Grudniowe kwiaty
Karolina Wilczyńska

"Grudniowe kwiaty" Karoliny Wilczyńskiej, to idealna powieść wprawiająca w nastrój świąteczny, ale nie tylko. Ja przeczytałam ją już po całej świątecznej gorączce i muszę przyznać, że cieszę się z tego powodu, gdyż wydłużyłam sobie w czasie ten cudowny klimat. Autorka kolejny raz podarowała mi ciepłą powieść, z bohaterami, którzy idealni nie są, czyli są takimi samymi ludźmi jak ja czy cała reszta, ale których uwielbiam. Oczywiście spodziewałam się tego, że spędzę z tą lekturą miło czas, że odpłynę do świata, w którym spotkam całą sąsiedzką czwórkę, czyli na ulicę Kwiatową, ale nie spodziewałam się tylu niespodzianek, które były dla mnie naprawdę dużym zaskoczeniem. I jeszcze to zakończenie, wspaniały pomysł na spotkanie przyjaciół... Tu będę dyskretna i nie zdradzę niczego więcej. 

Za każdym razem powracałam na Kwiatową z miłą chęcią, aczkolwiek gdy sięgnęłam po pierwszy tom drugiego sezonu, troszkę się bałam, że cały czas będę tęsknić za bohaterami poprzedniego sezonu. I może faktycznie tak z początku było, ale szybko się przywiązałam do nowych mieszkańców osiedla i razem z nimi przeżywałam ich troski i radości. Bardzo lubię takie lektury, które z jednej strony ukazują prawdziwe życie, takie które znamy, a z drugiej strony daje nam coś więcej, gdyż odnajdujemy w niej wiele wskazówek, wiele dobrych rad, a przede wszystkim pcha nas troszkę do przemyśleń nad własnym życiem, nad własnym postępowaniem. I taką kropką nad i, jest to, że poprzez bohaterów można zrozumieć postępowanie niektórych osób, gdyż ich oczami widzimy świat.

W "Grudniowych kwiatach" największa część przypadła Norbertowi i to on ma najwięcej do opowiedzenia. Mnie wciągnęła jego historia i bardzo mu kibicowałam. A elementy zaskoczenia w jego życiu, były dla mnie naprawdę nieprzewidywalne. 

biblioteczkamoni.blogspot.com

„Grudniowe kwiaty” to ostatnia książka świąteczna, którą przeczytałam. Recenzja miała się pojawić tuż po świętach, jednak z pisaniem mam ostatnio jakiś kłopot. Zdecydowanie wolę czytać książki.

*
Książka mi się podobała, dość szybko wdrożyłam się w życie bohaterów, do tego ciekawa narracja, która również przypadła mi do gustu, bohaterowie bowiem zwracają się bezpośrednio do czytelnika. Było to dla mnie ciekawe rozwiązanie i chyba sprawiało, że bardziej koncentrowałam się na książce. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki (wiedziałam o tym, że książka jest częścią serii, sięgając po nią) i mimo kilku zapewnień, że książkę można czytać odrębnie, brakowało mi kilku kwestii, które zapewne pojawiły się w poprzednich częściach (ta książka to ósmy tom serii). Bohaterowie autentyczni, próbują rozwiązać swoje problemy. Podobało mi się również, jak w trudnych chwilach społeczność Kwiatowej się łączy. Widać, że są przyjaciółmi i dobrze się czują w swoim towarzystwie. Książka sprawiła, że z chęcią przeczytałabym poprzednie tomy serii, żeby dowiedzieć się czegoś więcej o bohaterach.

*
Czy to książka świąteczna? Dla mnie nie do końca. Temat świąt się pojawia, pojawiają się spotkania przy wspólnym stole, jednak to znów opowieść bardziej o ludziach, o ich rozterkach, kłopotach, problemach o i walce o samego siebie.

*
Ciężko ocenić książkę, która jest częścią cyklu. Jeśli szukacie świątecznej opowieści, to ta książka nie do końca wpisuje się w moje postrzeganie świątecznych opowieści. Jeśli jednak chcecie przeczytać lekką, ciekawą opowieść zimową, to ta książka spełni wasze oczekiwania.
Ode mnie 6/10

To już ósmy tom serii "Rok na Kwiatowej" i oczywiście wcześniejszych części jeszcze nie czytałam. Pewnie dla osób, które miały okazję poznać już bohaterów to nic nowego, ale ogromnym zaskoczeniem był sposób w jaki opisana jest ta historia. Nie spotkałam się jeszcze nigdy z takim bezpośrednim zwracaniem się bohatera do czytelnika. Mamy wrażenie, że rozmawiamy ze znajomym! Było to jednocześnie dziwne jak i takie świeże. Do teraz nie mogę stwierdzić czy taka forma podoba mi się czy raczej nie.

Sama historia jest typowo obyczajowa, z elementami świątecznymi, łączy się z poprzednimi częściami, jednak w taki sposób, że można czytać bez znajomości wcześniejszych losów bohaterów. Dużo tutaj wzajemnych relacji, uczuć, takich ciepłych jak i chłodniejszych, życzliwości jak i codzennych trudności.

Było to bardzo ciekawe spotkanie, bardzo oryginalne. Autorka miała pomysł, konsekwentnie trzymała się go, styl był przyjemny, a książka interesująca. Może to nie będzie mój faworyt, jeśli chodzi o świąteczne powieści, ale powieść podobała mi się.