Gambit hetmański
Robert Foryś

Znacie to uczucie kiedy czegoś nie lubicie, a jak spojrzycie na to z innej perspektywy, to okazuje się, że to jednak jest świetne. Zastanawiacie się co wcześniej było z Wami nie tak. Ja tak miałam po przeczytaniu książki Roberta Forysia. Mój stosunek co do historii dzięki gwałtownej zmianie, z nudnej i nieciekawej zrobiła się wciągająca i pełna różnych zagadek. "Gambit hetmański" to grubaśne tomisko, które mieści w sobie trzy części pierwsza "Bóg honor trucizna", druga "Krew ogień i łzy " i trzecia "Złoto i tron". Opowiadają one o losach Jana Sobieskiego, Michała Korybuta Wiśniowieckiego oraz Marii Kazimiery d'Arguien. Każda z nich ma swój cel i dąży do jego realizacji. Jan Sobieski za namową swojej żony Marysieńki, stara się aby na tronie Polski zasiadł Francuz. Mają wielu popleczników, którzy trzymają stronę narodu romańskiego tylko dlatego, że król słońce napełnia sakiewki, a na tych wszystkich dążeniach podjudza i popiera Maria Kazimiera. Natomiast Michał Korybut Wiśniowiecki dąży do utrzymania się na tronie i pozbycia się Turków z kraju. W jego dążenia pomagają jego matka - Gryzelda Zamoyska oraz jego żona - Eleonora Habsburżanka, chociaż do końca nie jestem pewna, czy one nie pomagają raczej strój o nim tak aby osiągnąć jak największe korzyści dla siebie. Czym skończą się te gierki? Żądza władzy przez kobiety które w końcu dopną swego, (chociaż Ci, bardziej za zaznajomieni z historia, powinni wiedzieć kto to wygra) Robert Foryś stworzył genialną powieść nasyconą intrygami, erotyzmem i chęcią władzy. Autor nie boi się odważnych scen erotycznych, które zaskoczą każdego. Mnie osobiście zaskoczyły te sceny z Michałem Korybutem Wiśniowieckim w roli głównej. Chciałabym Wam opisać wszystko, co możecie znaleźć w tej książce, ale obawiam się, że musiałbym założyć osobny blog. Książkę polecam każdemu. Czyta się niesamowicie szybko, zważając na to, ile ma stron. Wypełniona jest różnymi emocjami, można przy niej śmiać się, zapłakać, a nawet przeżyć chwile grozy. A wszystko to zawdzięczamy świetnemu autorowi i barwnym postaciom historycznym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gambit hetmański, najbardziej popularna rozgrywka w szachach, gdzie poświęca się pionka aby opanować centrum szachownicy. Niesamowicie trafny tytuł historii, która przedstawia rozgrywkę między stronnictwem Michała Wiśniowieckiego, a jego polityczną opozycją, gdzie ważną rolę gra Jan Sobieski. Jesteście ciekawi, czy historia napisana przez Roberta Forysia jest warta poznania? 
  Marysieńka Sobieska przebywając we Francji knuje z kardynałem, aby pozbyć się z tronu znienawidzonego Wiśniowieckiego i osadzić tam francuskiego księcia. Popiera ją w tym mąż oraz liczni magnaci z antykrólewskiego ugrupowania. W tym czasie coraz silniejszy ród Paców, litewskich magnatów stara się jak najwięcej ugrać dla siebie, przebywając w otoczeniu władcy. Wilczyca z Zamościa naciska na syna, aby rządził według jej uznania, takie same plany ma habsburska żona, planująca znaleźć się na pierwszym planie. Tymczasem na wschodnich flankach Rzeczypospolitej staje wróg, pragnący zniszczyć chrześcijaństwo, wziąć w jasyr jeńców i zdobyć łupy wojenne...
Książka popełniona przez Roberta Forysia prezentuje się piękne, a jednocześnie może niepokoić, nie każdy bowiem lubi tak grube historie. Powieść liczy sobie ponad 1000 stron, jednak składa się z trzech podtytułów, które w pierwotnym zamyśle miały być wydane osobno (tom pierwszy pojawił się na rynku parę lat wcześniej). Wydawnictwo pokusiło się o wydanie zbiorowe, co wydaje mi się bardzo dobrym pomysłem. Książka oprawiona w twardą oprawę cieszy nie tylko podczas lektury, ale również pięknie prezentuje się na półce. 
II połowa XVII wieku, a dokładnie lata 1971-1974 to okres, w którym rozgrywa się powyższa historia. Rzeczypospolita Obojga Narodów, królowie elekcyjni, liberum veto, magnackie przepychanki, aby ugrać jak najwięcej - być może pamiętamy to ze szkolnych lat, początek upadku kraju, który ostatecznie skończył się rozbiorami.Gambit... prezentuje walkę między ugrupowaniami, rodami i magnatami, którzy myśleli jak zdobyć dla siebie jak najwięcej - urzędy, majątki, złoto. To ostatnie bardzo chętnie przyjmowali z rąk obcych państw, które w zamian chciały osadzić na tronie swoich władców. Niewiele osób dbało o Rzeczypospolitą. Jan Sobieski, jeszcze nie III, walczył przeciwko Wiśniowieckiemu, chciał widzieć na polskim tronie francuskiego księcia, a jednocześnie walczył o obronę wschodnich granic kraju. Jakże przewrotne było to postępowanie. Przedstawienie polskiego króla, Michała Korybuta zdaje się bardzo kontrowersyjne. Podatny na naciski, zgodny z wolą matki i żony, a jednocześnie bardzo niepoprawny obyczajowo. 

Historia pokazuje, że panowie Ci tylko z pozoru podejmowali samodzielne decyzje. Za ich plecami stały żony/matki, które rządziły według własnego uznania. Często za plecami mężczyzn grały w wielce niebezpieczne gry, aby zdobyć władzę i pieniądze.
Książka przedstawia całe grono postaci, które tworzą historię, czasami znajdując się na pierwszym planie, częściej jednak są to osoby, które pojawiają się na chwile, a jednak są niezwykle istotne. Charlotta, francuska szlachcianka, która stała się osobą do czarnej roboty dla Marysieńki i Tyner, szlachetka zawdzięczający Gryzeldzie Zamoyskiej życie, to jedni z wielu ludzi, którzy uwikłani w gierki możnych starają się wygrać. 
Gambit zabiera czytelnika na salony warszawskiego zamku, do licznych miast magnackich i szlacheckich, ale również na rubieże Rzeczypospolitej, pola walki, zniszczone wioski, wielkie połacie terenów niezamieszkanych, czy w ostępy lasu. Bardzo szeroka rozpiętość geograficzna pokazuje ówczesny kraj i jego bardzo dużą różnorodność. 
Żeby opisać wszystkie wątki tej książki jak i wrażenia, które nadal kłębią się w mojej głowie potrzeba byłoby bardzo długiej recenzji, którą mało kto miałby ochotę czytać. Ta historia ma pierwsze, drugie i trzecie dno. Postacie przedstawione są bardzo różnorodne i jeszcze bardziej niejednoznaczne. Momentami wydają się perfidni, aby za chwile ukazać bardziej ludzkie oblicze. Walczą o wpływy i władzę, a jednocześnie kochają i marzą. 
Miraże polityczne, nieszczęśliwe małżeństwa, kobiety, które nie są wcale takie potulne i niewinne, duchowni, którzy bardziej niż o boskiej chwale myślą o doczesnych radościach, magnaci, których obchodzą jedynie własne majątki, gierki królów, i gdzieś na samym dole widać maluczkich, którzy cierpią i giną. 
Ta historia wywołuje bardzo wiele emocji, wiele przemyśleń i bardzo dużo wspaniałych doznań podczas lektury. Wbrew objętości czyta się szybko, na co duży wpływ ma bardzo przystępny język, niezwykle wciągająca akcja i cały korowód barwnych postaci. Ciesze się, że tego typu powieści powstają i mam nadzieję, że będzie ich coraz więcej. Jeśli lubicie tego typu lekturę to Gambit... sprawi Wam niezwykle dużo radości. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Prawdziwa władza kryje się w cieniu. Wybrzmiewa szeptem knowań i pochlebstw, dźwięczy złotem, zabija trucizną i zdradą. Ten, kto osiągnął mistrzostwo w sztuce intrygi, może za pomocą niewidzialnych sznurków sterować losami innych, choćby byli oddaleni o tysiące mil." Rewelacyjna lektura, przez kilka dni całkowicie pochłaniała moją uwagę, mocno wciągając w swój niezwykle barwnie odmalowany powieściowy świat. Ponad tysiąc stron świetnego zaczytania, fakty historyczne z wielką umiejętnością wplecione w fikcję literacką. Na spotkanie z czytelnikiem czekają chociażby Jan III Sobieski, Maria Kazimiera d’Arquien, Michał Korybut Wiśniowiecki, Eleonora Habsburżanka, Klara Izabella Pacowa, Teofila Ludwika Zasławska, Pierre de Bonzi, Mikołaj Prażmowski. Już pierwszy akapit książki intrygująco otwiera fascynującą podróż po meandrach splotów ludzkich losów, fałszywej przyjaźni, przewrotnej sprawiedliwości i znaczących bitew. Autor z niezwykłą swobodą przenosi nas w siedemnasty wiek (1671-1674), do Rzeczpospolitej, proponując wielkie bogactwo postaci, mnogość wydarzeń, zaskakujące zwroty akcji, a w tle świadomość wielkiego prawdopodobieństwa opisywanych okoliczności i towarzyszących im silnych emocji. Nie można oderwać się od powieści, porywająco przedstawiona fabuła, bardzo dynamiczna akcja, sensacyjne klimaty, podsycające ciekawość tytuły rozdziałów. Dajemy ponieść się narracji i nawet nie odczuwamy jak szybko mijają kolejne godziny z książką w ręku, otrzymujemy uczucie wielkiej satysfakcji czytelniczej. "Chęć zemsta to jedna z największych motywacji w życiu człowieka. Jest trwalsza niż miłość i potężniejsza niż zawiść. Pozwala wypełnić pustkę w rozdartej duszy i zalepić krwawiące serce. Nadaje na nowo sens życiu, leczy duszę, ale także ją zatruwa. Wystawia cenę każdemu, kto przyjmie jej skażone ziarno." Bardzo odpowiada mi taki lekki, naturalny styl pisania, pomysłowość, doskonale wyczuwalna chęć związania czytelnika z opowiadaną historią. Natychmiast odbieramy atmosferę tamtych czasów, odnosimy wrażenie jakbyśmy sami byli elementem tej powieściowej rzeczywistości, jedną z licznych jej postaci, tak mocno różnorodnych, wyrazistych i przekonywujących. Spotykamy pełen wachlarz ludzkich wad i zalet, wydobywane na powierzchnię ludzkie przywary i ułomności wprowadzają nas w nastrój niepokoju i niepewności, a oczywiste przymioty i cnoty w świetle intrygujących wydarzeń tracą na prawdziwości, szczerości i pozytywnym wydźwięku. Granica między złymi i dobrymi charakterami podlega nieustannym przemianom i zyskuje cechy nieprzewidywalności, to gra pozorów na najwyższym poziomie, nawet prorocze sny bohaterów wydają się mieć drugie dno. Jestem pod wrażeniem dbałości o każdy szczegół w opisach polskich uwarunkowań kulturalnych, społecznych, politycznych i religijnych w siedemnastym wieku, postrzeganiem wartości moralnych i etycznych oraz bardzo wiernego odzwierciedlenia życia mieszkańców wsi, miast i dworu królewskiego. Autor zwraca naszą uwagę na detale związane ze sposobem ubioru, panującą modą, wyposażeniem armii, dostępną bronią, przedmiotami codziennego użytku, stopniem rozwoju techniki i medycyny. "Śmierć jest jedna dla każdego człowieka, dla bogacza i ubogiego, nie wynosi króla nad żebraka, nie czyni wyjątków i zabiera wedle swej woli. Niszczy ludzkie plany, niweczy marzenia, depcze ambicje, a także sieje strach przed tym, co czeka po drugiej stronie." Ta bardzo starannie wydana publikacja zawiera trzy tomy cyklu "Gambit hetmański" - "Bóg, honor, ojczyzna", "Krew, ogień i łzy", "Złoto i tron". Tytuły poszczególnych części natychmiast sugerują nam ogromny ładunek zawiłych intryg i politycznych machinacji w walce o polski tron. To świat zatrutych pragnień, złamanych przysiąg, zdrad, ciemnych sprawek, ukrytych zamiarów, knowań, okrutnych przesłuchań, szpiegostwa, szantażu, kłamstwa, namiętności, nienawiści i wymuszonych okolicznościami rozejmów. Bohaterowie służą słusznym sprawom umysłem, sztyletem, trucizną i własnym ciałem. Okazuje się, że "silni mężczyźni to tylko pionki na szachownicy historii, graczami są kobiety", to one odgrywają wiodącą rolę w tej powieści. Charakteryzują się silnymi osobowościami, sprytem, przebiegłością, umiejętnością manipulowania faktami i ludźmi, wielkimi ambicjami i gotowością do poświęceń w imię władzy. Niezwykle płynnie poruszamy się po licznych wątkach nieustannej wojny na pochlebstwa, donosy i podstępy, kiedy za uprzejmym gestem kryje się chciwość, fałsz i nadzieja na odniesienie indywidualnych korzyści. Robi na nas wrażenie dyplomacja jako najdoskonalszy rodzaj szpiegostwa, pajęczyna dworskich spisków, poświęcanie kolejnych pionków na szachownicy w zamian za uzyskanie lepszej pozycji do wygranej. Zadziwiające, jak szybko odwracają się role, dzisiejszy przeciwnik polityczny, jutro znacznie wzbogacony o złoto, wartościowe dobra czy wielkie połacie ziemi, staje się zagorzałym sprzymierzeńcem, oczywiście do czasu, aż ktoś nie zaoferuje mu więcej. "Gambit hetmański" to świetna propozycja czytelnicza, polecam miłośnikom naprawdę dobrej literatury, przyjemnie spędziłam z nią czas, stała się inspiracją do odświeżenia historycznej wiedzy. Kolejny raz przekonuję się, jak bardzo historia lubi powtarzać się. bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Maria Kazimiera de La Grange d'Arquien.W świadomości Polaków, pozostanie już zawsze Marysieńka, do której król polski Jan III Sobieski, pisał, tak piękne listy. W książce"Gambit hetmański", Marysieńką, jako szpieg przybywa do Francji, gdzie spotyka się z kardynałem, z którym omawia, pewne, niezwykle istotne sprawy.Równocześnie, stara się doprowadzić do detronizacji Michała Korybut Wiśniowieckiego, który, będąc królem, nie może liczyć, na praktycznie żadne poparcie.Będąc francuskim szpiegiem,markiza, dążąc do zrealizowania swych celów, ucieka się do wszystkich możliwych sztuczek.Wielka władza, wymaga poświęceń, nie ma osoby której nie można przekupić,a jeśli wyniknie taka potrzeba, trucizna rozwiązuje wszelkie problemy. W swojej książce, która swoją drogą jest potężnym tomiszczem, autor zawarł wszystko, co powinno znaleźć się w historycznej opowieści.Fascynująco opisane zdrady i walka o władzę.Namiętności, miłość, wiarołomstwo i śmierć. W swej powieści, głównymi postaciami pisarz uczynił kobiety.Pozostające rzekomo, w cieniu swych potężnych mężów, swoimi intrygami i sztuczkami, potrafiły osiągnąć więcej, niż mężczyźni.Doskonała pozycja, którą, mimo gargantuicznych rozmiarów, czyta się jednym tchem. Premiera-13 kwietnia.Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Prawdziwa władza kryje się w cieniu..."

Intrygujący XVII wiek w całej okazałości. Rzeczpospolitą, która jest silna, groźna, wciąż niezwyciężona ze wszystkich stron otaczają wrogowie. Na tronie zasiada Michał Korybut Wiśniowiecki, pozbawiony charyzmy swojego wielkiego ojca Jeremiego władca. Między sąsiadującymi mocarstwami i polskimi magnatami rozpoczyna się zażarta walka o władzę. Na wschodzie pojawia się widmo zła, nadciąga potężna armia turecka. Wielka polityka, intrygi, walka o przywileje, o władzę, o pieniądze, a obok zwykli ludzie i ich trudna codzienność.

Ponad tysiąc stronicowe tomiszcze, a przyjemność z czytania ogromna. Wielowątkowa, przykuwająca uwagę opowieść, której akcja jest dynamiczna, zaskakująca i niespokojna. Fabuła intrygująco poprowadzona, przenosi nas do czasów dawno minionych, jednak ludzie i ich mentalność pozostają bez zmian. Język, jakim posługuje się Autor, jest bogaty, wręcz soczysty, chwilami rubaszny. Na plus zasługuje duża dbałość o szczegóły. Pan Foryś nakreśla nam sytuacje i wydarzenia bardzo realnie i wyraźnie. Zajmująco wykreowani bohaterowie, wyraziste, barwne, niejednolite, charakterne osobowości, ukazane ich prawdziwe oblicze. Postacie autentyczne i te wymyślone na potrzeby utkania wciągającej fabuły.

Autor lekko i wyraźnie oddaje ducha tamtych czasów. Pozytywna wrażenie zrobiła na mnie postać hetmana Sobieskiego i jego dojście do władzy. Dworskie intrygi, polityczne zależności, religia, układy, wyrafinowana gra o władzę. Liczył się i był przekładany ponad wszystko własny interes. Życie ludzi, codzienność, zmagania z nieuchronnym losem. Niebezpieczne przygody, intrygi, porwania, pojedynki, zabójstwa. Kobiety i ich rola, żądne władzy i bogactwa, to one często z ukrycia wiodą prym. Rządzący tak jak kiedyś, tak i dziś pozostają bez zmian, Autor wyraźnie kreśli ich pazerność, zachłanność, brak umiaru, egoizm. I za to duży plus, są to bardzo aktualne treści.

Fantastyczna, napisana z rozmachem opowieść, w której prawda historyczna idealnie współgra z fikcją literacką. Ogromne wrażenia i odczucia. I to przepiękne wydanie, które zwraca uwagę. Mam nadzieję, że ciąg dalszy nastąpi. Polecam, warto!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

" [...] Pr?wdz?w? władz? kr?je s?ę w c?eniu. Wybrzmiewa sz?ptem knowań i pochlebstw, dźwięczy złot?m, zabija trucizną i zdradą. T?n, kto osiągnął mistrzostwo w sztuce ?ntrygi, może za pomocą niewidz?alnych sznurków sterować los?mi innych, choćby byli oddal?ni o tysiące mil. [...] "

Czy lubicie czytać grubaski? Dzięki, tej książce przekonałam się, że nie lubię czytać, tak objętościowych historii. E-book "Gambit Hetmański" Roberta Forysia ma ponad 1100 stron. Czytałam go kilka dni. I szczerze wam powiem, że ta książka mogłaby być wydana w trzech tomach. A nie tak jak teraz trzy tomy w jednym. Lepiej by się je czytało i bardziej by wciągały.
Cała historia jest dość ciekawa. Mamy tutaj mnóstwo różnych wątków. Są walki, spiski, knucia, zdrady i miłość. Od razu zaznaczę, że tę książkę polecam jedynie osobom pełnoletnim, ponieważ jest tu dużo scen nieprzeznaczonych dla młodszych czytelników. "Gambit Hetmański", to zbiór kilku gatunków. Znajdziecie tutaj między innymi wątki obyczajowe, erotyczne, kryminalne, przygodowe i historyczne.
Jak już wam wspomniałam książka "Gambit Hetmański" podzielona jest na trzy tomy. Najbardziej przypadły mi do gustu 1 i 111 tom. Chętnie przeczytam dalszy ciąg przygód mojej ulubionej bohaterki Charlotty. Poznałam jej losy od ciężkiej choroby jej mamy. Ta bohaterka niestety nie miała lekkiego życia. Czy w późniejszych latach jej los się odmieni? Oczywiście, ja wam tego nie powiem. Szepnę wam słówko, żebyście uważali na niektóre postacie. Są bardzo niebezpieczne.
Dzięki Robertowi Forysiowi poruszałam się w XVII wieku. Podobał mi się język, którym posługiwali się bohaterowie. Cieszę się, że autor w swojej powieści umieścił autentyczne historyczne postacie.
Czytając tę powieść, uważajcie na trucizny, żebyście się czasem nie przekręcili.
Cieszę się, że autor w swojej powieści pomyślał o kobietach i przypisał im ważne role. Mogę śmiało powiedzieć, że są na równi z mężczyznami, albo nawet ważniejsze. Tutaj intryga goni intrygę. Uwielbiam to w książkach.
Jeżeli lubicie powieści z historią w tle i nie boicie się grubasków, to śmiało sięgnijcie po "Gambit Hetmański".
Na uwagę zasługuje również ciekawa i jednocześnie intrygująca okładka.
Czy w tamtych czasach można było sobie kupić honor? Po odpowiedź odsyłam was do tej książki.

Na koniec zostawiam was z moimi ulubionymi cytatami:

" [...] Jesteś mni???za i lż??sz? niż mężcz?zna ? z?w?ze tak będz?e - oznajmił, wręcz?jąc ??? szt?l?t. - To twoja sł?bość, ?le możesz ją zamien?ć w zaletę. Udawaj zlęknioną i ?łabą, spuść wzrok i czekaj na ok?zję, aby wbić ostrze. Więk?zość mężczyzn nie spodziewa ?ię zginąć z ręki kobiety. [...]"

" [...]Pamiętaj jedn?k, że jeśli stracim? starych przyjaciół, n?e oznacza to wcale, że zy?kamy now?ch. [...]"

" [...] Trz?ch spiskowców może bez trudu dochować ta?emnicy tylko wtedy, gdy dwóch z n?ch nie ż??e. [...]"

(Kliknij aby rozwinąć opinię)