Grek Zorba
Nikos Kazantzakis

Książka, którą powinien przeczytać każdy mężczyzna, a zwłaszcza kawaler. To historia człowieka, który cieszy się życiem, chwilą obecną, kocha ludzi (szczególnie kobiety), kocha jedzenie, wino, porozumiewa się z innymi za pomocą tańca i muzyki. Jest prosty, doświadczony przez los, poszukujący odpowiedzi na pytania zadawane przez największych filizofów, rzucający Bogu lub bogom wyzwanie w twarz. Szczęśliwy człowiek, który chce uszczęśliwić innych (szczególnie kobiety), namawia do odrzucenia rozumu w procesie podejmowania decyzji, a zawierzenia swoim prymitywnym potrzebom i intuicji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest zapisem wydarzeń i rozmyślań z punktu widzenia młodego mężczyzny. Narrator, popijając szałwię, by umilić sobie czas oczekiwania na statek, zapoznaje się z Grekiem Zorbą - a w zasadzie to Grek Zorba zapoznaje się z nim i wprasza się na towarzysza podróży. Od razu widać, że jest to nietuzinkowy bohater. Zorba to człowiek o bujnej przeszłości, mający na swym koncie nawet brutalne zabójstwa - Życie nauczyło go wiele, a teraz to on spróbuje czegoś nauczyć narratora powieści - rozsądnego gryzipiórka. Czy mu się to uda? Odpowiedź na to pytanie odnajdujemy dopiero na ostatnich stronach książki. Filozofia Zorby jest specyficzna, nie każdemu będzie pasować. To przede wszystkim uwielbienie życia - jedzenia, picia i kobiet. W książce odnajdziemy też satyrę na Kościół, Kazantzakis przedstawia mnichów i klasztor jako siedlisko zła, istną Sodomę i Gomorę, a w usta Zorby wkłada zdanie "Bóg i diabeł to jedno i to samo". Im dłużej czytamy, tym fabuła robi się coraz ciekawsza, a czytelnik ma więcej powodów do refleksji - nad starością, śmiercią, miłością, patriotyzmem, męskością, prawami natury...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę niesamowita powieść. To arcydzieło literatury światowej, jak 'Faust'. Cóż to za język! Coś wspaniałego. Zaczęłam słuchać w formie audiobooka, ale szybko zrozumiałam, że tym się trzeba delektować. Jak erotyzm to z klasą, jak tragedia to w stylu włoskim, jak o życiu to niczym po rosyjsku... Coś pięknego. 
To powieść filozoficzna o sensie życia. Przyrównałam ją do 'Fausta', moim zdaniem słusznie. Mamy tu dwie koncepcje życia, mamy dramatyczne pytania o sens życia, kochania, śmierci cierpienia, o dobro i zło. A wszystko w lekkiej formie opowieści o dwóch facetach. Jestem zafascynowana. Dodam, iż cieszę się, że przeczytałam ją dopiero teraz. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)