Kobieta bez twarzy
Anna Fryczkowska

"Kobieta bez twarzy", to moja druga wysłuchana przeze mnie książka Anny Fryczkowskiej.
Autorka opowiada historię Hanny Cudny, która po tragicznej, samobójczej śmierci męża, która postanawia zostawić miejskie życie i wyrusza razem z dwójką dzieci na wieś. Dawniej spędzała tam często wakacje, więc zna trochę mieszkańców. Wynajęła połowę domu na uboczu i zatrudniła w miejscowej szkole jako nauczycielka angielskiego. Miała nadzieję, że na spokojnej wsi znajdzie spokój i zapomni o traumatycznych wspomnieniach, a może nawet będzie szczęśliwa, mimo tego, że dzieciom nie bardzo podobała się ucieczka z Warszawy. Niestety, nic bardziej mylnego. Sielanka nie trwała długo, Córka Hanki, Miśka przypadkiem znajduje zwłoki kobiety w jeziorze..., no i od tego nieprzewidzianego przeżycia rozpoczynają się pozostałe, pozornie niezwiązane ze sobą wydarzenia.
W szkole Hania również nie ma łatwego życia, gdyż ciągle wszyscy patrzą na nią jak na "panią z Warszawy", a poza tym ma kłopot z jednym uczniem, który dziwnie się zachowuje i nagle przestaje mówić. Nie odpowiada na pytania i nie przychodzi do szkoły. Okazuje się, że jego rodzice zniknęli bez śladu, a we wsi ludzie mówią różne rzeczy na ten temat. Ojciec Łukasza jest jest zamożnym człowiekiem, dyrektorem miejscowej garbarni, zatrudniającej w zakładzie kobiety z Ukrainy.
Narracja książki prowadzona jest dwutorowo, jedną jest Hanka, natomiast drugą Miśka, jej dziesięcioletnia córka. Moim zdaniem to bardzo dobry pomysł, gdyż pozwala to nam na poznanie przemyśleń i postrzeganie świata każdej z nich, co z pewnością jest na plus w tej książce. Uważam, że poglądy Miśki są bardzo dojrzałe w przeciwieństwie do jej matki, która jak na dorosłą, wykształconą kobietę ma je jakieś nieporadne, wręcz dziecinne. Również podejmowane przez nią niektóre decyzje nie zawsze są takie jakich spodziewać by się można po dorosłej kobiecie. Autorka powoli stworzyła dość mroczny klimat na tej zbyt mało sielskiej wsi. Zaczynają wypływać mroczne sekrety mieszańców i Hanna zaczyna się czuć tu nieswojo, ogarnia ja troska o dzieci, którym pragnęła zapewnić bezpieczeństwo i spokój.
Zakończenie okazuje się niemal nieprawdopodobne, może nie bardzo spektakularne, ale brzmiące realnie, prawdziwie.
Książka porusza bardzo ciekawy, palący problem. Dlatego warto ją przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hanna po śmierci męża przeprowadza się wraz z dziećmi do małej wioski, gdzie zawsze spędzała wakacje wraz z ojcem, z pozoru sielskie życie okazuje się mrocznym i tajemniczym miejscem. Kobieta podejmuje pracę w szkole, jako nauczyciel języka angielskiego. Wydaje się, że Hanna dochodzi do siebie, odzyskuje spokój, jednak ta równowaga nie trwa długo, pojawiają się problemy kiedy córka znajduje zwłoki w parku. Po tym zdarzeniu jej syn zaczyna się dziwnie zachowywać a zniknięcie rodziców jednego z jej uczniów powoduje lawinę kłamst i niedomówień. Wydarzenia te, nie dają Hannie spokoju, próbuje rozwiązać zagadkę śmierci kobiety, jednak nie wszystkim może ufać, zaczyna czuć się obco, kiedy odkrywa kolejne brudne sekrety i tajemnice ludzi, a nawet zaczyna odczuwać zagrożenie. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hanna Cudny to matka Michaliny i Maksa. Dopiero co została wdową. Kobieta postanawia przeprowadzić się razem z dziećmi na wieś i zacząć życie od nowa. Dostaje pracę jako nauczycielka angielskiego. Kobieta odnawia stare znajomości i zawiera nowe. Hanna myślała, że ta wieś będzie dla niej wybawieniem, że zaczną wszystko od nowa i będą żyli normalnie. Niestety wszystko się komplikuje. Jej córka znajduje w pobliskim lesie zwłoki kobiety, a syn zaczyna się buntować i matka traci z nim kontakt, a w dodatku natyka się na kolejne zwłoki.Jakby tego było mało ktoś obserwuje ich dom i śledzi nauczycielkę. Narracja jest prowadzona dwutorowo. Rozdziały są pisane z punktu widzenia matki i córki.. Uważam, że był to świetny pomysł, bo możemy poznać odczucia dwóch osób i ich punkt widzenia. Co do bohaterów to podobała mi się postać Hanny. Kobieta próbuje pozbierać się po samobójczej śmierci męża i jeszcze poradzić sobie z dziećmi, które również wiele przeżyły. Jest bardzo silna i nie poddaje się. Michaliny też nie sposób nie polubić. Dziewczynka jest bardzo inteligentna, dzielna i ciekawa świata. Podziwiałam ja za to, że nie załamała się po tym co zobaczyła w pobliskim lasie. Gdy zaczynałam czytać nie spodziewałam się, że książka tak bardzo mi się spodoba. Jest bardzo ciekawa i nie mogłam się od niej oderwać. Początkowo jest spokojna później jednak zagadka goni zagadkę, wszystko się komplikuje i nie wiadomo kto jest dobry, a kto zły. Książka wydaje się przewidywalna, ale to tylko pozory. To, co autorka wyprawia z czytelnikiem nie dopuszcza do rozwiązania sprawy. Ponadto autorka ukazuje piękno Podlasia. Mimo, że wieś wydaje się spokojna to i w takich miejscach zdarzają się morderstwa. Polskie kryminały jakoś nigdy mnie nie ciągnęły. Jakoś tak wolałam czytać zagranicznych autorów i podziwiać ich twórczość. A tu się okazuje, że Polka napisała świetny kryminał, który dorównuje tym zagranicznym. Jest napięcie, groza, zagadka, tajemnica no i ciekawa historia. Tego właśnie potrzebowałam. W najbliższym czasie koniecznie muszę przeczytać jeszcze coś tej autorki . Źródło: http://kingaczyta.blogspot.com/2013/03/anna-fryczkowska-kobieta-bez-twarzy.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)