Kochanki Konstancina
Ewelina Ślotała

Wszystkie dewiacje milionerów
 
Po Żonach Konstancina przyszedł czas na Kochanki Konstancina. Jeżeli chodzi o podjętą przez autorkę problematykę, to niewiele się zmieniło. To samo hermetyczne środowisko koneserów sztuki, prawników czy przedsiębiorców; ta sama przemoc i wynaturzenia. Lektura napawa grozą, można naturalnie pytać o autentyczność przekazu.

Pozornie bajkowy świat, brutalnie odarty został ze swej fałszywej otoczki. W tej książce jest wszystko, styl prawniczki nie jest kwiecisty, wyszukany. 

Kim są te drugie? Pod względem wykształcenia, znajomości języków obcych, obycia, w niczym nie ustępują małżonkom swych wybranków. I czy rzeczywiście jest ich coraz więcej, jak sugeruje to autorka?

Wydaje się, że kochanki konstancińskich krezusów mają wszystko: dobry status finansowy, kieszonkowe w wysokości 300- 400 tys. na ''drobne'' wydatki. Prócz tego żadnych obowiązków, poza wilanowskimi wymogami. Jako że panie te należą do innej kategorii niż konstancińskie damy, zamieszkują Wilanów. Wciąż jednak tlą się w nich aspiracje równające się pozycji Konstancina. Oczekuje się od nich tylko jednego, muszą być w pełni dyspozycyjne, aby realizować fantazje partnerów. Za luksusowe dodatki, wytworne stroje, są zrobić w stanie wiele. Pytanie tylko za jaką cenę?

Pozycja kochanek jest uprzywilejowana, wszystkie kobiety zdają sobie sprawę z istnienia tej drugiej. Żyją w umownej, tolerancyjnej symbiozie, bramy domów Konstancina dla kochanek  są jednak zamknięte. Bohaterki drugiego  planu rozumieją, że mąż nie odejdzie od połowicy. I to z przyczyn czysto prozaicznych.

Ewelina Ślotała przytacza historię małżonki jednego z magnatów, jakoby ta miała akceptować, cenić konkurentkę. W tym towarzystwie nie obowiązują żadne standardy, głębsze wartości, choć zdarzył się pewien filantrop głoszący szczytne hasła pomocy bliźniemu.

W ramach rekompensaty kochanki otrzymują również apartamenty, rekordzistka posiadała ich aż osiem. Niejedna z nich imprezę organizowaną u kochanka, przepłaciła zdrowiem, czy warto było? Na suto zakrapianych imprezach pękają hamulce.

[Uwaga: treść zdradza fabułę!]
Druga książka z serii o Konstancinie jest pisana już mniej eleganckim językiem. Ale też wydarzenia, które są w niej opisywane, pozbawione są lukru. Historia głównej bohaterki toczy się dalej. Tym razem poznajemy jej losy po opuszczeniu Konstancina, gdy zostawiła przemocowego męża i zamieszkała w apartamencie w Wilanowie. A Wilanów uchodzi za dzielnice kochanek Konstancina. Na kolejnych kartach poznajemy losy dziewczyn, które trudniły się najstarszym zawodem świata i których klientami a milionerzy z Konstancji. Główna bohaterka odkrywa kto z kim, gdzie,kiedy, dlaczego i za ile się spotykał na intymnych sesjach. Opisuje losy swoich nowych sąsiadek i opowiada, jak sama została wmanewrowana w seks za pieniądze na wyjeździe do Paryża. 
Uprzedzam, że opisywane sceny i cenniki są obleśne i zdecydowanie nie dla wrażliwego czytelnika. Nie mniej wszystko tak bardzo szokuje, że naprawdę trudno oderwać się od lektury. 
Najstraszniejsza scena ma miejsce właśnie w Paryżu, gdy po imprezie biznesowej Laura jest znaleziona w kałuży krwi. To, co ją spotkało, nie mieści się w granicach rozumu, rozsądku i jest absolutnie straszne. Nie byłam w stanie przez jakiś czas czytać dalej. Sceny są drastyczne.

Druga część serii Konstancińskiej jest zdecydowanie mnie dopracowana niż pierwsza. Autorka posługuje się słownictwem i aluzjami, które nie zawsze ją jasne dla czytelnika. Jeśli ktoś nie śledzi Instagrama albo Twittera (jak ja), to może nie zawsze rozumieć wszystkie użyte eufemizmy. Momentami opowiadane historie tak bardzo są anonimowe, że trudno się w nich połapać kto z kim i kiedy urządzał biznesy. Chodzi mi tu zwłaszcza o komentarze poza linią fabularną. W pierwszej cześci było to zdecydowanie bardziej dopracowane.

Do samego końca książka trzyma w napięciu i jej zakończenie jest jak koniec sezonu dobrego serialu - urywa się w kluczowym momencie. Zatem z wypiekami na twarzy będę mimo wszystko czekać na kolejną część, która swoją promocję wydawniczą będzie miała dopiero za miesiąc.
Polecam, ale nie jako rozrywkową pozycję, ale raczej taką, która skłoni nas do refleksji. Po lekturze zdecydowanie bardziej będę się martwiła o przyszłość moich córek i chyba będę je zniechęcać do studiowania w przyszłości w okolicach Warszawy.

Pieniądze nie śmierdzą, to prawda ale czasami żeby zachować swój status majątkowy trzeba robić naprawdę paskudne rzeczy.
Doświadczyły tego bohaterki książki "Kochanki Konstancina". Jest to kontynuacja "Żon Konstancina". Ewelina Ślotała sama kiedyś tam mieszkała, zna więc to miejsce i zachowanie konstancińskich elit z autopsji, można by powiedzieć.
Ile jest tu prawdy a ile fantazji autorki, Bóg raczy wiedzieć, ale jedno mnie w niej zastanowiło...jak kobiety mogą się godzić na takie traktowanie ?. Pozwalając by kasa przesłoniła im zdrowy rozsądek i swoją dumę. Rozumiem, że skoro jest popyt, jest i podaż. Skoro ktoś płaci za seks, to ktoś go uprawia, ale takie uprzedmiotowienie siebie wzbudza we mnie odrazę.
Czytając tę książkę, na myśl mi przychodziły głośne imprezy szejków i wyjazdy polskich modelek na te seks maratony. Tu podobnie to wygląda, tylko dzieje się w polskim bagienku.
Bogaci, bardzo bogaci mężczyźni, znudzeni życiem, pragną odskoczni i rozrywki, i taką znajdują...gotowych na wszystko młodych, pięknych dziewcząt nie brakuje. W końcu niejedna chciałaby torebkę Hermesa, diamenty czy apartament. Jak dla mnie to poniżające. Ale nie mnie osądzać, skoro same się na to godzą ?.
Książkę czyta się bardzo szybko. Nie jest to literatura wysokich lotów, momentami wręcz odrzuca to co się w niej znajduje. Ale cóż i takie też jest życie. To ta najciemniejsza jego strona.
Ani nie zachęcam, ani nie odradzam. Sami zdecydujcie czy po lekturze moich wrażeń chcecie po nią sięgnąć.