Gołoborze (Tom 3). Starucha
Aleksandra Seliga

Oto ostatnia część trylogii z czarownicami w roli głównej. Tym razem akcja toczy się współcześnie i to mnie trochę uwierało. Jakoś te czarownice nie pasują mi do XXI wieku i telefonów komórkowych. Nie zmienia to jednak faktu, że trzeci tom zamyka całą historię, wyjaśnia wcześniej niewyjaśnione. Całość jest bardzo spójna, dobrze opowiedziana i po prostu bardzo ciekawa.

Autorka stworzyła niezwykłą trylogię, pełną magii, zapachu ziół, z niezwykle barwnymi postaciami, ciekawymi historiami. Dla mnie to duże zaskoczenie, nie spodziewałam się, że zupełnie przypadkiem trafię na taką wyjątkową lekturę. Polecam całą serię, koniecznie czytaną po kolei! Dajcie się porwać tej opowieści o odwiecznej walce dobra ze złem, człowieka z bogami, o życiu w harmonii z naturą, zmieniającym się świecie i niezmiennej od wieków Nawojce.

"Gołoborze. Starucha" to finał trylogii Aleksandry Seligi, na który bardzo czekałam, gdyż poprzednie dwa zrobiły na mnie dobre wrażenie. To, co wyróżnia te książki, to pomysł autorki na osadzenie wszystkiego w czasie, bowiem każdy z tomów rozgrywa się w innym stuleciu. Ten ma miejsce w czasach współczesnych, a że ja wolę raczej klimaty dawnych wieków to ten pod tym względem najmniej przypadł mi do gustu.

Jednak z pewnością można wyróżnić tę część bohaterami, gdyż rzadko trafiam na książki, gdzie główni bohaterowie mają swoje lata ? czytanie o czarownicach babciach urządzających sabaty w ramach kółka różańcowego to coś, co z pewnością zwraca uwagę ?

Styl autorki bardzo mi odpowiada, więc i ten tom czytało mi się przyjemnie, z chęcią wróciłam do tej historii, która rozgrywa się podczas różnych wcieleń tych samych bohaterów (tak, autorka posłużyła się tu bardzo ciekawym pomysłem na całokształt).

Jeśli chodzi o samą fabułę, to niestety muszę przyznać, że ta z trzeciej części najmniej przypadła mi do gustu. Dużo miejsca poświęcono na wątek kryminalny, za którymi raczej nie przepadam, a w dodatku całość okazała się dla mnie niemal w całości łatwa do przewidzenia ? niektóre wątki wydały mi się tez słabo rozwinięte, chętnie poczytałabym więcej.

Podsumowując - jest to trylogia, która pozytywnie zapisze się w mojej pamięci, 1 i 2 tom bardzo wyróżniają się ogromem researchu, jaki musiała poczynić autorka, by oddać realia minionych wieków. Losy postaci są angażujące, styl przyjemny, podobnie jak klimat całości. A to wszystko z licznymi elementami słowiańskiej mitologii i ciekawymi pomysłami. Choć trzeci tom podobał mi się, to jednak poprzednie uważam za znacznie lepsze i ciekawsze ? ale fani fantasy osadzonym we współczesnych czasach powinni być usatysfakcjonowani ?