oraz wykreowane za pomocą nich obrazy. Książka emanuje spokojem, mimo tego, że porusza naprawdę trudne tematy. Daje nadzieję na lepsze jutro, które może nadejść dla każdego z nas. Niemniej, odczuwałam pewne zgrzyty w odbiorze tej historii. Miałam poczucie, że momentami nie toczy się ona zbyt zgrabnie, tylko szarpie. Fabuła rwie się w pewnym momencie, by za chwilę, bez żadnego uprzedzenia rozpocząć się w innym miejscu. Myślę, że właściwa korekta pomogłaby wyeliminować pewne niedociągnięcia na tym polu. Uważam "Między nami gwiazdy" za wartościową książkę, jednak zdaję sobie też sprawę, że nie każdemu przypadnie ona do gustu z uwagi na jej specyficzny charakter. Jeśli o mnie chodzi, nie do końca poczułam jej urok, choć nie ukrywam, że język autorki zrobił na mnie duże wrażenie. Ogromnie cenię tę powieść za wartość naddaną, za wszelkie wskazówki i przemyślenia autorki, jednak brakowało mi tu tej chemii, która nieraz wytwarza się między czytelnikiem, a bohaterami. Oczywiście, każdy z nas ma inne oczekiwania wobec lektury, dlatego też zachęcam do sięgnięcia po tę książkę i wyrobienia sobie własnego zdania. Moja ocena 7,5/10.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jagoda samotnie wychowuje swoją córeczkę, by zapewnić im byt, pracuję na poczcie. Przy wychowaniu córki, pomaga jej mama oraz tata, gdy akurat nie jest w trasie.  Przeszłość dziewczyny nie była zbyt kolorowa, pewne wydarzenia zamknęły jej serce przed innymi i nie chciała nikogo do niego dopuścić, gdyż bała się ponownego skrzywdzenia. Pewnego dnia jej drogi krzyżują się z Wiktorem. Wiktor z miłości do gotowania, podjął pracę w restauracji, gdzie czuję się jak ryba w wodzie. Poza pracą stara się opiekować swoją siostrą, z którą wspólnie mieszkają. Przeszłość chłopaka również nie należy do kolorowych, został zraniony przez miłość swojego życia, jego rodzice się rozwiedli, a założenie przez jego mamę nowej rodziny, dość mocno odbiło się na psychice siostry.   Jak to niespodziewane spotkanie wpłynie na naszych bohaterów? Czy Jagoda i Wiktor naprawią się wzajemnie, czy demony przeszłości będą zbyt silne?   Kochani szczerze Wam się do czegoś przyznam.  NIENAWIDZĘ literatury obyczajowej.  Zazwyczaj wszystkie tytuły, które czytałam, były dla mnie tak nudne, że usypiałam w zastraszającym tempie i nigdy takowej książki nie kończyłam.  W tym roku staram się przełamywać swoje bariery i sięgam po różnorakie gatunki, by się do nich przekonać, jak myślicie, zmieniło się coś po tej książce?  Początkowo książka bardzo mi się dłużyła i nie mogłam wczuć się w historię, ale po kilkunastu stronach, złapałam się na tym, że coraz bardziej jestem ciekawa dalszych wydarzeń.  Oczywiście, przez większą część historii szukałam jakiegoś wątku kryminalnego, ale niestety go tutaj nie odnalazłam. Co za to odnalazłam w tej książce?  Pełną gamę uczuć, od radości, aż po smutek i rozpacz.  Historia doskonale przedstawiła mi bohaterów i pozwoliła na zżycie się z nimi.  Zostawiła po sobie dużo ciepła w moim sercu i ogrom nadziei na lepsze jutro. Mimo że to wciąż nie mój ulubiony gatunek, to teraz nie będę się zapierała rękami i nogami, przed czytaniem literatury obyczajowej. To było ciekawe przeżycie i dziękuję za to autorce!

 

Jeśli  lubujecie się w książkach pisanych emocjami -- to ta jest dla Was!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jagoda to zwyczajna dziewczyna. Nieco wycofana z uwagi na kiepskie doświadczenia z przeszłości. Oparcie odnajduje w szczęśliwie zakochanej przyjaciółce oraz mamie, które zawsze stoi u jej boku. Pracuje na poczcie, a wszelkie wolne chwile poświęca ukochanej córce, która potrafi rozświetlić najczarniejsze dni. Jej serce już raz było złamane i nie ma w sobie odwagi by choćby pomyśleć, by ponownie wystawić je na zranienie. Lecz los czasem sam zsyła nam szanse, których aż żal nie wykorzystać.   Wiktor pracuje w restauracji i jest naprawdę dobrym kucharzem. Otwarcie marzy jednak o prowadzeniu własnego biznesu. Mieszka ze studiującą siostrą i stara się nadal nią opiekować. Ma swoje grono znajomych i całe życie przed sobą, jednak w odróżnieniu od rówieśników przestał znajdować radość w kolejnych imprezach i podbojach miłosnych. Na własnej skórze przekonał się jak boli zawód w kwestiach sercowych i woli nawet tego nie wspominać. A jednak, jedno niewinne spotkanie może doszczętnie wywrócić jego całkiem poukładany prywatny świat.   "Między nami gwiazdy" to powieść piękna w swej delikatności. Fabuła toczy się tak naturalnie, tak życiowo, że nie sposób nie odebrać jej tak, jakby te opisywane losy ludzkiego życia toczyły się tuż obok nas. Naszkicowana tu miłość jest subtelna, choć ani na chwilę nie wątpimy w jej siłę. Rozwija się w swoim tempie, budzi nieco wątpliwości i strachu, a jednak jest niezłomna w pokonywaniu kolejnych przeszkód. Za pomocą małych gestów, chwytających za serce słów i zwyczajnych chwil, zakorzenia się w czytelniczych duszach tak samo jak w sercach i umysłach bohaterów. Autorka ma piękny styl, porusza najczulsze struny za pomocą swojego niebanalnego pióra, koi prowadzoną opowieścią, a z drugiej strony nie stara się jej przesłodzić i oferuje też gorzkie momenty. To powieść o samotności, samoakceptacji, przyjaźni, rodzinie i rodzicielstwie, drugich szansach w życiu i w miłości ale też rozczarowaniach i rozstaniach, o tym, jak zawodzą inni ludzie, o stracie czy też egoizmie, który może krzywdzić. Do tego pięknie wydana, dopracowana w każdym szczególe, co stanowi swoistą wisienkę na torcie i pięknie dopina całokształt książki. Obowiązkowa pozycja dla wszystkich miłośników pozycji obyczajowych.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Raz na jakiś czas zdarzają się tacy bohaterowie literaccy, którzy trafiają do najciemniejszych zakamarków czytelniczego serca i pozostają tam na zawsze. Tak właśnie jest w przypadku postaci wykreowanych przez Adriannę Klarę Kłosińską, którzy bezsprzecznie stanowią fundament tej porywającej, ciepłej opowieści. Zarówno Jagoda, jak i Wiktor, mimo młodego wieku, zdążyli zwątpić w miłość, jak i w ludzi, a dawne demony przeszłości nie pozwalają im ruszyć na przód. I choć los ewidentnie postawił ich na swojej drodze, by stali mogli się wzajemnie uleczyć, to jednak życie nie jest bajką usłaną różami, a przeszłość lubi przypominać o sobie w najgorszym z możliwych momentów...

 

Autorka włada niebywale przyjemnym i sugestywnym piórem, dzięki czemu kartki same przelatują przez palce, a zaintrygowany czytelnik płynie po kolejnych słowach z nieukrywanym zachwytem. Klimat, w jakim utrzymana jest ta nietuzinkowa historia, jest niewiarygodny, zarazem fascynuje, jak i otula niczym ciepły, puchaty koc, fundując błogi relaks i ukojenie. Tak, to jedna z tych powieści, którą chciałoby się delektować jak najdłużej, lecz z drugiej strony ciekawość, jak potoczą się losy bohaterów, po prostu nie pozwala oderwać się od lektury.

 

Na ogromne brawa zasługują doskonałe kreacje bohaterów, którzy momentalnie zyskują sympatię czytelnika i angażują go wyjątkowo mocno, czyniąc z poznawanej powieści niemal namacalne doświadczenie. Wszystkie postacie są nietuzinkowe, przemawiające, wielowymiarowe. Każda z nich została brutalnie pokiereszowana przez los, co ukształtowało ich osobowość i stosunek do świata. Moment, w którym Jagoda i Wiktor się spotykają może być zwykłym przypadkiem, a zarazem darem od losu, kojącym i przynoszącym nadzieję oraz wytchnienie. Tylko czy przeszłość pozwoli im na szczęście?

 

"Między nami gwiazdy" to wzruszająca, angażująca, otulająca niczym ciepły koc powieść, którą pochłania się z zapartym tchem. Genialnie naszkicowane postacie, bolesne demony przeszłości, od których nie sposób się uwolnić, lawina skrajnych, odurzających emocji, a wszystko to nakreślone wyjątkowo przyjemnym i ekspresyjnym piórem utalentowanej pisarki. Ta książka rozkocha was w sobie!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Ludziom, których się kocha, można wiele wybaczyć. Nawet jeśli czasem nas zawodzą

,,Między nami gwiazdy" to książka autorstwa Adrianny Klary Kłosińskiej wydana przez Wydawnictwo Szósty Zmysł [współpraca reklamowa z @wydawnictwoszostyzmysl]

Jagoda na co dzień pracuje na poczcie i wychowuje kilkuletnią córkę Hanię. Zrezygnowała z realizacji swoich celów edukacyjnych, ale nie narzeka na życie. Dzięki pomocy rodziny daje sobie jakoś radę. Wiktor zaś pracuje w restauracji, jest kulinarnym freakiem, a swoimi wypiekami rozpieszcza młodszą siostrę - Łucję. Przypadkowe spotkanie Jagody i Wiktora namiesza w ich życiu. Ta dwójka jeszcze nie wie, że wzajemnie będą w stanie ,,uleczyć swoje życiowe blizny".

Największym plusem ,,Między nami gwiazdy" jest styl pisania autorki i jej bardzo plastyczny, przemawiający do czytelnika język. Dowiadujemy się bardzo wiele o bohaterach, razem z nimi przeżywając z pozoru banalne dni, które mają wpływ na ich życie. Czynności i zdarzenia, które mogłyby nie mieć najmniejszego znaczenia, autorka ubiera w słowa tak, że z ciekawością pochłaniamy każde zdanie.

Do tego książka jest bardzo życiowa. Pojawiają się problemy, ale też i chwile bezgranicznego szczęścia. Są niebezpodstawne obawy, niepewności, ale jest też i nadzieja. Wszystko jest autentyczne i ludzkie, co jest zdecydowanie na plus, bo o wiele przystępniej czyta się książki, które opowiadają historie nieodrealnione, w których możemy śledzić poczynania bohaterów, utożsamiając się z nimi lub rozumiejąc ich perspektywy, odczuwając wspólnie z nimi obawy, dzieląc pragnienia. No bo właśnie! Autorka serwuje nam perspektywę zarówno Jagody, Wiktora, jak i Łucji. Bardzo mi się to podobało, w szczególności, że również historia Łucji niesamowicie mnie wciągnęła.

Autorka w sposób bardzo przystępny porusza ważne tematy. Niestraszny jest jej motyw popełniania błędów, uczenia się na własnych doświadczeniach. Ujarzmia ona przeżycia, które rozszarpują na milion kawałków i pozostawiają traumy do końca życia. W książce znajdziemy wątek problemów rodzinnych, nadwyrężania zaufania, braku wiary w siebie i własne możliwości, przyklejania nam łatek przez innych. Z drugiej strony pojawia się wątek spełniania marzeń, istoty wsparcia, proces budującego się zaufania względem nowej osoby, proces wybaczania i zamykania pewnych rozdziałów w życiu. Książka opowiada również o tym, ile musimy przecierpieć w swoim życiu, aby w końcu wyjść na prostą, ile musimy znieść i na jakie próby musimy być wystawiani, aby w końcu zaczęły się dziać te dobre rzeczy. Podobało mi się również to, że autorka zwraca uwagę na istotę szczerości i rozmowy.

Adrianna Klara Kłosińska potrafi przelać na kartki nie tylko słowa, ale i emocje. Dostarcza nam ich całą gamę, angażując w historię bohaterów. Ich uczucia stają się naszymi. To ich historie przeżywamy całym sercem. To ich relacje stają się dla nas bardzo istotne, gdy zagłębiamy się w lekturę.

A, właśnie. Bardzo podobał mi się motyw, który zastosowała autorka. ,,W tle przygrywało radio, wypuszczając w eter znajomą piosenkę. Ich piosenkę". Autorka nie podaje żadnego konkretnego tytułu w tym przypadku. Założę się, że każdy, który podejmie się przeczytania książki, pomyśli o innej, będzie miał inny utwór w głowie. To jest niesamowite. Chciałabym wiedzieć, o jakich piosenkach pomyślał każdy, kto przeczytał ,,Między nami gwiazdy".

Doceniam również ,,Przyjaciół" ;)

Jeśli chcielibyście przeczytać książkę, której treść otula niczym kocyk w zimę, rozgrzewa niczym herbatka i pokrzepia, dodając otuchy i nadziei, sięgnijcie po ,,Między nami gwiazdy".

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Szósty Zmysł.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

Świat polskiej literatury obyczajowej jest bardzo obszerny, a nowych tytułów wciąż przybywa. Dlatego też dotąd nie wiedziałam, kim jest Adrianna Klara Kłosińska. Z danych zamieszczonych na portalu Lubimy Czytać dowiedziałam się jednak, że młoda pisarka ma już na koncie trzy powieści, a ,,Między nami gwiazdy" to jej najświeższa propozycja. Sama wypożyczyłam tę powieść zupełnie przypadkowo, a zaintrygowało mnie miejsce akcji. Okazało się bowiem, że autorka, tak jak i ja, jest rodowitą mieszkanką Poznania. Miło i łatwo było mi więc wyobrażać sobie niektóre sceny, choćby te, które działy się na placu Wolności. Właśnie nieopodal tego placu znajduje się przecież główna filia biblioteczna, którą odwiedzam statystycznie raz w tygodniu. Szkoda, że pani Kłosińska nie napisała niczego o mojej dzielnicy, konkretnie Grunwaldzie. Cóż, szkoda, niemniej jednak nie będę o to robić afery.

,,Między nami gwiazdy" to typowa obyczajówka z mocnym akcentem romantycznym, jednak nic nie jest tu przesłodzone, nie przypomina telenoweli brazylijskiej z lat dziewięćdziesiątych. Gdyby tak było, raczej nie doczytałabym książki do końca. Autorka poczęstowała nas za to historią dwóch osób, które nieźle już sparzyły się najpiękniejszym uczuciem. Jagoda to dwudziestopięciolatka pracująca na poczcie. Kobieta dodatkowo sama wychowuje rezolutną córeczkę Hanię. Jagoda ma ogromną pomoc w rodzicach, a przede wszystkim w matce, która perfekcyjnie spełnia się jako babcia. Km jest zatem Piotr- biologiczny ojciec Hani? Dlaczego odszedł i zostawił Jagodę w chwili, gdy najbardziej go potrzebowała? Wszak mówi się, że nie wystarczy spłodzić dziecko, trzeba jeszcze patrzeć, jak dorasta, być dobrym nauczycielem życia. Czy Piotr zdoła jeszcze namieszać w życiu Jagody? O tym czytelnicy muszą sami się przekonać.

Pewnego dnia Jagoda spotyka Wiktora- pomocnika kucharza we włoskiej restauracji. Gotowanie to jego ogromna pasja, sam zresztą marzy o otwarciu swojego lokalu. Kiedyś także był zakochany, ale odejście wybranki nieźle nadwyrężyło mu zaufanie do płci przeciwnej. Jak Wiktor zareaguje na Jagodę? Jakie będzie ich pierwsze spotkanie? Kto z nich będzie dążył do kolejnych schadzek? Zapraszam do lektury.

Myślę, że za równe ważną i nawet pierwszoplanową postać można uznać młodszą siostrę Wiktora, Łucję. Dwudziestolatka jest osobą bardzo zamkniętą w sobie- rany z przeszłości wciąż w niej tkwią. Zdradzę tylko, że szkoła i jej środowisko ma bardzo duży wpływ na nasze późniejsze postrzeganie siebie. To jednak nie wszystko- Łucja wiele smutku zaznała od swojej matki, z którą niezbyt chce rozmawiać. Co się stało? Tego nie zdradzę, ale jest to bardzo ciekawy wątek powieści.

Myślę, że jest to przede wszystkim książka dla ludzi empatycznych, rozumiejących, że nie wszyscy jesteśmy idealni, piękni jak z okładek. Autorka poświęciła też nieco uwagi środowisku LGBT, które w naszym kraju wciąż ma swoich zwolenników, jak i przeciwników. Cała powieść nie była zła, nie zmuszałam się do czytania, a nawet z chęcią pragnęłam dotrzeć do ostatnich wersów. Odbiorcy mający rodzeństwo mogą zastanowić się, jak wygląda ich relacja- czy jest tak samo dobra i serdeczna, jak pomiędzy Łucją a Wiktorem? Oby tak właśnie było.

Czy ,,Między nami gwiazdy" to książka godna polecenia? Myślę, że tak, szczególnie jest to odpowiednia pozycja dla czytelników pragnących odpoczynku.

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)