"Bogaty złodziej. Samotnik. Oczytany drań. Bezpardonowy intelektualista.
Zwyczajna dziewczyna. Krucha i silna. Wiejska dusza. Stworzona dla muzyki.
Irytujący przypadek kpi z ich życiowych wartości.
Wzajemna niechęć i wewnętrzna walka z samym sobą ostatecznie prowadzi ich do miejsca pełnego zaskakujących uczuć i emocji. Do melodii zdarzeń swoje nuty dopisują ci, którzy ich kochali i nienawidzili.
Krótka chwila, moment i wszystko się zmieniło. Ona zgubiła, on znalazł... więcej niż kiedykolwiek mógł sobie wyobrazić."
Informacje dodatkowe o Jak ja jej nie kochałem:
Wydawnictwo: Videograf
Data wydania: 2021-06-29
Kategoria: Romans
ISBN:
Liczba stron: 315
Język oryginału: polski
Kup książkę Jak ja jej nie kochałem
Zobacz także
Jak ja jej nie kochałem - opinie o książce
Karolina dowiaduje się, że mimo, iż dostosowała się całkowicie do męża, on odchodzi. W tym czasie w jej rodzinnej wsi położonej na Mazurach umiera ukochana...
Przeczytane:2021-09-02, Ocena: 6, Przeczytałam,
Słuchajcie, jakie było moje zdziwienie, kiedy już na samym początku poznałam starszego mężczyznę, którego nazywali Smutnym. To on ukazuje nam swoją historię zaczynając od wczesnego dzieciństwa, kiedy to snuł sobie pierwsze plany jak stać się bogatym. Jego myśli o bogactwie były na tyle natarczywe, że nie pozwalały mu zasnąć. Wtedy to właśnie wpadł na pomysł pierwszych kradzieży. Doszło do tego, że stał się w tym fachu perfekcjonistą. Wszystko poznamy poprzez pryzmat jego wspomnień. W następnej kolejności dowiemy się o pewnej dziewczynie, która w zupełności skradła mu serce. Kochała grę na fortepianie i miała ogromny talent. Jego serce biło miliardy puknięć na sekundę, kiedy tylko przebywał w jej obecności. To już wtedy stało się jasne, że pragnienie posiadania tak urodziwej dziewczyny nie zniknie, póki nie zrobi tego pierwszego kroku.
Historia obu jest bardzo wzruszająca. Ona wychowywała się bez rodziców i swoje oparcie miała jedynie w osobie babci i jej przyjaciela Romana. Nie było w niej nic niezwykłego. Była wygadana i uparta w dążeniu do celu. Jej pragnieniem była gra na fortepianie i tak jak on dążyła w kierunku, by móc zaznać szczęścia. Można by powiedzieć, że Gosia była taka jak Smutny, w tej różnicy, że nie podzielała jego miłości do złodziejstwa. Cóż jednak poradzić na to, że serce nie przestawało bić, kiedy tylko jego myśli błądziły w jej kierunku? Gdy tylko się do niej zbliżał chciało wyskoczyć z piersi i tańczyć w rytm ich oddechów. To była szaleńcza miłość, jednak nie tak prosta, jakby oboje tego chcieli. Czy więc udało im się złączyć te serduszka tak, by oboje byli szczęśliwi?
Oj, niezapomniana historia o miłości...
Kochani, może i pozycja pisana stylem prostym. Może komuś się nie spodoba moja recenzja jej dotycząca, jednak opowieść, która tam się znajduje jej przepiękna! Ona nas uwodzi, czaruje i wywołuje niemałe wzruszenie. Chwyta za serca niczym atak padaczki, który nie puszcza, zanim nie dobiegnie końca. Nie odłożycie jej nawet na pięć minut, póki nie doczytacie przygody dwojga serc złamanych przez życie...