Ja zabijam
Giorgio Faletti

Bardzo dobry kryminał. Interesujący portret psychologiczny mordercy, który ma tez ludzką twarz, bo przyjaźni się z nIepełnosprawnym chłopcem Pierrotem. Ciekawy opis przyjaźni agenta FBI Franka i Hulota - policjanta Surete w Monako. Do tego akcja toczy się w podobno najbezpieczniejszym kraju świata.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podczas prowadzenia audycji radiowej, didżej odbiera dziwny i przerażający telefon. Nadawca oznajmia, że wkrótce popełni zbrodnię, wypowiadając słowa "Ja zabijam". Niestety nie był to żaden głupi żart, bo następnego dnia znalezione zostają zwłoki kierowcy Formuły 1 i jego dziewczyny. Ciała są pozbawione twarzy. Rozpoczyna się przerażająca gra pomiędzy policją, a zabójcą. Czytanie pierwszych stron było dla mnie dosyć męczące. Nijak nie mogłam się wczuć i skupić na książce. Nawet chciałam ją odłożyć na półkę, ale na szczęście tego nie zrobiłam, bo później nie mogłam się oderwać. Książka ma ponad sześćset stron i akcja rozwija się stopniowo. Początek nie jest najciekawszy, ale gdy już się przez niego przebrnie to naprawdę można czytać i czytać, nie zważając na nic. Bardzo ciekawą postacią jest morderca. Nie udało mi się go odkryć przed policją i byłam bardzo zaskoczona. Autor stworzył dobry portret psychologiczny, pokazał, jak wpłynęły na niego wydarzenia z przeszłości. Ogółem stworzył niezwykle interesującą postać, ale dosyć przerażającą. Na uwagę zasługują też inni bohaterowie, którzy również są ciekawie wykreowani i wiele w swoim życiu przeżyli. "Ja zabijam" to bardzo dobry thriller psychologiczny, który polecę fanom gatunku. Nie jest to książka bez wad, bowiem nudny początek może być zniechęcający, w dodatku zbrodnie są trochę monotonne, ale dla mnie nie ma kompletnie żadnego znaczenia. Z chęcią sięgnę po inne książki autora. Kolejna czeka już na półce. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna lekturana wakacje. Mimo pokaźnej liczby stron, nie jest ona "przegadana" . Sama postać seryjnego mordercy jest tak skonstruowana, że im więcej o nim wiemy, tym większe rozterki nami targają- z jednej strony bezwzględny okrutny morderca, z drugiej strony człowiek naznaczony takim piętnem w dzieciństwie, które po części usprawiedliwia jego naturę. Po drugiej strony mamy funkcjonariusza FBI z przeszłością, która nie pozwala o sobie zapomnieć i z determincją aby położyć kres kolejnym zbrodniom - jednak nie za wszelką cenę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fajny kryminał chociaż mam mieszane uczucia... na początku mi sie bardzo podobało, potem zrobiło sie trochę nudne... następnie był ciekawy zwrot i znowu mi sie podobało... Potem jedna z postaci, którą polubiłam zginęła więc mi się nie podobało... potem znów był finał śledztwa wiec ciekawe, a następnie finał prywatny taki sobie :-/ Jednak ogólnie książka ma więcej plusów, więc nie był to czas stracony.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)