Kroniki Czerwonej Kompanii 2: Wilk

Ocena: 5 (2 głosów)

En esta guerra no hay fronteras – w tej wojnie nie ma granic.

Jako jedyny ocalały świadek wydarzeń na Marsie Kera Puławska ukrywa się na Ziemi, ścigana zarówno przez korporacje, jak i rządy. Tymczasem do Błękitnego Globu zbliża się flota pragnącego pomścić tragedię Czerwonej Planety Bractwa, a jego bojownicy przenikają na planetę w zalewie uchodźców. Jednak ani korporacje, ani rządy pogrążone we wzajemnej rywalizacji nie zauważają zagrożenia – a gra toczy się o wyższą stawkę niż kiedykolwiek przedtem.

Tę wojnę przetrwają tylko wilki.

Informacje dodatkowe o Kroniki Czerwonej Kompanii 2: Wilk:

Wydawnictwo: Drageus Publishing House
Data wydania: 2016-11-24
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788379277421
Liczba stron: 520

więcej

POLECANA RECENZJA

Kup książkę Kroniki Czerwonej Kompanii 2: Wilk

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Kroniki Czerwonej Kompanii 2: Wilk - opinie o książce

Avatar użytkownika - slpablos
slpablos
Przeczytane:2016-12-18, Ocena: 6, Przeczytałem, 26 książek 2016, Mam,
Porywające, rozbudowane militarne science fiction. Co działo się z Kera po wydarzeniach na Marsie? Co dalej z Czerwoną Kompanią? Na poprzednim spotkaniu z Autorem pojawiłem się nie znając Jego książki. Tym razem przeczytałem chociaż część. I wiedziałem już, że pytania które męczyły mnie po lekturze pierwszego tom Kronik Czerwonej Kompanii to zdecydowanie za mało, bo "Wilk" ma dużo większy rozmach i sympatie w trakcie lektury niekoniecznie kierują się w stronę tego oddziału korporacyjnej armii. Paradoksalnie spora część powieści wcale nie jest o najemnikach, przynajmniej nie tylko. Osłabione korporacje Stratus i Van Graff rywalizują na Ziemi, Kera ukrywa się w zaułkach faweli, a wrogowie nie zaprzestaną poszukiwań. Już od samego początku jesteśmy rzuceni w wir akcji, pełnej walki, opisów broni, taktyk, jednostek. Jak przyznał sam Arkady, to książka o gościach tłukących się w kosmosie i tak można by streścić powieść, choć sporo by to jej ujęło. Mamy świetnie rozwiniętą fabułę, rozłożoną na wiele wątków (poza siłami korporacji i policją pojawia się też swoista uchodźcza partyzantka w postaci sił marsjańskiego Bractwa z tytułowym Wilkiem na czele, chcąca "wykroić" dla siebie jakieś ziemie) i postaci (które nie giną w takim tempie i ilościach jak w "Czarnej kolonii"), dowiadujemy się więcej o materiale Bramy (co tylko rodzi kolejne pytania). Dużo tu wszelkiego rodzaju broni i Autor stworzył dobry system walki, odchodząc zarówno od anachronicznych technik walk na Ziemi, jak i nie uciekając w tworzenie niezrozumiałego i przeładowanego technologią i fizyką konceptu. Każdy rodzaj oręża - od działa kinetycznego i potężnych goliatów po karabin przeciwpancerny czy starsze modele broni ręcznej - ma tu swoją charakterystykę, uwzględniającą zarówno zalety, jak i (a może przede wszystkim) ograniczenia wynikające z zastosowania w określonym środowisku i rodzaju walki. A tych jest niemało, bo wraz z częstymi zmianami lokalizacji mamy walkę w terenie zabudowanym, w obszarach zalesionych, bezpośrednie starcia piechoty, jak i ruchy potężnych krążowników. "Wilk" był jedną z niewielu książek, które po zakupie nie antyszambrowały długo na półce. Mam pewien problem z fantastyką naukową - dużo w niej wielkich i klasycznych nazwisk, doniosłych idei, alegorii społeczeństwa i tym podobnych pompatycznych odniesień, co sprawia że nie mogę zwyczajnie sięgnąć po książkę, a raczej podjąć próbę zmierzenia się z nią. Nie to żebym nie pojął czy nie miał ochoty, w końcu Oramus, Lem, Cyran, Bradbury, Wnuk-Lipiński, Zajdel nie znaleźli się w biblioteczce przypadkiem. Po prostu czasem człowiek oczekuje od literatury dobrej rozrywki - a Arkady Saulski ją zapewnia. Nie nudzi, nie robi dłużyzn, nie obudowuje fabuły w wyszukane teorie, oddaje nam powieść naszpikowaną przygodą, rywalizacją, emocjami, przy okazji umieszczając małe smaczki, które uważny czytelnik może wyłapać, jak to słynne " 'tis but a scratch", ale nawet w imionach postaci. Objętościowo tom jest dużo większy niż pierwsza część, ale zostawia nas znów z masą pytań, domysłów, ciekawością co dalej? Jedno wiem na pewno - bez wahania sięgnę po kolejne części przygód Czerwonej Kompanii.
Link do opinii
Avatar użytkownika - Tambonietu
Tambonietu
Przeczytane:2021-03-13, Ocena: 4, Przeczytałem, Mam, 26 książek 2021,

Niestety gorsza od pierwszej części. Mam wrażenie, że naciągana i niestety nudna. 

Link do opinii
Inne książki autora
Czarne miecze
Arkady Saulski0
Okładka ksiązki - Czarne miecze

Śmierć łączy skuteczniej od miłości. Zachód Nipponu trawi wojna o hegemonię. Daimyo zabijają się nawzajem, walcząc o władzę i bogactwo. Tymczasem świat...

Kroniki Czerwonej Kompanii: Czarna kolonia. Tom 1
Arkady Saulski0
Okładka ksiązki - Kroniki Czerwonej Kompanii: Czarna kolonia. Tom 1

W niedalekiej przyszłości korporacje przejmują kontrolę nad podbojem kosmosu. Trwa terraformacja i kolonizacja Marsa, na planetę przybywają zespoły naukowców...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy