Książę cierni
Mark Lawrence

Mroczna i krwawa historia o chłopcu, który pragnie zemsty za brata i matkę. O chłopcu, który pragnie krwii. O chłopcu, który jest pewny, że zostanie Władca Imperium. O chłopcu, który musi zmierzyć się z własnymi demonami, by dowiedzieć się czego tak naprawdę pragnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opinia 33                Już w pierwszym rozdziale Księcia Cierni powieść zapowiada się nietuzinkowo. Atmosfera grozy, trudne do zaakceptowania czyny młodego chłopca, strach, obrzydzenie i ten lodowy uścisk, który każe czytać dalej, stronę za stroną.              Najbardziej szokującym fragmentem jest zakończenie jednego z pierwszych rozdziałów, w którym Jorg Ancrath wyznaje, że ma trzynaście lat i na wpół obwieszcza, a na wpół grozi światu, że w wieku lat piętnastu będzie już królem. Główny bohater jest dość młodą osobą, bardzo skrzywdzoną przez los. Twarde wychowanie i śmierć bliskich, sprawiły, że opętała go chęć odwetu. Zemsta wypala go od środka, jak płomień, pozwalając przeć na przód mimo wszelkich przeciwności.

 

^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^ Niektórzy mówili, że Czerwony Kent ma czarne serce, co mogło być prawdą, ale każdy, kto widział, jak rozprawia się z sześcioosobowym patrolem przy pomocy siekiery i noża, powiedziałby, że facet ma duszę artysty. ^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^

 

              Powieść zdecydowanie nie nadaje się dla osób o delikatnej psychice, liczne opisy mordów, tortur, bezlitosnych rozkazów i braku miłosierdzia w niemalże każdym z czynów, sprawiają, że czytelnikowi czasami zbiera się na wymioty. Ale jest specyficzna magia w tym szaleństwie, coś, co przyciąga i każe patrzeć dalej, tym mocniej, im bardziej pragnie się odwrócić wzrok. Ten sam odruch, który przykuwa oczy człowieka do płonącego ogniska, specyficzne piękno siły zniszczenia. Cierpienie, które budzi fascynację.               Z przyjemnością zauważyłam, że klimat grozy był utrzymany przez całą książkę. Bez przerw dla wątku miłosnego, który oczywiście się pojawił, w formie równie zachwycającej, co opisy bezduszności Jorga. Powieść traktuje o trudnej drodze, jaką musi przebyć chłopiec, by stać się mężczyzną. Towarzyszy mu w tym kilkudziesięcio - osobowa grupa bandytów, którym, za przykładem Ancrath'a, będziemy ufać bardziej, niż pobożnym chłopom.

 

^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^ Myślę, że być może umieramy każdego dnia. Być może rodzimy się na nowo z każdym świtem, trochę inni, w innym miejscy na naszej drodze. Kiedy między tobą a osobą, którą byłeś, znajdzie się wystarczająco wiele dni, stajecie się sobie obcy. Może na tym polega dorastanie. ^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^                 Równie zdumiewające okaże się to, że w miarę czytania, można polubić głównego bohatera, a nawet życzyć mu zwycięstwa. Przypatrywać się drogom, które wybiera, ale nawet jeśli nie do końca je akceptować, to próbować sobie tłumaczyć, że w jego sytuacji, takie rozwiązanie było konieczne. Podczas lektury odkryłam tę przerażającą część siebie, która zachwyca się biegiem historii, splotami akcji napisanymi przez Marka Lawrence'a i na swoją obronę mogę powiedzieć tylko tyle, że były to słowa napisane na kartce, a nie prawdziwe oglądane wydarzenia.               Polecam wszystkim tym, którzy nie boją poznać swoich najczarniejszych stron. Bardzo obiecujący debiut pisarza dark fantasy.

 

^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^ Tchórzy należy traktować w szacunkiem. Tchórze lepiej wiedzą, jak zadać cios. Jeżeli nie zostawisz tchórzowi drogi ucieczki, jesteś zgubiony. ^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^|^

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z początku mnie nie zachwyciła, aczkolwiek przyznam szczerze, że bazując na tym jak się zakończyła mam wielkie nadzieje dotyczące kolejnych części :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mark Lawrence to brytyjski pisarz fantasy. Jego debiut, Książę cierni, został doskonale przyjęty. Seria Rozbite Imperium zyskała na świecie wielu fanów. Pierwszy tom - ,,Książę cierni" - został wydany w Polsce w 2012 roku przez Papierowy Księżyc. Jorg przewodniczy bandzie morderców i złodziei. Rozbijają się po wioskach, rabują, gwałcą i zabijają. Sprawia im to wielką przyjemność. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że Jorg ma... czternaście lat. Na dodatek chłopak skrywa tajemnicę - jest księciem, który zbiegł z zamku. Wszyscy uznali go za martwego. Okazuje się, że jego ojciec ma nową żonę, która spodziewa się dziecka. Jorg nie może dopuścić do tego, by ktoś zajął jego miejsce na tronie. Choć do tej pory nie był tym zainteresowany, teraz chce zawalczyć o swoje i przy okazji zemścić się na mordercy swojej matki i brata. Jorg jest narratorem powieści. Ma ona dwa czasy - obecny i wcześniejszy. Jako narrator wraca wspomnieniami do dni sprzed czterech lat, gdy zobaczył śmierć najbliższych i zaczął obmyślać zemstę. Wystarczy jakiś mały bodziec, by kolejny rozdział poświęcony był temu, co dawniej. Dzięki temu dowiadujemy się o tym, dlaczego obecnie maszeruje ze zbirami i dlaczego ma tak dużą wiedzę. Jako narrator Jorg nie stroni od ironii. Jego opowieść jest podszyta jego zdaniem, czasem pojawiają się w niej opinie, porównania, jest bardzo subiektywna. To dobrze, bo choć Jorg jest skończonym łajdakiem, to jest również naprawdę ciekawym bohaterem, który ma skomplikowaną osobowość i cierpiącą duszę. Powieść pokazuje kilka rzeczy. Po pierwsze wędrówkę przez kraj. Tu dowiadujemy się o Jorgu wielu ciekawych rzeczy. Potem jest etap przebywania w zamku, na końcu zemsta. Ponieważ nie jesteśmy w czasach współczesnych, raczej w jakiejś formie fantastycznego średniowiecza, możemy spodziewać się realiów dawnych czasów. Nie ma wymyślnej broni, udogodnień podczas drogi. Są za to zjawy, bójki i tajemnice, choć te ostatnie skrywa głównie Jorg. Powieść skonstruowana jest w ciekawy sposób. Sama historia również jest wciągająca. Jorg to ciekawa postać, a jego dzieje bywają przerażające i fascynujące jednocześnie. Można powiedzieć, że to lektura przygodowo-fantastyczna. Nie spodziewajmy się jednak pięknych i lekkich scen, to krwawa i mrożąca niekiedy krew w żyłach opowieść. Powieść porusza kilka wątków - zmaganie się z przeszłością, niepewność przyszłości, nawracające koszmary minionych lat, chęć zemsty, próba zaimponowania najbliższym, a także dojrzewanie, bunt, cierpienie wewnętrzne i poszukiwanie siebie. To wszystko przedstawiono na dość brutalnym tle. Jednak wcale nie przeszkadza ilość krwi, która pojawia się na stronach. Owszem, sieczki są tu dość częste, jednak Jorg podchodzi do nich dość lekko, więc i czytelnik bywa w ten sposób nastawiony. Dwie rzeczy, które trzeba zaznaczyć. Pierwsza - ciekawy pomysł rozpoczynania niektórych rozdziałów. Nad ilustracjami pojawia się krótki opis członków załogi Jorga. To niby lekko napisane charakterystyki, które jeżą włos na głowie. Druga - to pierwszy tom trylogii. Nie mogę się doczekać kolejnych. Trudno napisać o tej książce coś więcej, by nie zdradzić zbyt wiele. Jak dla mnie była to fascynująca lektura, którą przeczytałam jednym tchem. Połączenie ciekawego bohatera, odrobiny fantastyki, bitew i przelewu krwi sprawiło, że polecam tę powieść każdemu, kto chce utonąć w lekturze perfekcyjnej. Nie spodziewałam się, że aż tak dobrze będzie się to czytać, a jednak. Polecam tym, którzy szukają... właściwie nie wiem czego. Nie jest to powieść młodzieżowa, bo jest nieco zbyt brutalna. Nie jest to absolutnie tylko fantastyka, choć i ona się tu pojawia. Na pewno jest to książka warta uwagi, przeznaczona dla różnych czytelników, którzy nie boją się spotkania z łaknącym krwi i szukającym pomosty za dawne zbrodnie Jorgiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po pozytywnych opiniach m.in. wypowiedzi Brett'a na okładce skusiłąm się do przeczytania tej książki. Rozczarowałam się. Bardzo krwawa opowieść o księciu który obudził w sobie nienawisć i chęć zemsty po tym gdy przyszło mu patrzeć na morderstwo brata i matki. Okazało się jednak, że potyczka jest dużo poważniejsza i jest w niej zaledwie pionkiem. Postanawia zabić człowieka (maga) który kieruje jego losami dla włąsnych celów. W książkę niepotrzebnie wplątane są dodatkowe wątki jak twórcy świata, mechaniczne wrota- jak dla mnie jest to nieudolna próba osiągnięcia czegoś co zrobił Pratchett w Świecie Dysku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książę Cierni to pierwsza część serii "Rozbite Imperium". Książka jest debiutem brytyjskiego pisarza Marka Lawrence. Głównym bohaterem książki jest Jorg Ancrath. Był on niegdyś cudownym dzieckiem szlachetnie urodzonym. Ojciec kochał go nad życie,matka wychowywała go na poczciwego człowieka, cieszył się wieloma przywilejami, które należą się przyszłemu następcy tronu. Jednak gdy miał 10 lat stał się zupełnie innym chłopcem. Na jego oczach została zamordowana jego matka i brat. Od tego czasu stał się Księciem Cierni, a to, co przeżył sprawiło, że nie lęka się nikogo i niczego. Jego światem rządzi jedynie chęć zemsty na oprawcach rodziny. Oraz chęć zostania królem, a nawet cesarzem. Nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. Jak dla mnie w książce znajduje się zbyt wiele gwałtów, morderstw. Jorg nie oszczędza nawet swoich kompanów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzeba przyzwyczaić się do narracji pierwszoosobowej, to fakt. Trzeba zaakceptować, że główny bohater, książę Jorg, ma odrobinę nie po kolei w głowie, ale jest diabelnie sprytny, przebiegły i nieugięty. Uwielbia zabijać i szczyci się każdym dokonaniem. Powieść krwawa, gwałtowna, pełna śmierci i gwałtów. Jednak urzeka w niej sposób, w jaki autor przedstawia losy bohaterów. Podobały mi się w niej porównania, zadziwiająco trafne i przemyślane, co stało się głównym atutem książki. Jej minusem jest fakt iż dziesięcioletni chłopiec, książę, zabija z premedytacją i ucieka z bandą najemników. Nigdy nie ma planu działania i nigdy nie wie, czy przeżyje kolejne starcie, jednak paradoksalnie później okazuje się, że całe widowisko jest głęboko przemyślane. Za książką przemawia również ognisty temperament poszczególnych postaci. Braci najemnicy, gotowi na wszystko, twardzi, jak mityczni herosi. Godne podziwu zachowania i interesujące zarysy osobowości. Książkę czyta się szybko, ale dopiero gdzieś od połowy, zanim przebrnie się przez bramę mordów i gwałtów oraz zaakceptuje narrację kilkunastoletniego chłopca. Piękna okładka zapowiada może odrobinę więcej niż jest w książce, jednak pasuje do całości. Czekam na kolejne tomy. Być może okażą się równie intrygujące jak ten. Ale... jakby to stwierdził Książę Cierni - Jorg: "Największe kłamstwa zachowujemy dla samych siebie."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)