"Pod wodami zatoki Luderitz (Namibia) nurkowie odkryli, że Shark Island otaczają ludzkie kości i zardzewiałe, stalowe kajdany. Ludzie, których zmuszono do ich noszenia i których szczątki leżą pod wodą, zostali niemal całkowicie wymazani z namibijskiej i światowej historii. Nazwy ludów, do których należeli - Hererowie, Witbooiowie Nama, Nama z Bethanie - dla większości ludzi spoza Namibii nic nie znaczą."
"Nasze zrozumienie tego, czym był nazizm i skąd wzięły się idee i filozoficzne koncepcje, które leżały u jego podstaw, będzie niepełne, jeśli nie zgłębimy tego, co wydarzyło się w Afryce pod panowaniem cesarza Wilhelma II."
12 maja 1883 roku niemiecka flaga została podniesiona na wybrzeżu Afryki Południowo-Zachodniej, współczesnej Namibii, co zapoczątkowało budowę niemieckiego imperium kolonialnego w Afryce. Wraz z przybyciem sił kolonialnych rozpoczęły się brutalne represje, które przerodziły się w otwartą wojnę eksterminacyjną. Tysiące rdzennych mieszkańców zostało zabitych lub wypędzonych na pustynię, gdzie czekała ich śmierć. Do 1905 roku ocalałych umieszczono w obozach koncentracyjnych, gdzie byli systematycznie głodzeni i zmuszani do pracy na śmierć.
Lata później ludzie i idee, które stały za czystkami etnicznymi w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej, wpłynęły na formowanie się partii nazistowskiej.
Ludobójstwo Herero i Nama było celowo ukrywane przez niemal stulecie. Odkrycie grobów ofiar, ponowne ujawnienie tej historii podważa przekonanie, że nazizm był jedynie aberracją w historii Europy.
Informacje dodatkowe o Ludobójstwo w Afryce. Niemieckie zbrodnie kolonialne.:
Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 2025-02-26
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 528
Tytuł oryginału: The Kaiser's Holocaust: Germany'S Forgotten Genocide and the Colonial Roots of Nazism
Kup książkę Ludobójstwo w Afryce. Niemieckie zbrodnie kolonialne.
Zobacz także
Opinie o książce - Ludobójstwo w Afryce. Niemieckie zbrodnie kolonialne.
Ludobójstwo w Afryce. Niemieckie zbrodnie kolonialne. - opinie o książce
" [...] To, czego dokonali w Namibii niemieccy zarządcy i niemieckie wojska, jest dziś zapomnianą kartą historii, ale naziści doskonale o tym pamiętali. [...]"
Szczerze, to nic nie wiedziałam o niemieckich zbrodniach kolonialnych, dlatego postanowiłam przeczytać reportaż pod tytułem "Ludobójstwo w Afryce" autorstwa Davida Olusoga i Caspera W. Erichsena. Chciałam poszerzyć swoją wiedzę.
Jest to tragiczna i bardzo makabryczna historia, w której ginie mnóstwo afrykańskich dzieci, kobiet i mężczyzn, między innymi z ludów Herera i Nama. Dzięki tej książce dowiecie się, dlaczego do tego doszło i kto, tak naprawdę za to odpowiada. Czy winni tych haniebnych zbrodni zostali ukarani? Czy raczej zostali za to odznaczeni? Poznając tę prawdę, nie mogłam w nią uwierzyć. Niektórzy tutaj powinni zostać skazani na śmierć z wycieńczenia. To byłaby odpowiednia dla nich kara, za to, czego się dopuścili.
Poznacie tutaj również człowieka, który uważany jest za ojca współczesnego zoo. Dlaczego? Co takiego zrobił?
W działaniach kolonialistów widziałam podobieństwo do późniejszych działań Hitlera i nazistów. Tu niemieccy osadnicy i niemieckie wojska mordowali czarnoskóre ludy, a w czasie drugiej wojny światowej chcieli całkowicie pozbyć się Żydów. Czyżby naziści wzorowali się ma kolonialistach? Dobrze, że prawda o tym, co wydarzyło się między innymi na Shark Island -- w najgorszym niemieckim obozie koncentracyjnym (śmierci) w Afryce Południowo-Zachodniej, wyszła na jaw. Między innymi dzięki ciężkiej pracy autorów Davida Olusoga i Caspera W. Erichsena świat dowiedział się o tym zapomnianym ludobójstwie.
Dzięki tej książce i niechlubnej historii Niemiec wiem, że im niestety nie można ufać. Między innymi ludy Hererów i Nama im zaufali i jak skończyli?
Jest to bardzo wstrząsająca historia, która wyciska łzy. Do tej pory jestem w ogromnym szoku. Tutaj buzują bardzo silne emocje, dlatego nie dałam rady przeczytać tej książki za jednym razem. Poświęciłam jej kilka dni. Było warto.
Reportaż "Ludobójstwo w Afryce" autorstwa Davida Olusoga i Caspera W. Erichsena jest godny polecenia wszystkim dorosłym czytelnikom.
Okładka jest bardzo wymowna i przejmująca.
Uważam, że autorzy wykonali świetną robotę.
Ku przestrodze -- o niemieckich zbrodniach kolonialnych nigdy nie powinniśmy zapomnieć.
Czy higiena rasowa w XXI wieku ma takie samo znaczenie, jak to miało miejsce na początku XX wieku?
Nie zabrakło tutaj także informacji o Drugiej i Trzeciej Rzeszy.
"Dla potomków ofiar ludobójstwo nie jest jakimś odległym wspomnieniem, ale otwartą raną, która ma wpływ na ich codzienną egzystencję".
Nigdy nie interesowałam się kolonializmem, ta książka otworzyła mi oczy na wydarzenia, o których nie za dużo wiedziałam. Autor, pisząc o niemieckim kolonializmie, daje odczuć, że inne państwa nie ustępowały Niemcom w swych makabrycznych czynach.
W maju 1883 roku na wybrzeżu Afryki Południowo-Zachodniej, dzisiejsza Namibii zawisła niemiecka flaga. Rozpoczął się kolonializm tamtejszych obszarów i represje na rdzennych mieszkańcach. Z czasem brutalność przybierała na sile, bicie, głodzenie, praca ponad siły, przymusowe tułaczki przez pustynię. Doszło do ludobójstwa na ludach Herero i Nama, oddziały niemieckie dosłownie zmasakrowały wioski, głównie przebywające tam kobiety i dzieci. Ci, co przeżyli, trafili do obozów koncentracyjnych. Opisy walk są straszne i nasuwają myśl o tych z niedalekiej przeszłości.
Reportaż pozwala zrozumieć pewne rzeczy. To tu początek miała chora ideologia o czystości rasy. Ludzie, którzy uważali się za lepszych, brali w tym udział. Ci, co wspierali holokaust w Afryce, stali się późniejszymi elitami hitlerowskiego nazizmu. Przez lata ukrywano wiele prawd, zapomniano czy umiejętnie tuszowano. W końcu dowody zbrodni ujrzały światło dzienne. Pod wodami zatoki Luderitz w Namibii nurkowie dokonali makabrycznego odkrycia. Dawna wyspa Shark Island otoczona była ludzkimi szkieletami i przytwierdzonymi do nich stalowymi kajdanami.
Nie była to łatwa lektura, nieraz musiałam wspomóc się ,,wujkiem Google" sporo dat, nazwisk, nazw, trudnych, nieznanych mi słów.
Wartościowa, potrzebna, mroczna, chwilami przerażająca książka. Nie da się jej przeczytać na raz, wzbudza silne emocje, dawkowałam ją sobie. Skłania do refleksji, do czego zdolny jest człowiek, by zniszczyć, unicestwić drugiego człowieka. Ogromna dawka wiedzy, która niejednokrotnie mnie zaskoczyła. Jeżeli interesujecie się choć trochę historią, bardzo polecam. Warto!
Przeczytane:,
(czytaj dalej)