Kocha, lubi, morduje
Iwona Banach

"Mamy wiele własnych, słowiańskich, swojskich strachów, które trochę już wyblakły, i raczej nikogo ostatnio nie przerażają. Zazwyczaj."
Lubię komedie kryminalne, więc od czasu do czasu staram się jakąś dorwać. Tym razem wpadłam na komedię Iwony Banach "Kocha, lubi, morduje".
Autorka jak zwykle wymyśliła zakręconą intrygę, w której tak poprowadziła fabułę, że cały czas czekamy w napięciu na rozwiązanie zagadki. Bohaterowie są bardzo barwnie wykreowani a na dodatek możemy się naocznie lub nausznie dowiedzieć się o ludzkiej głupocie no i o chciwości oczywiście też.
Książka ta jest kolejną częścią przygód Sebastiana i Pauli. Tym razem Sebastian planował odwiedzić swoje ciotki w Strzygomiu. Tak się jednocześnie złożyło, że siostra komendanta tez tam mieszka i wydarzyło się coś nieoczekiwanego, więc komendant wysłał tam Sebastiana niejako służbowo.

"Kto w życiu nie odwiedził krewnego tylko dlatego, że tak wypada, niech pierwszy rzuci tymi wszystkimi pierogami i wódką, jakie przy tej okazji skonsumował. Po prostu czasem tak bywa."
Strzygom, jak sama nazwa sugeruje zamieszkują strzygi..., a przynajmniej wierzą w to mieszkańcy. Ta wiara nie wzięła się znikąd, po prostu przedsiębiorczy Teodoryk mianujący się kapłanem zadbał właśnie o to, żeby rozpowszechnić wśród mieszkańców wiarę w strzygi. Miał oczywiście w tym swój cel. Pozwalało mu to aby wyłudzać od naiwnych ludzi pieniądze w zamian za ochronę przed strzygami. Jednak jakiś czas temu kapłan pożegnał się z życiem, zapisując swój dom, który mieszkańcy nazywali kościołem, swoim dwóm nieślubnym córkom. Teodorykowi w całym tym interesie wyłudzania pieniędzy od naiwnych kobiet, pomagał młody i piękny Kornel, który udając, że jest śmiertelnie chory rozkochiwał w sobie wszystkie okoliczne kobiety. Nie tylko młode i wolnego stanu, ale dosłownie wszystkie. Są nim zauroczone. Niestety, to właśnie siostra komendanta odkryła przypadkowo zwłoki Kornela i tulącą się do niego Monikę...

"Monika leżała na łóżku, nader śmiało wyginając smukłe, giętkie, fascynujące ciało, które ponętnie połyskiwało w pierwszych promieniach słońca, ale pewnie i w ostatnich blaskach księżyca."
Tak się złożyło (zupełnym przypadkiem), że przyrodnie siostry Teodora i Teofila były córkami kapłana i ciotkami Sebastiana. Od kilku miesięcy zamieszkały w domu odziedziczonym po ojcu, lecz nie zdawały sobie sprawy z tego, ze mieszkają w kościele..., na domiar złego, w ogrodzie jest cmentarz strzyg.

"Teodora nienawidziła Teofili, Teofila Teodory, jednak nie to było najgorsze... Najgorsze i najstraszniejsze było to, że zamieszkały razem."

Cała ta intryga jest tak pełna absurdalnych wątków, że aż sprawiają wrażenie prawdziwych. W mniejszych miejscowościach wiele rzeczy jest możliwych. Łatwiej można manipulować ludźmi, którzy czegoś się obawiają, można im wiele rzeczy wmówić i wykorzystać ich łatwowierność.
Zakończenie tej książki otwiera jakby następną intrygę, z pewnością jeszcze spotkamy Sebastiana i Paulę w następnej części.
Poczucie humoru Iwony Banach to wspaniały relaks na letni czas. Zatem polecam wszystkim lubiącym cięty humor i kryminalne wątki w jednym.

Iwona B. z Bolesławca popełniła przestępstwo. W jej przypadku to już recydywa! Wydała kolejną komedię kryminalną, w której morduje, aż miło! I to na różne sposoby. Jakaś seryjna czy co? Srebrnych kulek jej się zachciało. Kryształowych zresztą też! Ale i kostusze nie odebrała roboty. Niech i ona ma trochę żniwa. Dlatego dyskoteki w miasteczku są częste. Sygnały ciągłe i przerywane wespół w zespół ze światłami radiowozów i karetek co rusz uatrakcyjniają ciszę nocną, gdyż do ekscesów Jaszczotka już mieszkańcy przywykli. Mundurowych do tańca przybywa. A prym wiedzie Sebastian (z nieodłączną Paulą), oddelegowany do sprawy morderstwa na czas spędzenia urlopu u ciotek Borucińskich.

Tym razem Iwona B. wróży: kocha, lubi, morduje... I to jak! Aż się chce kontynuować: Na kogo wypadnie, na tego bęc! Jak morduje? Po słowiańsku, wedle mody panującej w literaturze od kilku lat. Strzygi to takie bardziej tutejsze wampiry. Te upiory karmiące się ludzką krwią autorka wypuściła na żer w Strzygomiu i jeszcze Pegasusa w to wkręciła! Dom w kościół zamieniła, ogródek w cmentarz i pogrzebiny zmartwieniom urządzała. Chłopy nocami strzygobicie uprawiają. Patriotyzm lokalny - strzygomizacja - w pełnej krasie. Taki lokalny folklor w wersji panikującej, nawiązujący do nazwy miasteczka. Dzięki niemu stosunki złosąsiedzkie same się tu zacieśniły. O zgrozo! Co też w Strzygomiu się działo, to przechodzi ludzkie pojęcie. Strzygowe zresztą też. Taka jedna strzyga lata po kartach powieści i bohaterów straszy wyglądem. Szczur również, choć on z przebojami. Sebastian ma pełne ręce roboty.

Momentami nie wiedziałam, czy się śmiać, czy płakać. Padają słowa, że baba to nie człowiek... Autorka wprost pisze o naiwności kobiet niezależnie od wieku i stanu cywilnego i wykorzystywaniu tego przez przystojnych i obrotnych mężczyzn. Ludzie z talentem potrafią wszystko. Kornel (Teodoryk też) miał gadane i naciągał kobiety aż (nie)miło! A one go uwielbiały i czciły na różne domowe sposoby. Pisarka nie pomija innych polskich przypadłości, m.in. kwitnącego alkoholizmu lokalnego według grunwaldzkiej receptury, jakości menu w przydrożnych lokalach, procesu powstawania obiegu informacji w małej społeczności, umiejętności handlowania nieistniejącymi produktami, wiary we wróżby, skłonności do strajkowania.

Moim zdaniem książka to studium przypadku małomiasteczkowej społeczności ukazane w krzywym zwierciadle. Głupota ludzka nie jedno ma imię, a chciwości się nie wypleni. Większość bohaterów jest tego żywym przykładem. Autorka posługuje się, subtelniej lub mniej, ironią, sarkazmem, grą słów, przejaskrawieniem. Liczne dygresje i tłumaczenia w rodzaju ,,to samo przez to samo" w połączeniu z komizmem sytuacyjnym i postaci bawią. Nazwiska bohaterów także. Nie śmiałam się w głos, bo humor tu raczej jest w kolorze black. Smutna konstatacja - jak łatwo manipulować ludźmi, jak łatwo ich wkręcić, omotać, wkraść się w łaski o pomoc w ciężkiej chorobie.

"Kocha, lubi, morduje" to komedia kryminalna z motywem słowiańskim o tym że, bezrefleksyjne myślenie lub raczej jego brak nie prowadzą do niczego dobrego. Książka o głupocie ludzkiej, polskich wadach, talentach facetów, naiwności, chciwości, kłamstwach, manipulacji. Nie ma to, jak mieć gadane i grzeszyć urodą! Strzygom zaprasza! Strzygi też!