Krwawe żniwa
Sharon Bolton

Bolton umie w thrillery psychologiczne, nie ma co! 

Jak już parokrotnie pisałam, w ostatnich latach 90% książek, które czytam to fantastyka, 7% to romans, a pozostałe 3% to mieszanka różności. Ale po kryminał sięgam tak średnio z 5 razy w roku (tak, wyliczyłam to z mojego zeszytu, w którym zapisuje wszystkie przeczytane przeze mnie książki). 

I co najlepsze, na ogół sięgam tylko po zaufanych autorów: Bolton, Kavę, Cobena, Slaughter. Póki co ten układ się sprawdza. Nie zdarzyło mi się jeszcze zawieść jakoś drastycznie na powieści, któregoś z tych autorów. 

Tak samo było w przypadku Krwawych Żniw. Ośmielę się nawet stwierdzić, że jest to najlepsza książka tej autorki. Nie moja ulubiona - bo ja jednak jestem zwolenniczką happy endów - ale pod względem fabuły, postaci, trzymania w napięciu, klimatu i zakończenia? Jest to bardzo MOCNA powieść.

Nie polecam jej osobom, które mają małe dzieci, bo prawdopodobnie przez parę tygodni po przeczytaniu będą miały problem ze spuszczeniem z oczu swoich pociech...

W tej książce podobało mi się wszystko (chociaż nie wiem czy słowo "podobało" jest dobrym określeniem do książki poruszającej tematykę seryjnych zabójstw kilkuletnich dziewczynek...). 

Wszystkie postacie były interesujące, sceneria niesamowita, no i coś za co bardzo cenię Bolton? Ukazanie lokalnego folkloru i wierzeń! Ciekawa jestem ile czasu ta kobieta spędza na researchu do swoich powieści, ale odnoszę wrażenie, że musi być piekielnie inteligentną osobą, o bardzo rozległej wiedzy i zainteresowaniach!

Mam tylko jedno 'ale' - zakończenie. Chociaż z drugiej strony rozumiem, dlaczego Sharon tak, a nie inaczej zakończyła tę historię. Tylko uważam, że łatwiej byłoby mi 'przełknąć' tak mroczną książkę, gdyby miała nieco szczęśliwsze zakończenie. Ale chyba po prostu za mało ostatnio czytuję kryminałów i zwyczajnie wymagam cudów ;)

Bardzo dobrze się czyta, cały czas czuć napięcie