Klucz czasu
Agata Konefał ;

„Klucz czasu” to drugi tom sagi, którą pokochałam od pierwszego z nią zetknięcia i którą żyję od dłuższego czasu. Musicie wiedzieć, że zarówno pierwszy, jak i drugi tom to nie są książki, które się przeczyta i o nich zapomni. Ta historia żyje w człowieku, rezonując z jego najgłębszymi emocjami i pozostawiając echo, które długo (a może nawet wcale) nie pozwala o sobie zapomnieć. Tym razem nie będę pisać niczego na temat fabuły, bo opis można znaleźć w różnych miejscach, a nie chcę przypadkowo niczego zaspoilerować. Bo to jest tak bardzo rozbudowana i skomplikowana historia, że bardzo łatwo jest zdradzić coś, czego nie powinno się zdradzać. W tym miejscu napiszę tylko, że jest to (póki co) mój ulubiony tom serii, mimo że był dla mnie najcięższy, mimo że polało się mnóstwo łez, a niektórych rozwiązań fabularnych nadal nie jestem w stanie przyjąć do wiadomości. Co tu dużo mówić, ten tom rozdarł moje serce na strzępy, a potem rozrzucił je na wietrze bez litości. A i tak go kocham. Sama nie wiem, co pokochałam w tej opowieści najbardziej, bo prawdę mówiąc każdy jej element jest dla mnie idealny, ale muszę szczególnie pochwalić światotwórstwo. Muszę, bo to absolutny hit! Świat przedstawiony w powieści zachwyca rozmachem i szczegółowością. Autorka z niezwykłą pieczołowitością kreśli obraz stworzonego przez siebie, niezwykle bogatego, złożonego świata. Zarówno miejsca, jak i postacie zamieszkujące ten świat, są opisane z wielką

...
(czytaj dalej)