Krąg polarny
Liza Marklund

Muszę przyznać, że jak się teraz zastanowiłam to ja w swojej okolicy o takim nie słyszałam! Jak jeszcze mieszkałam w Łodzi to widziałam jakiś dla seniorów. Jednak o innym nie słyszałam. I wiecie co? Muszę przyznać, że jest to dość przykre…





Lolita. Korzenie. Ptaki ciernistych krzewów. Zabójca policjanta. Przygody Tomka Sawyera – to eklektyczna mieszanka tytułów, które odzwierciedlają pięć różnych osobowości na granicy dorosłości, kobiecości i śmiertelności. Jednak jedna z dziewczyn znika, a jej ciało bez głowy zostaje odnalezione po czterdziestu latach. Śledztwo w tej sprawie prowadzi Wiking Stormberg, który zostaje wciągnięty w dramatyczną sytuację, która ukształtowała życie kobiet. Jakie tajemnice ujrzą światło dzienne po dziesięcioleciach? Jakie konsekwencje będzie niosło za sobą ich ujawnienie?

Liza Marklund to bezkompromisowo jedna z najlepszych autorek szwedzkiego kryminału. Kryminału który tak bardzo pokochałam przede wszystkim za ten bezkompromisowy klimat, który możemy odnaleźć wyłącznie w twórczości skandynawskich autorów i nie brakuje tego oczywiście w „Kręgu polarnym”.

Zacznijmy od tego, że autorka ma świetny styl pisania, który sprawia, że od książki jest się bardzo ciężko oderwać. Liza tak naprawdę swoją książkę napisała w oparciu o inne znane książki, co jest dla mnie genialne! Cała intryga, którą serwuje nam Marklund owiana jest mroczną tajemnicą, której nasi bohaterowie chronią za wszelką cenę. Czuć tutaj mrok, widać, że postacie zamykają się na swoje wspomnienia, wolą zapomnieć o tym co się wydarzyło. Jednak przeszłość się o nich domaga… przeszłość domaga się ujawnienia, aby poznać finał zagadkowej śmierci i odkrytych zwłok.

Postać komisarza Stromberga jest tutaj kluczowa. To ona dużo miesza i powoduje, że nie do końca jesteśmy pewni w jakim kierunku pójdzie cała fabuła. W naszych głowach pojawiają się nowe możliwości wydarzeń zarówno z teraźniejszości, jak i przeszłości. Powoduje to tylko, że książkę pochłaniamy z jeszcze większym zaangażowaniem.

„Krąg polarny” to naprawdę świetny kryminał w skandynawskim stylu! Do tej pory nie miałam okazji czytać tak świetnie napisanego kryminału, który tak naprawdę opiera się także na innych powieściach. Jestem pewna, że jeżeli lubicie kryminalne klimaty to będziecie usatysfakcjonowani z lektury.

Czytanie skandynawskich kryminałów zawsze sprawia mi niewyobrażalną przyjemność. Dlaczego? Sama nie wiem. 

Ktoś kiedyś powiedział mi, że wszystkie są „takie same”, ale ja się z tym nie zgodzę. Najlepszym dowodem, jaki mam teraz pod ręką jest książka „Krąg polarny”. 

Jeśli lubicie historie nietypowe, świetnie skonstruowane sceny, głęboko wykreowanych bohaterów - polecam serdecznie.

To moje pierwsze spotkanie z autorką - ale na pewno nie ostatnie, tego jestem pewna!

Jestem przekonana, że będziecie zachwyceni tą historią. Znajdziecie tutaj bohaterów, którzy będą wzbudzać w was mieszane uczucia. Momenty zadumy ale i lekkiego uśmiechu.

Przerażająca wizja śmierci. Świadomość, że to tylko chwila. 

Czyta się lekko i szybko. Jeśli szukacie kryminału to jest dobry wybór.

„Myślisz, że śmierdzące tajemnice z czasem śmierdzą mniej?”.

Lata 80. XX wieku. Niewielkie szwedzkie miasto, gdzie wszyscy się dobrze znają, a nawet jeśli nie, to i tak wszystko o sobie wiedzą. Carina, Susanne, Agnetta, Brgitta i Sofia – pięć nastolatek zafascynowanych literaturą zakłada dyskusyjny klub książki o nazwie „KRĄG POLARNY”. Raz na jakiś czas spotykają się w bibliotece i dyskutują o swoich wrażeniach czytelniczych. To, że są tak różnymi osobowościami, wywodzą się ze skrajnie innych rodzin, mają w życiu odmienne priorytety i marzenia – sprawia, że wybór i odbiór czytanych przez nie książek również bywa różnorodny. Rodzi to ciekawe dyskusje.. czasami kłótnie..

„Lolita”, „Korzenie”, „Ptaki ciernistych krzewów”, „Zabójca policjanta”, „Przygody Tomka Sawyera” – to hybrydowe połączenie zupełnie niepasujących do siebie powieści odzwierciedla fascynacje każdej z młodych kobiet.

Dziewczyny nie żyją jednak samymi książkami. Każda z nich ma jakieś swoje problemy, sekrety, tajemnice. Młode kobiety są na etapie odkrywania siebie, swojej kobiecości, dojrzałości, próbowania życia, testowania granic dorosłości..

Pewnego burzowego popołudnia, późnym latem 1980 r., w drodze z biblioteki do domu Sofia przepadła jak kamień w wodę. Nawet policyjne dochodzenie nie wyjaśnia, co się stało z dziewczyną.

Plotki. Niepokój. Strach.

Tym karmi się miasto po zaginięciu nastolatki.

Dramat zaginięcia niespełna 18-letniej dziewczyny staje się punktem zwrotnym w życiu jej koleżanek. Klub dyskusyjny z dnia na dzień przestaje istnieć, a życiowe drogi każdej z dziewcząt nie znajdują już zbyt wielu wspólnych punktów..

To było 40 lat temu.

Dziś ciało zaginionej dziewczyny znaleziono zamurowane w jednym z filarów mostu nad rzeką w rodzinnym mieście. Było nagie i pozbawione głowy..

To zdarzenie uruchomiło lawinę latami skrywanych emocji, palących niczym ogień wspomnień.. Podpaliło wychłodzone z upływem lat emocje i lęki.

Czy prawda o zaginionej Sofii ujrzy w końcu światło dzienne?

„Krąg polarny” to klimatyczny skandynawski kryminał. Jest zawiła zagadka. Mroczna, duszna, lepka atmosfera. Niejednoznaczni bohaterowie. Autorka bez spektakularnych zwrotów akcji i wielkich dram wprowadza nas w świat czających się za każdym zakrętem znaków zapytania i wykrzykników, niewypowiedzianych myśli i obdartych z emocji czynów. Prowadzi do miejsc, gdzie nic nie jest takie jak się wydaje, a rzeczywistość widziana oczami nastolatek wyostrza zmysły.

Z ogromną ciekawością czekam na kolejny tom tej „Czarnej serii”, bo pierwszy stał się niezwykle intrygującą podróżą w głąb „zachmurzonych” ludzkich umysłów.

Byłam przygotowana na spokojną lekturę, ale "Krąg..." okazał się aż nużący. Rozwiązujemy zagadkę kryminalną, a śledztwo jest najmniej ważnym elementem tej historii. Bohaterki często myliły mi się ze sobą, ich życiorysy i relacje nie przykuwały aż takiej uwagi, jaką powinny. Zakończenie były dla mnie najciekawszą częścią, ale dobrnęłam do niego na siłę i w ostatecznym rozrachunku myślę, że chyba nie było warto. W zasadzie wszystko kręciło się wokół spotkań dziewczyn w ramach czytelniczego klubu, tylko czemu one w nim uczestniczyły, skoro ewidentnie nawzajem się nie lubiły?

Uwielbiam Lizę Marklund za serię o dziennikarce Annice. Ten kryminał był inny i bardzo mi się podobał.