Emma. Audiobook
Jane Austen

Jane Austen zdecydowanie należy do moich ulubionych pisarek. Pisarek, których dzieła zalicza się już do kanonu klasyki. Cenię i podziwiam pisarkę za to, iż cechował ją dokonały, wyczulony zmysł obserwacyjny zachowań , natury i obyczajów osób trzecich. Dzięki nim jej obyczajowe powieści przyciągają nie tylko takiego czytelnika, jakim ja jestem,ale także wielu innych.
Od czasu do czasu, pomiędzy jednym kryminałem, a pozycją z gatunku literatury "innej"  sięgam po powieści pisarki. Tym razem skusiłam się na "Emmę". Powieść podobnie, jak inne dzieła autorki zostały przeniesione na duży ekran. Aczkolwiek, staram się w pierwszej kolejności zapoznać się z inspiracją danej ekranizacji, czyli książką.   Główną bohaterką jest tytułowa Emma. Jest młodą osóbka, lat dwadzieścia jeden. Posiada siostrę, już mężatkę. Matka zmarła wiele lat wcześniej , a tę rolę przejęła jej guwernantka, którą Emma uważa za przyjaciółkę. Emma ma również ojca, który niestety nie grzeszy zbyt wielkim intelektem.  Nadchodzi taki dzień, że guwernantka wychodzi za mąż, a Emmy w towarzystwie podkreśla, że to ona przyczyniła się do szczęścia przyjaciółki.   Emma , chyba z nudów, gdyż status społeczny jej na to pozwala, by całe swe siły witalne mogła sobie pozwolić na role swatki. Bierze ona pod swoje "skrzydła" młodą dziewczynę, Harriet (która jest pensjonariuszką, o nieznanym pochodzeniu). Emma manipulują niedojrzałą, społecznie zagubioną Harriet i próbuje ją skojarzyć z pastorem Eltonem. Ten zaś jest bardziej zainteresowany panną Emmą....   Tym razem nie mogę napisać, żeby mnie lektura zachwyciła. Jeszcze wiele pozycji Jane Austen przede mną,  lecz chyba nie nadużyję tezy, iż jest to jedna z tych słabszych.   Powieść ma plusy oczywiście, ale ma i sporo minusów. Ale może zacznijmy od pozytywów. Jak już na wstępie wspomniałam twórczyni miała zmysł obserwatorki. I to widać. Widać w "Emmie"  Bohaterowie są płytcy. Mam na myśli ich osobowość, tok rozumowania i życie według uprzedzeń oraz konwenansów. Towarzystwo, w którym obraca się panna Emma, a przypomnijmy jest to otoczenie osób zamożnych i dobrze urodzonych  , bywa na ogół zapatrzone w siebie, "nosy noszą wyżej niż widzą". Ich jedynym celem życiowym jest spotkać się i poplotkować o wszystkich innych, którzy nie mieszczą się w ramach drabiny społecznej. Bohaterka nie odstaje od innych. Jest zarozumiała, mdła, jest manipulatorką i przypisuje sobie tworzenie miłosnych więzi innych. Ma w zwyczaju poniżać gorzej urodzonymi i mniej zamożnymi. Wywyższa swoje zdolności intelektualne. Jest próżna. Na przykład pogardza szwagrem, gdy ten nie dość ją chwali i komplementuje.  Wadą jest mała różnorodność wątków. Bohaterów jest sporo. Co rusz autorki wprowadza nowe nazwiska, które komplikują lekko przebieg fabuły. Lecz  mimo to, cała fabuła kręci się wokół plotkowania, oceniania innych przez Emmę itp. Nudziły mnie ta jednostajność akcji. A raczej jej brak. I mimo, że Emma jako postać różni się od tych , które już poznałam nie wniosła nic twórczego, innego, ciekawszego. Jednak wolę damy bardziej zadziorne i pełne wigoru. A Emma wydała mi się wątła, jakby zaraz miała wyzionąć ducha. Słabsza pozycja Jane Austen nie zraża mnie, a zachęca do szukania czy jest inna, być może gorsza. Więc jeśli nie czytałaś/czytałeś żadnej pozycji pisarki, to zacznij lepiej od innej. You might also like:

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu "Emmy" jako ostatniej pozycji spośród książek napisanych przez Jane Austen, stwierdzam, że jest to najsłabsza powieść autorki. Fabuła "kisi się" w jednym i tym samym towarzystwie, którego codziennymi zajęciami i jednocześnie zainteresowaniami są wspólne spotkania oraz rozmowy o wszystkim i, niestety, o niczym. Sładają się na nie plotki na temat sąsiadów i domysły na temat ich życia osobistego. Jakież to płytkie i nudne społeczeństwo! Żadnych inteligentnych rozmów na przykład o sztuce, sytuacji w kraju lub na świecie, już o problemach egzystencjonalnych nie myśląc. Jedynym plusem powieści jest właśnie jej wartość poznawcza w zakresie społeczno-obyczajowym początku XIX wieku w Anglii. Nic więcej. Nie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jane Austen to angielska pisarka, której nikomu nie trzeba przedstawiać. Myślę, że każdy byłby w stanie wymienić przynajmniej jeden tytuł powieści, która wyszła spod jej pióra. Pomimo tego, że sama wiodła stosunkowo odosobnione życie na prowincji w hrabstwie Hampshire, opisywała życie angielskiej klasy wyższej z początku dziewiętnastego wieku. Jane Austen nigdy nie wyszła za mąż, ale zamążpójście i związane z tym problemy społeczne są głównym tematem jej powieści. "Emma" to powieść obyczajowo-społeczna. Chociaż nie ma w niej oszałamiającej akcji, jest wspaniałym studium charakterów ludzkich. Pisarka jawi się nam, jako dobra obserwatorka ludzkich zachowań. Z tego powodu można pokusić się o stwierdzenie, że "Emma" to powieść uniwersalna. Uchwycone w niej zachowania bez problemu można znaleźć w otaczającym nas świecie. Highbury jest bardzo zróżnicowane pod względem zamożności mieszkańców. Czytając książkę ma się wrażenie, że znalazło się w centrum plotkarskim. Każdy wie tutaj wszystko o bliższych i dalszych sąsiadach, a spotkania towarzyskie, to przede wszystkim wnikliwa obserwacja, tworzenie się grupek wzajemnej adoracji, plotkowanie, plotkowanie i jeszcze raz plotkowanie. Główna bohaterka, Emma Woodhouse, to młodziutka dziewczyna z dobrego domu. Jej status społeczny wymagał od niej funkcji reprezentacyjnej, a co za tym idzie -- nie musiała się martwić o swoją przyszłość, nie musiała pracować. Z nudów wymyśliła sobie, że zajmie się swataniem ludzi, przy czym sama stroniła od instytucji małżeństwa. Ta decyzja zaowocowała serią pomyłek i stała się główną osią powieści. Jej zajęcie polegało na doszukiwaniu się oznak zakochania pomiędzy osobami, które na siłę starała się połączyć. Przez jej wygórowane ambicje najbardziej cierpiała Harriet Smith -- dziewczyna o nieznanym rodowodzie, którą z nudów mianowała swoją przyjaciółką, i którą na siłę postanowiła wprowadzić na salony. To poczciwe dziewczę uległo urokowi Emmy, kilka razy złamało sobie serce, aby na koniec -- w momencie poczucia zagrożenia przez Emmę -- zostać odsuniętą od towarzystwa. Tytułowa bohaterka swoim zachowaniem mogła szokować ówczesnych odbiorców -- taki cel zresztą obrała sobie Jane Austen -- jednak dzisiaj jej osoba zbytnio nie gorszy. Współcześnie można ją oceniać, jako pustą panienkę, której jedyną rozrywką jest interesowanie się cudzym życiem. Dużo bardziej denerwującą postacią jest ojciec Emmy. Ten zdawałoby się poważny mężczyzna w sile wieku, zachowuje się jak nie przymierzając rozkapryszone dziecko. Mi osobiście nasunęło się skojarzenie z Emilią Korczyńską, bohaterką "Nad Niemnem". Emilia wiecznie cierpiała na globus (wyjaśnienie dla młodych czytelników: zaburzenie przewodu pokarmowego, które objawia się wrażeniem ściskania w gardle, duszenia i drapania. Ustępują one podczas jedzenia lub picia i nie towarzyszą im zaburzenia przełykania), czym utrudniała i zatruwała życie najbliższym. Pan Woodhouse natomiast bał się wszystkiego. Każda czynność, każde warunki atmosferyczne, jedzenie, picie, przejażdżka, spacer były idealną okazją do zachorowania, a nawet śmierci. Swoje fobie starał się narzucać również pozostałym bohaterom powieści. O ile Emmie współczułam, o tyle do jej ojca poczułam niechęć. Kolejną ciekawą postacią, którą mam wrażenie często spotykamy na swojej drodze jest gaduła panna Bates. Ona, jako nieliczna przedstawicielka warstwy niższej jest tolerowana w towarzystwie, które reprezentuje tytułowa bohaterka. Największą wadą panny Bates jest gadulstwo. Jej kwestie są bardzo rozbudowane, złożone z szeregu dygresji. Dodatkowo mówi tak dużo i tak szybko, że prawie niemożliwe jest jej przerwać słowotok. Nie będę charakteryzowała każdej postaci, bo w zasadzie na tych charakterystyka zbudowana jest, jak już wcześniej wspomniałam, fabuła. Żeby jednak nie było tak jednoznacznie źle wspomnę o tym, że są też bohaterowie pozytywni. Do nich należy między innymi pan Knightley -- mężczyzna w średnim wieku, zakochany w Emmie. Jego wielką zaletą jest to, że nie jest w niej ślepo zakochany. Niejednokrotnie strofuje dziewczynę, wytyka jej błędy. Sama fabuła jest przewidywalna, schematyczna. Nie jest to jednak wadą powieści, gdyż pozwala się skupić na rysach psychologicznych postaci. Jeszcze raz powtórzę, że jest to powieść uniwersalna, ponadczasowa. Czy odnaleźliście w którejś postaci siebie, swoich najbliższych, sąsiadów, przyjaciół? Myślę, że lektura "Emmy" jest świetną okazją do takich poszukiwań i porównań. Dzięki temu można wyciągnąć wniosek, że zmieniają się czasy i ludzie, a pewne cechy charakteru są wieczne -- przechodzą z pokolenia na pokolenie. http://jastulatka.blogspot.com/2015/04/jane-austen-emma.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Postanowiłam sobie, że przeczytam jak najwięcej książek z listy BBC. W związku z tym, że lubię powieści Jane Austen następna w kolejności była "Emma". Nie będę streszczać losów głównych bohaterów, bo są one bardzo pogmatwane, powiem tylko tyle, że głównym wątkiem są sprawy dotyczące małżeństwa i to nie tylko tytułowej bohaterki. Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś lepszego po autorce "Dumy i uprzedzenia", ale książka i tak ma w sobie swój urok. Jest to w pewnym sensie taka komedyjka z zabawnymi dialogami opowiadająca o perypetiach różnych rodzin. Charaktery wszystkich postaci zostały doskonale skonstruowane, nie ma dwóch osób, które posiadałyby podobne cechy. Chodź tytułowa Emma wydawała mi się czasami taka trochę nijaka, wtrącała się w sprawy wszystkich dookoła, czasem nie będąc pewną uczuć innych. Wprowadzała trochę zamieszania. Ale mimo to spodobała mi się ta powieść i może jeszcze kiedyś do niej powrócę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Ze wszystkich okropnych rzeczy w życiu najokropniejsze jest pożegnanie."

 

W dorobku literatury światowej istnieją dzieła, które stają się nie tylko oknem do przeszłości, ale także lustrem odbijającym uniwersalne prawdy dotyczące ludzkiej natury. Takim wyjątkowym klejnotem jest ta powieść, która nie tylko zachwyca subtelnym stylem pisarskim, ale głęboko ukazuje mądrości płynące z relacji międzyludzkich, życiowych wyborów i dążenia do samopoznania. 

 

Mądrość, która wyłania się z głębokiej analizy psychologii postaci, staje się lustrem, w którym widzimy odbicie naszych własnych aspiracji, wątpliwości i błędów. Autorka w subtelny sposób ukazuje, że pewność siebie może prowadzić do upadków, a błądzenie w poszukiwaniu własnej tożsamości jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. Z tych błędów czerpiemy mądrość, że prawdziwa moc tkwi w gotowości do refleksji i nauki na własnych doświadczeniach. 

 

Książka ta jest prawdziwym skarbem, jeśli chodzi o wyobraźnię czytelnika na temat społeczeństwa i obyczajów tamtych czasów. Jane Austen z precyzją analizuje konwenanse społeczne, ukazując, że pozycja społeczna nie definiuje wartości człowieka. To właśnie relacje międzyludzkie, szlachetność charakteru i empatia decydują o prawdziwym bogactwie. To przesłanie jest niezwykle aktualne i inspirujące, przypominając nam, że wartość tkwi w naszych działaniach, a nie w materiale. 

 

Wspaniała galeria postaci, jest prawdziwym skarbem dla czytelnika. Pan Knightley - postać mądra i cierpliwa, staje się emanacją etycznego kompasu wskazującego drogę ku szlachetności i przyjaźni. Emma zaś jest przestrogą przed próżnością i arogancją, pokazując, że prawdziwa mądrość wymaga pokory i gotowości do samo poprawy. Te postaci są niczym lustra, które odbijają różne oblicza ludzkiej natury, a ich losy stanowią źródło refleksji nad własnym życiem. 

 

Oświecenie, jakie wyciągamy z książki, kształtuje także nasze spojrzenie na czas. W miarę jak bohaterowie ewoluują, ukazują nam, że życie to nieustanna podróż zmian i wyborów. Austen przypomina nam, że każda decyzja, jaką podejmujemy, ma konsekwencje, a losy nasze i innych są splecione w niewidoczny sposób. To przesłanie prowokuje do zastanowienia się nad naszymi wyborami i tym, co naprawdę ważne w życiu. 

 

Powieść ta jest symfonią cennych rad ukrytych w pięknie splecionych wątkach fabularnych. Może to być przewodnik po życiu ukazujący, że nauka płynąca z błędów jest cennym skarbem, a empatia i przyjaźń są nieodzownymi elementami ludzkiej egzystencji. Wnikliwa analiza ludzkiej psychologii, refleksje nad życiem społecznym i piękno literackiego stylu czynią z tej klasyki arcydzieło, które nigdy nie przestanie zachwycać i inspirować kolejnych pokoleń czytelników. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem zdziwiona, że podobała mi się ta książka, bo to moje drugie podejście do niej (pierwsze miało miejsce wiele lat temu i nie dałam rady jej skończyć). Nie jest to tak ciekawa i wciągająca historia jak "Duma i uprzedzenie", ale ma swój urok pomimo, że główna bohaterka to osoba przeraźliwie irytująca, której życie upływa na krytykowaniu innych ludzi i mieszaniu się w ich życie prywatne z przeświadczeniem, że wie najlepiej co dla nich dobre.
Szczerze polecam, choć jeśli ktoś nie zna twórczości Jane Austen warto zacząć od czegoś innego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chwilami nudna, chwilami wciągająca. Irytowały mnie rozmyślania głównej bohaterki i długie opisy. Emma zdecydowanie nie jest moją ulubioną książką. Choć bardzo lubie klasykę i książki Austen, jednak nie rozumiem fenomenu Emmy. Autorka ma wiele innych bardziej wciągających i wartościowych pozycji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Akcja ksiazki osadzona jest w XIX w.na angielskiej prowincji gdzie mieszka Emma Woodhouse z ojcem. Emma to wyzwolona nowoczesna kobieta ,ktora chce sama decydowac o wosim zyciu bez koniecznosci posiadania meza. Dziewczyna zajmuje sie swataniem innych co wychodzi jej niemal idealnie .W toku poszukiwac i tworzeniu par z innych osob sama mimowolnie sie zakochuje z czego wynikaja intrygi ,niedomowienia i smieszne sytuacje.Ksiazka momentami nudnawa ale da sie ja czytac.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tytułowa bohaterka, młoda, pewna siebie dziewczyna. Romanse, tajemnice, plotki, ploteczki. Tym żyją młode arystokratki. Emma to bohaterka, która na oczach czytelnika przechodzi przemianę. Autorka w doskonały sposób pokazuje słabości bohaterów, do których mimo wszystko czujemy sympatię. Polecam szczególnie paniom lubiącym romanse kostiumowe.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)