Inside Out A Memoir
Demi Moore

„Uwierz w ducha” znam i lubię, ale to w „About last night” ją zauważyłam i jej kunszt aktorski tak przypadł mi do gustu, że przez kolejne lata z ogromną chęcią oglądałam filmy, w których grała. Większość z nich mnie nie zawiodła i zważywszy na sympatię, jaką ją darzę, na widok książki biograficznej z nią na okładce w głowie pojawiła się jedyna możliwa myśl, że muszę poznać treść tej publikacji.

Wspomnienia Demi Moore pojawiły się na rynku we wrześniu 2019 roku za sprawą wydawnictwa Harper. Właśnie oryginalną wersję tego tytułu miałam przyjemność przeczytać.
Demi to amerykańska aktorka, która obecnie ma na koncie kilkadziesiąt ról filmowych, kilku filmów jest producentem, użyczyła też głosu do nielicznych produkcji, a ponadto sprawdziła się nawet w roli reżysera.
Jednak ta publikacja to w głównej mierze spojrzenie na życie osobiste. Wspomnienia, taki podtytuł nosi ta książka, przedstawia kulisy życia tej sławnej aktorki. Jest to spojrzenie sięgające wstecz aż do okresu dzieciństwa.

Demi swoją opowieść rozłożyła na 3 sekcje, a w sumie na 22 rozdziały.

Miałam oczekiwania. Mocno wygórowane. Nie pozostaje mi nic innego jak powiedzieć, że zostały spełnione z nadwyżką. Tą ostatnią jest czysta przyjemność (z samego czytania, poznania jej życiorysu) i smak na więcej. Miałam kilka razy szczęście do wyborów książek biograficznych (z równie szerokim uśmiechem wspominam inne poznane przeze mnie życiorysy, np. Edwarda Snowdena i Reinholda Messnera).

Nie da się ukryć, że zważywszy na moją predylekcję do filmów produkcji USA, cieszyło mnie, gdy wspominała okoliczności kręcenia takiego czy innego filmu (widziałam je wcześniej, więc tym milej się czytało). Z uwagi na rodzinne stosunki z Brucem Willisem sporadycznie wspominała też o jego projektach. Zawsze miało to związek z sytuacją osobistą, rodzinną Demi.
Książka zawiera rys biograficzny rodziców Demi. Postarała się, aby przybliżyć czytelnikom nie tylko rodzaj relacji, jaka ich łączyła, ale również wygląd zewnętrzny. W międzyczasie pada nazwa miejscowości, w której dorastała. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że „ludzie od razu kojarzą je z małymi zielonymi ludzikami”. Cytuję słowa autorki, pozostawiając nazwę w tajemnicy do odkrycia.
Chwalę sobie również, że pojawiły się szczegóły dotyczące pracy jej ojca.
Demi i jej brat. Wspomina czasy, gdy pojawił się na świecie oraz późniejsze relacje.
Jak w wielu amerykańskim rodzinom i jej nie obca była przeprowadzka. W dzieciństwo Demi wpisywały się też niestety wizyty w szpitalu. Wspomina chorobowe przypadłości i przytacza anegdoty w najdrobniejszych szczegółach.
W pewnym momencie dzieciństwo się skończyło-jak wspomina, a stało się to za sprawą i z udziałem przede wszystkim jej matki. To właśnie jej poświęca sporo miejsca w tej książce, zwłaszcza w początkowych rozdziałach. Pozostali członkowie młodziutkiej Demi? Jest też krótko m.in. o babci.
We wspominkach nie mogło zabraknąć tematu szkoły, pierwszych przyjaźni i problemów. Przy każdej okazji autorka odnosi się do tego, jak została wychowana i dlaczego tak to wyglądało. Przyznaję, że jej argumenty trafiają do mnie.
Kolejną z przeprowadzek wspomina, nakreślając m.in. szczegóły na temat nowego miejsca zamieszkania, sąsiadów, (padają znane nazwiska, mówię o tym, nie dla czczego name droppingu, Demi weszła szybko w wielki świat) a całość utrzymana w kinematograficznym kontekście.
Choć lata mijały, a Demi była nastolatką, otaczała ją nadal nieciekawa panorama (matka i jej auto destruktywne zachowania), a było to w okresie dojrzewania.
W pewnym momencie w jej (ich) życiu pojawił się pewien człowiek. Cieszy mnie to, że podzieliła się tą informacją na łamach tej publikacji, jednocześnie współczując, że musiała przejść przez tak nieopisanie skandaliczną okropną sytuację (w rezultacie podaję jej wirtualnie rękę za odwagę powrotu do tego tematu). Zastanawiacie się pewnie jaką?
Logicznym i zapewne oczekiwanym było otarcie się o temat związków, pierwszych miłości, zauroczeń. Demi nie tylko otarła się o ten temat, ale dostarczyła sporą dozę informacji w tej kwestii.
I tak toczyła się jej historia... nowe doświadczenia, kolejne dramaty, a nawet tragedie.

Drugi rozdział, ten dotyczący kariery, jest moim zdaniem najatrakcyjniejszy (wiele się dzieje pozytywnych rzeczy), ale jej droga nie przestała być mniej wyboista.
Problemem stało się uzależnienie. Choć mogłoby się z początku wydawać, że Demi dawkuje na ten temat informacje, nic bardziej mylnego. Z upływem kolejnych stron łatwo się można o tym przekonać.
Od pewnego momentu w jej życiu pojawiały się osoby, które obecnie znamy z wielkiego (i małego) ekranu. Tworzyły się związki i rozpadały. Pojawiali się nowi mężczyźni (nie, aż tylu ich nie było).

Jeśli oczekujesz, że w niniejszej książce pojawią się gorące nazwiska-nie zawiedziesz się. Nie ma chyba osoby (z grona lubiących i znających kino amerykańskie), której obce byłoby nazwisko Willis lub Kutcher. Tutaj jest o nich mowa, aczkolwiek nie w ramach „filmowych opowieści”. To m.in. ci panowie trafili do życia pani Moore. Jeden z nich, (myślę, że nie tylko moim zdaniem) wyszedł finalnie z twarzą. Drugi okazał się być kimś zupełnie innym, niż, ten facet na początku znajomości. Mnie osobiście te relacje najmocniej zaciekawiły a skutki lub raczej rozwiązania końcowe nie rozczarowały.
Nie będzie (mam nadzieję) spojlerem, jeśli zaznaczę, że podczas małżeństwa z odtwórcą głównej roli w genialnym już klasyku „Szklana pułapka” komentowała swoje życie, relację z nim, dając pełny obraz swoich odczuć, jak również partnera.
Nadszedł i moment, w którym Demi została matką.

Czy spełniła się w tej roli? Jak zapatruje się na show biznes? Co czuje teraz, po tak wielu latach? Genialna autobiografia naprawdę zasługująca na rekomendacje.