Klątwa opali
Tamora Pierce

Szczerze, bardzo się starałam, żeby naprawdę przeczytać tę książkę. Niestety nie wyszło. Nie wiem dlaczego, ale początek tak mnie zniechęcił, że nie byłam w stanie przeczytać, z zainteresowaniem, reszty powieści. Możliwe, że to przez główną bohaterkę, która na początku była bardzo irytująca, na szczęście później jej charakter ulega lekkiej zmianie. Większość książki przeczytałam omijając opisy i czytając same dialogi. Nie jestem z tego dumna. Jeden wątek naprawdę bardzo mi się podobał i te fragmenty czytałam już z większym zainteresowaniem. Mam na myśli nietypową zdolność Becci do rozmawiania (słuchania) z duszami przebywającymi w ciałach gołębi. To było o wiele bardziej ciekawe niż reszta książki. Ogólnie powieść może nie byłaby taka złą, gdyby nie ten początek. Może nawet byłabym w stanie przeczytać całą książkę bez opuszczania opisów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest napisana w formie dziennika, co nadaje całości klimatu. Swoje przygody opisuje główna bohaterka, która nie pomija żadnych szczegółów, ale nie zostawia także suchych faktów, ale także swoje emocje, przemyślenia.Tamora Pierce stworzyła naprawdę ciekawą książkę, po którą warto sięgnąć. Nie tylko, żeby odpocząć od realnego świata i poznać nowy, pełen niesamowitych wydarzeń. To książka z wątkiem kryminalnym, fantastycznym i jeszcze wieloma innymi, które dopełniają opowieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tamora Pierce jest amerykańską autorką, która swoją ciężką pracą i nauką zdobyła uznanie czytelników. Często nagradzana i doceniana. Jej wieloletnie marzenie zostania pisarką ziściło się i dzięki temu mamy możliwość, poznania „Klątwy Opali” pierwszego tomu trylogii o Rebecce Cooper. Rebecca od najmłodszych lat wybijała się ponad swoich rówieśników. W wieku ośmiu lat zamieszkała wraz z matką i rodzeństwem w domu Starosty. Kiedy ukończyła szesnaście lat została stażystką Gwardii Starościńskiej w jednej z najgorszych dzielnic Corusu- Niższym Mieście. Tam bohaterka rozpoczyna szkolenie pod okiem swoich Psów (tak nazywani są gwardziści) Tunstalla i Goodwin. Nauka w takim miejscu nie jest łatwa, szczególnie, kiedy w okolicy zaczynają ginąc ludzie i dzieci a nikt nie wie, dlaczego. Becca razem ze swoimi przyjaciółmi i wiernym kotem robią wszystko, aby rozwiązać te okrutną zagadkę, w której dziwne kamienie mają ogromne znaczenie. Bohaterów nie można jednoznacznie sklasyfikować na dobrych i złych. Można powiedzieć, że są po części i tacy i tacy. Becca poznała trójkę łotrów, z którymi się zaprzyjaźniła, razem jadają śniadania i spędzają czas. Aniki , Kora oraz Rosto Muzykant nie należą do ludzi uczciwych, ale kiedy trzeba postępują dobrze i pomagają Becce. Postacie są wykreowane w złożony sposób z silnymi charakterami przykuwającymi uwagę. Pisarka pokazuję nam jak postępują ludzie, kiedy mają biedne i ciężki życie . Pozostałych bohaterów jest sporo i chwilami można się pogubić, lecz to Becca jest główną bohaterką. Dziewczyna jest nieśmiała i ma problemy z publicznymi występami. Jest to chyba jej jedyna wada, gdyż na co dzień wyróżnia się odwagą i umiejętnością walki. Intryguje fakt, że Becca rozmawia z gołębiami, pyłowymi kretami i swoim fioletowookim kotem. Gołębie noszą dusze zamordowanych, dziewczyna ich słucha i stara pomóc. Jej współpraca z Tunstallem i Goodwin przeradza się w przyjaźń i stażystka zdradza im tajemnice gołębi. Książka napisana jest w specyficzny sposób, w formie dziennika. Rebecca spisuje swoją historię szkolenia i patroli na uliczkach Niższego Miasta. Do tego stylu trzeba się przyzwyczai i na początku dziwne wydaja się krótkie zdania, jednak kiedy wdrożyłam się w lekturę zapomniałam o nich. Język nie należy do najprostszych i jest stylizowany na dawne czasy, w końcu akcja dzieję się w mistycznej krainie w roku 246. Prolog mnie zaintrygował. Eleni Cooper w 406 opowiada swojemu synkowi, że mieli słynnego przodka –Rebecce Cooper. Już sama ta informacja rozbudziła moja wyobraźni i z wielkim zainteresowanie czytałam. Jestem ciekawa, co jeszcze pokarze nam bohaterka w następnej części. Książkę odradzam jeśli ktoś szuka miłosnej historyjki, być może to się zmieni, ale jak na razie autorka skupił się na szkoleniu Beccki. Książka jest warta przeczytania, pełna akcji i walki. Pomimo elementów magii uznałabym ją za sensacyjną z zagadką w tle. Bardzo bym chciała, aby „Klątwa Opali” zyskała uznanie i wielkie grono fanów, ponieważ chcę poznać dalsze losy Beccki. Pani Tamora Pierce dopracowała książkę i narzuciła lekko feministyczny wydźwięk, co tworzy osobliwą mieszankę, która wciąga w brudne ulice Corusu. Polecam 4+/6 Ulubiony cytat: „-To jest Drapek- wyjaśnił Tunstall. Wziął sobie krzesło. -Będzie pierwszym kotem zarabiającym, jako Pies….”

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka z elementami kryminału i fantazy pisana w formie dziennika, dzięki temu szczegółowo poznajemy tajniki pracy głównej bohaterki. Chętnie przeczytam kolejny tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)