Księżna Mediolanu. Dzieje Izabeli Aragońskiej matki królwej Bony
Renata Czarnecka

Historia Izabeli rozpoczyna się w 1489 roku, od spotkania świeżo poślubionych małżonków – księżnej Izabeli Aragońskiej z pradawnego hiszpańskiego rodu Trastamara, z potężnych włoskim rodem Sforzów – księciem Mediolanu Giana Galeazzy Sforzy. Wszystko miało być pięknie, jednak już od pierwszego spotkania ze stryjem męża - Ludwikiem Sforzą Izabela uświadamia sobie, że życie nie będzie tak proste jak sobie wyobrażała. Nieustannie zdradzana i poniżana księżna walczy o miłość Gian Galeazza i dziedzictwo dla swych dzieci. Renata Czarnecka wybrała na cel kobietę niezwykle silną. Kobietę z mocną osobowością i ciekawą historią, wykształconą i świadomą swojej wartości. W tym przypadku znajduję pewne podobieństwo do Philippy Gregory, które od ponad piętnastu lat pisze powieści, których bohaterkami są silne kobiety Anglii, żyjące w trudnych czasach zdominowanych przez mężczyzn. Wnikliwe badania nad źródłem połączone z ogromną wyobraźnią pozwoliły oddać złożony obraz bohaterki w taki sposób, że bardziej zbliżona do ideału XV kobiety być nie może. Zarówno powieść jak i bohaterzy napisani są z pasją i w sposób zrozumiały. Wszystkie detale historyczne są niezwykle dopieszczone i dopasowane do siebie. Książka w pełni oddaje ówczesne czasy, zwłaszcza przekonywujący i realistyczny mediolański dwór wypełniony pochlebcami, spiskami i zabójstwami - tak bardzo charakterystyczny dla okresu włoskich intryg i wojen. Niesamowite, po prostu niesamowite. To moja pierwsza książka Renaty Czarneckiej. Niedługo sięgnę po kolejną, a tymczasem gorąco polecam. Jest to świetna powieść uzupełniająca pośrednio luki w historii – dzięki niej możemy poznać oblicze matki polskiej królowej oraz wpływ jaki miała Izabela na jej wychowanie, a także spojrzenie na Włochy okresu rządów rozpustnego Aleksandra VI i jego rodziny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść Renaty Czarneckiej zaczyna się od morskiej podróży 19-letniej Izabeli Aragońskiej do kraju jej małżonka, pięknego księcia Mediolanu. Jaka przyszłość ją czeka? Szybko okazuje się, że Gian Galeazzo ma szkodliwe przyzwyczajenia z punktu widzenia polityki i sojuszy. Jako władca w tamtych czasach miał do nich prawo, ale jednocześnie przysparzają one sporo bólu jego żonie. Czy je porzuci? Na dodatek istotną rolę zamiast księcia odgrywa Ludwik Sforza (zwany Moro), który jest zarówno wujem Izabeli, jak i stryjem jej męża- narzucający wszystkim dookoła swoją wolę, ambitny, żądny władzy i bogactwa. ,,Księżna Mediolanu" to powieść historyczna, na której kartach postacie sprzed wieków ożywają w pełnym blasku. Przeniknięta duchem epoki przedstawia losy kobiety, która miała swoje zdanie, starała się go bronić. Izabela nie była może piękna, raczej pospolitej urody, nie zachwycała mężczyzn, ale jej duma, pewność siebie i niezłomny duch czyniły ją charakterną i barwną bohaterką. Zniosła trudy podróży do nieznanego kraju, oschłość i tchórzliwość męża, który był marionetką w rękach Moro. Izabelę spotkało wiele zniewag i upokorzeń, jej honor był wystawiony na szwank, ale nie poddawała się, nie dopuszczała do siebie zwątpienia, lecz walczyła o własne szczęście, przyszłość swoich dzieci. Robiła wszystko, by ratować swoje małżeństwo, w akcie desperacji, zazdrości posunęła się do szaleńczego kroku... Czy wpojona od najmłodszych lat do księcia Mediolanu ją tłumaczy? To samodzielnie czytelnik musi odpowiedzieć na to pytanie. ,,Nie przyzna się do bojaźni, liczy się tylko wynik." W trakcie lektury zobaczymy jak ciężko kobiecie w tamtych czasach było walczyć o swoją pozycję, o to, co się jej należało. Największymi zaś wrogami w walce o władzę byli krewni. Na mediolańskim dworze panowała zazdrość o urodę, bogactwo i wpływy, fałsz i intrygi mnożyły się na każdym kroku. Pani Czarnecka ukazała nam ,,nową", fascynującą epokę renesansu, odkryła zapomnianą biografię Izabeli Aragońskiej, a wszystko to przekazała zrozumiałym stylem. Chyba nie muszę dodawać, że z całego serca polecam ten tytuł, a także z niecierpliwością czekam na kontynuację losów bohaterki?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przepis na szczęście kobiety?! Być  królewną/księżną? Jeśli w takich realiach, w jakich przyszło funkcjonować Izabeli Aragońskiej, to chyba nie. Wnuczka króla Neapolu, poślubiona per procura przez księcia Mediolanu. Gdy przybywa do siedziby męża doznaje wielu rozczarowań, spośród których największym jest sam mąż – bezwolny, niemrawy, w pełni podporządkowany wujowi, który wbrew wcześniejszym deklaracjom nie dba o ich interesy, lecz w pełni, perfidnie wykorzystuje swoją pozycję i wiedzę o słabostkach męża Izabeli. Trafia jednak na godną rywalkę, która podejmuje z nim walkę. Kto z niej wyjdzie zwycięsko? Kto w tej wieloletniej batalii okaże się sprzymierzeńcem, a kto ukrytym wrogiem?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)