Late to the Party
Kelly Quindlen

Pierwsza książka Kelly Quindlen, jaką miałam okazję czytać - She drives me crazy – tak mocno przypadła mi do gustu, że do dzisiaj nie potrafię o niej zapomnieć. Nic więc dziwnego, że kiedy wydawnictwo Jaguar ogłosiło premierę najnowszej powieści autorki, wprost oszalałam ze szczęścia i z miejsca zapragnęłam ją poznać. Czy Late to the Party powtórzyła sukces swojej poprzedniczki? O tym w tej recenzji.

Codi ma siedemnaście lat, a jeszcze nigdy nie nawiązała bliższej relacji z kimś spoza małego trio, jakie tworzy ze swoimi najlepszymi przyjaciółmi. Nie, żeby było w tym coś złego - nastolatka ma jednak wrażenie, że coś jej umyka, choć jednocześnie tak dobrze jej w gronie znanych jej osób. Kiedy jej najlepsi przyjaciele chcą przeżyć wakacje w ciut inny sposób niż dotychczas - coś w Codi każe się zbuntować. Tylko co w momencie, gdy dziewczyna wbrew swoim chęciom trafia na jedną z imprez i przez przypadek poznaje tam popularnego ucznia – Ricky'ego? Takiej okazji nie sposób przepuścić. Pora pokazać innym, że Codi potrafi być odważna i wyjść ze swojej strefy komfortu, ale... czy to nie skończy się źle?

Powiem Wam, że mając w głowie rewelacyjną książkę She drives me crazy - zaczynając lekturę tej oto książki, liczyłam na coś naprawdę dobrego. Historia Codi wydawała mi się nie tylko poruszająca, ale i w pewien sposób znajoma – w końcu kto w wieku nastu lat nie miał wrażenia, że stoi w miejscu, a jednocześnie tak bardzo chciał mieć bezpieczną przestrzeń dookoła siebie? Nie sądziłam jednak, że książka ta tak mocno mną potrząśnie.

Główna bohaterka z miejsca przypadła mi do gustu, choć nie mogę o niej powiedzieć, że jest w stu procentach postacią pozytywną. Jej wahania i przemyślenia były dla mnie całkowicie zrozumiałe, z drugiej strony jednak bywały chwile, gdy odczuwałam po prostu złość na Codi za to, że o wielu rzeczach nie mówi, choć zdaję sobie sprawę z tego, że nie powinnam tak czuć. Autorka w bardzo ciekawy sposób przedstawiła tę bohaterkę i szczerze uważam, że wielu nastolatków z powodzeniem odnalazłoby w tej bohaterce cząstkę siebie.

Fabuła powieści krąży dookoła kwestii takich jak m.in. brak poczucia przynależności do jakiejś grupy, pierwsza miłość, niepewność związana z tym, jak widzą nas inni. Są to tematy, które blisko znają nie tylko starsi odbiorcy, ale i młodsi, a spotykają je codziennie – w szkole, poza nią, w świecie wirtualnym. Mogłabym wręcz napisać, że Late to the Party jest powieścią zaskakująco dopasowującą się do obecnych czasów (i pisząc to, mam nadzieję, że nie brzmię jak stara ciotka). Pokochałam tę historię i odnalazłam w niej wiele rzeczy, które są lub były mi znane. Przyznaję jednocześnie, że nie zachwyciła mnie tak samo, jak poprzednia powieść Kelly – co nie oznacza, że wyszło gorzej.

Jeśli poszukujecie wciągającej i angażującej powieści młodzieżowej, poruszającej ważne wątki, to gorąco polecam Wam Late to the Party. No, a jeśli czytaliście już She drives me crazy, to... jeszcze bardziej polecam Wam zapoznanie się z kolejną książką autorki.

„Late to the party” to książka autorstwa Kelly Quindlen wydana przez Wydawnictwo Jaguar.

Codi Teller jest siedemnastolatką, która nie chodzi na imprezy, nie ma zbyt wielu znajomych, nie jest dziewczyną popularną. W zasadzie to jest całkiem zwyczajna – swój wolny czas spędza z przyjaciółmi: Maritzą i JaKorym, oglądając seriale i filmy w piwnicy. Brzmi dość creepy, ale nie, to nie jest początek jakiejś przerażającej historii! To historia całkiem normalna. Raczej.

Rzeczywistość Codi raczej jej nie przeszkadza. Ma swoich przyjaciół, z którymi spokojnie spędza czas. Jednak podczas jednej z posiadówek, paczka zaczyna dywagować nad sensem życia, brakiem szerszych więcej społecznych. Szybko wychodzi na jaw, że Codi podobają się dziewczyny, JaKory jest gejem, a Maritza jest bi. I każdy przyjmuje to bardzo w porządku. Gorzej z tym, że każdy z paczki, mimo tego, że wie, że ma przyjaciół, czuje się przegrywem związkowym, przegrywem jeśli chodzi o jakiekolwiek relacje z innymi ludźmi. Maritza i JaKory wpadają więc na pomysł, żeby wybrać się na imprezę „dla fajnych ludzi”.

Jak się okazuje, imprezę organizuje Ricky, którego Codi poznaje w dość zaskakujących okolicznościach. Ta sytuacja zbliża ich do siebie i od tego momentu, stają się sobie coraz bliżsi. Ricky pokazuje Codi zupełnie inne życie, nowe możliwości letniego szaleństwa. A do tego zapoznaje ją ze swoją paczką i z Lydią, na widok której już wcześniej serce Codi zaczynało bić o wiele za szybko.

Okej, wstęp mamy za sobą dla oglądu całej sytuacji. Przede wszystkim, doceniam, że autorka przedstawiła naprawdę bardzo skrajne postaci w książce. Nie chodzi tylko o orientację, ale o to, że faktycznie poznajemy sporo osób, a każda z nich się wyróżnia. Wiemy, kto jest kim i jest to ciekawie przedstawione.

Podobało mi się także poszukiwanie własnego ja, chęć zmiany własnego życia i próba otworzenia się na nowości. Tutaj pokonywanie własnych barier było ukazane w dobry sposób – nie było przesadzone w żadną stronę. Codi przełamywała swoje lęki, ale nie bez zastanowienia, nie bez chwili refleksji i nie bez strachu. Wyszło dość autentycznie, jak na osobę, której lęki nie są nie do pokonania i nie stanowią zbyt poważnych barier. To największy plus książki – ukazanie wychodzenia ze strefy komfortu i chęć odnalezienia JA, które kłębi się w nas, ale nie potrafimy go wyłowić, wyciągnąć na wierzch. A chcemy to zrobić.

Mimo wszystko, książka była, według mnie, przewidywalna. Od początku, kiedy Codi zaczynała mieć sekrety przed Maritzą i JaKorym, czekałam tylko na moment, w którym wszystko trafi szlag. Nie da się przez tyle czasu zatajać czegoś przed przyjaciółmi z nadzieją, że no tam kiedyś o tym pogadamy, albo i nie. Codi tutaj wykazała się dość dużą naiwnością i dziecinnością. Rozumiem, że chciała zostawić dla siebie to, co przeżywa, ale kłamstwa nie są rozwiązaniem, zatajanie prawdy również.

Z drugiej strony – zachowanie Maritzy i JaKorego, w zasadzie najbardziej Maritzy, było tak toksyczne, że aż ciężko mi się to czytało. Dziewczyna co chwila zarzuca coś Codi, hamuje ją, nie wierzy w przyjaciółkę, nie pomaga jej i nie motywuje jej w ogóle, a później przeprasza lub ma pretensje nie wiadomo o co. Tutaj nic dziwnego, że Codi zachowała się, jak się zachowała, ale nie było to i tak fair.

Plusem jest to, że dylematy Codi miały jak największy sens. Mówię tutaj o konieczności wybierania między własnym komfortem i budowaniem siebie a lojalnością wobec długoletnich przyjaciół. Tylko – czy skoro musimy wybierać i musimy zachowywać się tak, jak Codi, to czy na pewno przyjaciele są przyjaciółmi? Naprawdę można było od początku podejść do tego zdrowiej.

Książkę polecałabym raczej nastolatkom, niekoniecznie osobom starszym. Gdzieś brakowało mi tutaj większej głębi, mimo że, jak wspomniałam, autorka starała się poruszyć ważne kwestie i zrobiła to w sposób adekwatny. Książka była też nawet wciągająca, ale właśnie, czegoś mi tu zabrakło. Tak, jak w przypadku poprzedniej książki autorki („She drives me crazy”) – nie chwyciło mnie to za serce, a miało ku temu potencjał. Mam wrażenie, że autorka chce dobrze, chce poważnie, a wychodzi trochę zbyt płytko lub jakoś zagmatwanie.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

Codi swój czas spędza zupełnie inaczej niż większość nastolatek. Wraz z dwójką przyjaciół Maritzą i JaKorym dużo czasu poświęcają na oglądanie filmów, czasem wychodzą na basen, czy letnią porą udadzą się nad rzekę. Od kiedy poznali się, praktycznie wszystko robią razem i jest im z tym dobrze. Nie należą do grupy popularnych uczniów, nie chodzą na imprezy, jednak jakoś specjalnie im to nie przeszkadza.
Nadchodzi jednak czas, kiedy wszystko ma się zmienić. Podczas wspólnie spędzanego czasu, kiedy odkrywają przed sobą pewne sekrety, o których wcześniej nie mówili, dochodzą do wniosku, że pora coś zmienić. Postanawiają udać się na imprezę, która ma stać się początkiem nowego życia i w sumie staje się, chociaż w zupełnie innym znaczeniu niż by mogło się wydawać. To właśnie tam Codi poznaje Ricky'ego, a tak dokładniej widzi go w pewnej sytuacji, o której chłopak wolałby, aby nikt nie wiedział. Ta tajemnica ich zbliża, a on pokazuje dziewczynie zupełnie inny świat niż ten, w którym się obracała. Przed Codi wiele wyzwań, a jej strefa komfortu niejednokrotnie zostanie przekroczona. Czy to wszystko jej się spodoba? Czy odnajdzie się w nowych znajomościach? Co takiego zobaczyła na swojej pierwszej imprezie?

Zacznę od tego, że książka skierowana jest do młodzieży i recenzja jest oczami 16-latki. Jej książka przypadła do gustu i to bardzo. Nie była to zwykła, lekka historia tylko o miłości. To pozycja poruszająca wiele trudnych tematów pokazuje problemy, z jakimi niejednokrotnie zmierzają się nastolatkowie. Brak akceptacji, wycofanie, odnajdywanie samego siebie – to tylko nieliczna część z tego, o czym w niej poczytamy.
Książkę czyta się dość szybko, a podczas czytania towarzyszą emocje. Akcja nie jest bardzo szybko, a jednocześnie nie jest wolna czy nużąca.

Główną bohaterką jest 17-letnia Codi. Jest osobą pozytywną, realistyczną, dającą się lubić. Więcej niestety nie mogę wam o niej zdradzić, nie zdradzając zbyt wiele z fabuły.

„Late to the Party” to książka, która spodobała się mojej nastoletniej czytelniczce i z przyjemnością poleca osobą w podobnym wieku do swojego. Znajdą w niej ciekawą, wciągającą historię poruszającą wiele tematów, często niezbyt łatwych, a jednocześnie takich, z jakimi zmaga się nie jedna osoba mająca naście lat.

Recenzja książki pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA