Eukaliptus i werbena
Agata Mańczyk

Trudno było mi się połapać w postaciach, czego nie ułatwiały przeskoki czasowe. Często też miałam wrażenie, że temat się powtarza i aż mnie drażniła ta cała tajemniczość, wieczne półsłówka i naiwność nieświadomych bohaterek... A jednak wciągnęłam się na tyle i w mojej głowie siedzi pytanie "i co dalej", że z całą pewnością sięgnę po część drugą! Temat mocy różnych zmysłów świetny, magia była podana w idealnych proporcjach i teraz kiedy już lepiej ogarniam koligacje rodzinne myślę że kontynuację będzie mi się czytało jeszcze przyjemniej!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Eukaliptus i Werbena" to pierwszy tom sagi "Huczmiranki", który opowiada nam o rodach Huczmiranek, w którym liczą się tylko kobiety. Muszą być silne i trzymać się razem. Poznajemy tutaj Ninę, Darię i Lindę, wokół których toczy się akcja powieści. Huczmirnaki, by przetrwać, muszą żyć według ustawionych zasad i ścisłych reguł. Dla nich najważniejsze są więzy krwi i przeznaczenie. Ale czy takie życie odpowiada każdej z nich? "Los chciał, że Huczmiranki zawsze musiały radzić sobie same. Mężowie szybko umierali albo opuszczali nas dla innych kobiet, więc nie miałyśmy głowy do sentymentalnych słówek." To moja pierwsza styczność z książką Agaty Mańczyk, a zarazem jej pierwsza książka dla dorosłych. Muszę przyznać, że miałam lekkie obawy, jako że książka łączy się z elementami fantasy za którymi szczególnie nie przepadam, ale powieść wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Autorka zabrała mnie w świat, w którym rządzą kobiety, ale i także magia, która sprawiła, że na chwilę oderwałam się od rzeczywistego świata. Huczmiranki to kobiety, które nie mogą sobie pozwalać na chwile słabości. Żyją według określonych reguł, ale czy każdej z nich to odpowiada? Pomyślcie sami - nie mogą wybierać sobie partnerów, gdyż to opiekunki z rodu dobierają im przyszłych małżonków, którzy ich zdaniem będą odpowiedni. Czerpią z tego korzyści dla siebie, nie zważając na to, że kobiety nie są szczęśliwe. Huczmiranki nie mogły mieć nic wspólnego ze zwykłymi ludźmi (to by zrujnowało opinię ich rodu), a także z rodem Bergonów i rodem Kaczatów, którzy byli dla nich wrogami i z którymi nieustannie walczyli. "[..] słabość minęła i nagle znalazłam się w miejscu, gdzie od dzieciństwa zabraniano mi przychodzić. Ci pracujący ludzie, gwar, śmiech i zamieszanie panujące na ulicach. Niezwykła atmosfera ciężkiej pracy, ale też swobody i wolności, jaka była udziałem tych ludzi, urzekła mnie bardzo szybko." Niezwykłą mocą -a dla mnie magią występującą w książce- kobiet były zapachy jakie wytwarzały, a które miały za zadnie je chronić przed niebezpieczeństwami. Jednak czy wszystkie wytwarzane mieszkanki zapachowe zawsze miały na celu chronić? Jak w każdej rodzinie, zawsze znajdzie się czarna owca - tutaj też się bez tego nie obyło. Były Huczmiranki, które nie stosowały się do reguł, opuszczały ród, a później wracały i prosiły o nie wykluczenie z rodu. Niestety jak to w życiu bywa, trzeba umieć przyjąć konsekwencje jakie niosą popełniane przez nas błędy. Bywało, że kobiety czuły się zagubione i nie bardzo wiedziały komu mogą ufać, a komu nie. Nie obyło się tutaj bez skrywanych tajemnic, sekretów, czy też intryg. Książka nie pozwala nam się nudzić, gdyż ciągle zawirowania w świecie Huczmiranek dbają o to, abyśmy wciąż były skupione na tym co się dzieje. "Nasze życie to ciągła rywalizacja z Kaczatami i Bergonami. O moc, o względy ludzi, o terytorium, o zasady i stare krzywdy." Akcja książki rozgrywa się w Warszawie na przestrzeni stu lat. Całość jest przedstawiona w ciekawy i intrygujący sposób, który ocieka na każdym kroku magią. Muszę jednak przyznać, że skoki czasowe, czasem trochę mnie gubiły. Nie mogłam połapać kto jest kim, ale drzewa genealogiczne, które znajdują się na końcu książki okazały się w tym przypadku bardzo przydatne. "Eukaliptus i Werbena" to książka w której trzy rody i trzy rodzaje zmysłów - zapach, słuch i smak rywalizują ze sobą w odwiecznej bitwie o możliwość władzy, zdobywania terytorium oraz przejęcia mocy przeciwnych rodów. Ale to książka przede wszystkim o trzech kobietach, które odważyły się przeciwstawić regułom ich życia i walczyć o swoje pragnienia i życie według swoich reguł. Autorka pragnęła uświadomić nam, że zawsze powinniśmy walczyć o to, co jest dla nas najważniejsze, choć nie zawsze może się to spodobać innych członkom naszej rodziny. Ale to nasze pragnienia i nasze życie, więc walczmy o nie. Gorąco polecam tym, którzy lubią świat w którym króluje magia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka wzięła mnie pod włos ;) Zaczytałam się tak, że zarwałam nockę. Niby zwykła saga rodzinna, kobiety jakiś wiele, z problemami i romansami. Lecz im bardziej poznajemy historię Huczmiranek tym staje się ciekawiej i co rusz powstaje więcej pytań, które w pierwszym tomie zostaję wyjaśnione tylko częściowo! A kolejny tom dopiero w 2016! Nie wiem czy skazywać tyle osób na takie cierpienia czekania, ale myślę, że warto xD Zamieszane są w to również dwa inne rody, waśnie toczące się od dziesiątek lat, babki, które wiedzą najlepiej, a same w młodości nieźle namieszały, wnuczki, które chcą zmienić sztywne reguły, pomieszanie z poplątaniem ;) Narracja, tak jak zaznaczone jest na okładce, prowadzona jest jednocześnie w 3 stuleciach, historie się przenikają uzupełniają i wyjaśniają. I bardzo umiejętnie wpleciony jest tam wątek fantastyczny: jakby magii, bardziej mocy. Mnie zafascynowała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta książka stała się dla mnie w bieżącym roku inspiracją do podjęcia wyzwania czytelniczego - 26 książek w ciągu roku. Bardzo interesująca fabuła, niespotykany pomysł. Uwielbiam książki w których przeplatają się wątki różnych bohaterek z różnych lat/wieków tak jak tutaj, a dodatkowo uroku wartkiej akcji dodaje wątek fantastyczny. Szczypta magii i kłótnie rodów to wisienka na torcie tej sagi. Podoba mi się to (i jednocześnie drażni) że wątki nie zostały wyjaśnione, im dalej końca 1 tomu tym więcej pytań. Niecierpliwie czekam na pojawienie się II tomu. To idealna książka dla silnych i samodzielnych kobiet albo takich które tej mocy dopiero w sobie poszukują.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To niesamowita książka, wspaniale zapowiadający serię pierwszy tom. Powieść o kobietach i dla kobiet, gdzie losy wielopokoleniowej rodziny wzmocnione zostały nadprzyrodzonymi mocami. Nawet ja, osoba która nie lubi fantastyki w literaturze, jestem zachwycona! Elementy związane z panowaniem nad zmysłami przez trzy rody, nie zepsuły mi dobrej lektury a wręcz dodały smaku, zapachu i uroku dźwięków - w przenośni i dosłownie. Dwukrotnie zarwałam noc, by móc chłonąć kolejne strony i poznawać dalsze losy bohaterek. Nie ukrywam, że ogromnie czekam na moment, kiedy ukaże się drugi tom sagi - "Huczmiranki. Rumianek i mięta". Podziwiam bohaterki, które przez długie lata (Huczmiranki mogły żyć nawet ponad sto pięćdziesiąt lat) całkowicie poddawały się zasadom, rezygnując z własnych marzeń, miłości i planów. Dla dobra innych. Opisane w tej książce trzy buntowniczki chciały to zmienić, chciały uwolnić się spod wpływu starszych, przeciwstawiły się ich woli... Z jakim skutkiem? Czy sprzeciw przyniósł im coś pozytywnego? Czy było warto? Jaką cenę musiały za to zapłacić? Podsumowując stwierdzam, że jest to powieść która wciąga i w magiczny sposób przenosi do Warszawy, w której można spotkać nietypowe bohaterki. Zniewala smakiem i zapachem, intryguje ukrytym zeszytem alchemiczek oraz licznymi tajemnicami, którymi owiane jest życie Huczmiranek. W chwilach, gdy byłam zmuszona odłożyć książkę, mój umysł wciąż krążył wokół ich życia, problemów i podejmowanych decyzji. Serdecznie polecam całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2015/12/agata-manczyk-huczmiranki-eukaliptus-i.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Agata Mańczyk kojarzyła mi się do niedawna tylko z literaturą młodzieżową. Przeczytałam dwie jej książki przeznaczone dla nastoletniego czytelnika, a mianowicie "Pierwszą noc pod gołym niebem" oraz "Rupieciarnię na końcu świata" - dobrze napisane, z ciekawymi bohaterami i interesującą intrygą. Kilka tygodni temu dowiedziałam się, że autorka napisała również coś dla dorosłych, byłam ciekawa jak poradziła sobie z tym wyzwaniem i tak oto stałam się posiadaczką tomu "Huczmiranki. Eukaliptus i werbena". Od razu nadmieniam, że książka jest pierwszą częścią większej całości, a kolejny tom zapowiadany jest na wiosnę przyszłego roku. Zwykli ludzie raczej nie zastanawiają się jaką rolę w ich życiu odgrywają zmysły. Przypominają sobie o nich najczęściej wtedy, kiedy przydarzy się choroba i czasowo lub na stałe tracą któryś z nich. I nie mają pojęcia, że istnieje ktoś kto włada zmysłami... W Warszawie od dziesięcioleci toczy się rywalizacja pomiędzy trzema tajemniczymi rodami. Kaczatowie władają smakiem, Bergonowie dźwiękami a Huczmiranki zapachem. Poprzez swoje moce działają na otaczających ich ludzi, wpływają na ich emocje i czerpią z nich życiodajną energię. Ród Huczmiran składa się wyłącznie z kobiet - owszem pojawiają się od czasu do czasu jacyś mężowie, ale kiedy spełnią swój obowiązek prokreacyjny i na świecie pojawią się kolejne Huczmiranki ich tatusiowie znikają w tajemniczych okolicznościach. Najważniejszą instancją jest Zjazd Rodzinny, czyli spotkanie wszystkich żyjących członkiń rodu - jego decyzje są niepodważalne, natomiast w codziennych sprawach największą władzę ma seniorka rodu i wszystkie Huczmiranki mają jej być posłuszne. Od czasu do czasu zdarzają się jednak buntowniczki... Dwie z nich, żyjąca pod koniec XIX wieku Linda oraz wchodząca w dorosłość w latach sześćdziesiątych XX wieku Daria, przedłożyły własne szczęście nad dobro rodu i gorzko tego pożałowały. Żyjąca współcześnie Nina również próbowała wyrwać się spod kurateli rodziny i przeżyła w związku z tym ogromną tragedię, a teraz próbuje wrócić do swojego starego życia. Wszystko jednak wskazuje na to, że jej losem interesują się nie tylko kobiety z rodziny, ale również Bergonowie i Kaczatowie. Okazuje się, że Nina niewiele wie o swojej rodzinie i o skrywanych skrzętnie rodowych tajemnicach. Szybko też się przekonuje, że tak naprawdę nie ma przy niej nikogo komu mogłaby zaufać... "Huczmiranki" to wielowątkowa saga obyczajowa z elementami fantastyki. Autorka przeplata ze sobą losy Lindy, Darii i Niny oraz innych kobiet z ich rodu.Akcja toczy się na przestrzeni ponad 100 lat, jednak próżno w tej książce szukać tła społecznego, no może poza kilkoma zdaniami o tym, że w latach powojennych żyło się ciężko i były braki w zaopatrzeniu. Bohaterki żyją wśród zwykłych ludzi, jednak ich problemy są dla nich zupełnie nieistotne. Huczmiranki nie budzą sympatii - są dumne, zimne, bywają okrutne nawet wobec najbliższych, dobro rodu jest dla nich ważniejsze niż szczęście sióstr, córek czy wnuczek. Niezmienne od lat zasady, we współczesnym świecie są już mocno anachroniczne, niejednokrotnie zamiast wzmacniać więź wpływają na jej osłabienie i prowadzą do konfliktów i zatargów w łonie rodziny. Jako, że jest to tom pierwszy większej całości to wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi. Akcja toczy się nieśpiesznie, a czytelnik ma możliwość na spokojnie poznać wszystkie osoby dramatu. Na końcu książki dodane są drzewa genealogiczne rodów, które pomagają w uporządkowaniu sobie poszczególnych stopni pokrewieństwa. Tak przy okazji - mnie w pewnym momencie te wykresy sporo namieszały, bo ich autor, ze sobie tylko znanych powodów, dosyć luźno podszedł do tematu i kolejne osoby w pokoleniu nie wpisywał "po starszeństwie" tylko chyba według sympatii. A akurat starszeństwo w rodzie Huczmiran odgrywało bardzo ważną rolę... Jeśli lubicie sagi rodzinne z odrobiną magii to ta książka jest dla was :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)