Eksplozje
Janusz L. Wiśniewski

Uważam, taka propozycja książki to dobra alternatyw dla czytelników lubiących czytać o uczuciach. Teksty, zarówno z jednej, jak i z drugiej "strony" są konkretne, nasycone rozmaitymi emocjami. Nie znajdziecie tu zatem opisów np, miejsc, czy przyrody. Przenikają się za to ludzkie losy i wzajemnie się uzupełniają. To samo uczucie ukazane jest z perspektywy mężczyzny i kobiety. Tworzy się więc swoista gra emocjonalna dla bohaterów i czytelnika oczywiście. Znajdziecie tu głębokie rozważanie o przyjaźni, odwadze, wyborach, przemijaniu i nieuchronnym upływie czasu. Mimo wszystko, pamiętajmy, że nie możemy klasyfikować tego/tych tekstów jako romanse. To coś o wiele, wiele bardziej wnikliwego i przynależnego "wrażliwcom". Eksplozje, powiedziałabym, że są dyskusją autora (Wiśniewskiego) z samym sobą. Z własną twórczością. On bowiem podając swój tekst pod interpretację innych, tworzy z całego zbioru coś na wzór dyskusyjnego klubu książki - wewnątrz EKSPLOZJI. Jedni odpowiadają na opowiadanie Wiśniewskiego kontynuacją dla jego tekstu, inni dopiskiem, a jeszcze inni kreują ten sam świat z zupełnie innego położenia. Jedno jest jednak wspólne. Wszystkie teksty dobrze znają i odzwierciedlają psychikę kobiety na różnych etapach życia. Sami sprawdźcie, czy mam rację:) Eksplozje bowiem dają wielkie pokłady możliwości interpretacyjnych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Janusz Leon Wiśniewski to jeden z tych autorów, którzy piszą tak, jakby przejrzeli duszę ludzką i potrafili dotrzeć do najgłębiej skrywanych uczuć i emocji. Jego książki zazwyczaj dotyczą kobiet i miłości. Ma na swoim koncie fenomenalną Samotność w sieci, ale też zbiory opowieści, które obnażają kobiece pragnienia. Najnowsza pozycja Janusza Leona Wiśniewskiego, Eksplozje, to zbiór szesnastu opowieści. Osiem z nich jest autorstwa Wiśniewskiego, kolejne osiem – innych pisarzy, w tym Tomasza Jastruna, Alka Rogozińskiego czy Igora Brejdyganta. Książka to literacka gra, dialog, który podejmuje autor Bikini z innymi twórcami. Każde jego opowiadanie to zamknięta historia. Autorzy, którzy mu „odpowiadają”, albo podejmują sam temat poruszany przez Wiśniewskiego, albo kontynuują tę samą opowieść lub też przedstawiają ją oczami innego bohatera. Tematyka jak zwykle związana jest z kobietami. Nie zabrakło miłości i uczuć z nią związanych – strachu, niepewności, rozczarowań, ale też namiętności, pożądania, zaufania. Autorzy pokazali różne odcienie kobiecego życia. Każdy z nich miał swoją wizję na opowiadanie, dzięki czemu całość wypada różnorodnie, ale równocześnie spójnie dzięki tematyce. Wielką zaletą tej książki jest tematyka. Wiśniewski znany jest kobietom jako pisarz, który doskonale zna ich psychikę i potrafi pokazać każde wydarzenie tak, że można się w tym tekście odnaleźć. Jego bohaterki to normalne kobiety, w zachowaniu których można przejrzeć się jak w lustrze. Autorzy, którzy partnerują Wiśniewskiemu w Eksplozjach, nie zawsze kojarzeni są z podobnym typem literatury, a jednak poradzili sobie z tematyką. Plusem lektury jest też pomysł na jej realizację. Ten literacki dialog, który podejmuje Janusz Leon Wiśniewski i inni twórcy zaproszeni do pisania tej książki, jest naprawdę ciekawą formą. Dzięki temu poruszane są różne odcienie tego samego tematu, ale w inny sposób. Nie nudzi to czytelnika, pozwala mu odkrywać ciągle nowe spojrzenia pisarzy. Także same opowiadania są bardzo zróżnicowane. Niektóre posiadają narrację pierwszoosobową, inne trzecioosobową. Forma przedstawienia historii jest różna. Niekiedy narrator jest zupełnie zdystansowany, innym razem bardzo dobrze zna postać, o której mówi. Nigdy nie wiemy, czego spodziewać się w kolejnej części i ta niewiadoma jest dodatkową atrakcją lektury. Eksplozje zachwyciły mnie realizacją, tematyką i opowiadaniami. Oczywiście, niektóre bardziej do mnie dotarły (absolutnie fantastyczna Kochanka i obie opowieści rozdziału piątego), inne zaciekawiły mnie mniej, ale całość wypadła naprawdę bardzo dobrze. To pozycja, na którą uwagę powinny zwrócić kobiety nie tylko zachwycające się Wiśniewskim i jego twórczością. To książka, która spodoba się wszystkim poszukującym niebanalnej literatury – bo czy dziewięciu mężczyzn piszących o kobietach może być banalnych?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Eksplozje" zawierają szesnaście opowiadań o przeróżnych relacjach damsko-męskich. Tekstami wyjściowymi są opowiadania Janusza Leona Wiśniewskiego, których wątki rozbudowują lub dopowiadają Daniel Odija, Igor Brejdygant, Alek Rogoziński, Tomasz Jastrun, Ahsan Ridha Hassan, A.J. Gabryel, Paweł Paliński i Jacek Melchior. Do opowiadania ,,Arytmia" o młodej kobiecie, która dowiaduje się, że jej ukochany mężczyzna jest bardzo chory Daniel Odija dopisał prawie lustrzaną historię pokazującą, że nie tylko śmierć może przekreślić związek kobiety i mężczyzny, ale także wyniszczająca choroba psychiczna. Do ,,Syndromu przekleństwa Undine" o dziewczynce, która jest świadkiem awantur rodziców, gdy ojciec, oficer STASI, wraca pijany z pracy, Igor Brejdygant dopisał uzupełniającą relację z punktu widzenia ojca, który załamuje się po upadku Muru Berlińskiego. ,,Nie ma systemu, nie ma NRD, nie ma kliniki, nic już nie ma, a to wszystko dlatego, że on nie ma już siły zmieścić tego w sobie, utrzymać w ryzach swojego umysłu tego bezgranicznego absurdu. Jurgen nie udźwignie już dłużej na swoich barkach tego ciężaru, zło i bezsens przerwały tamę w jego wnętrzu." Do ,,Anorexia nervosa" o kobiecie, która straciła miłość swojego życia w Sarajewie podczas wybuchu bomby na targowisku, Alek Rogoziński dopisał dalszy ciąg wydarzeń związanych z Adą i Andrzejem. Opowiadanie ,,Kochanka" Tomasz Jastrun uzupełnił ,,Kochankiem" o pogmatwanych relacjach w miłosnym trójkącie, a nawet czworokącie. ,,Noc poślubna" to relacja Magdy Goebbels ze ślubu Adolfa Hitlera z Evą Braun w schronie podczas bombardowań, ich samobójczej śmierci, a także opowieść o przygotowaniach poczynionych przez Magdę, by otruć swoje dzieci. Ahsan Ridha Hassan dopisał opowieść o czasach młodości Magdaleny zanim Hitler ogłosił ją Pierwszą Damą Trzeciej Rzeczy. Sześcioro dzieci, które urodziła w bólach, którymi opiekowała się, które kochała uśmierciła wkładając im do ust kapsułki z cyjankiem, a gdy dwunastoletnia Helga protestowała zmusiła ją siłą i patrzyła jak się dusi. Przeżył tylko pierworodny syn, który przebywał w niewoli. W ,,Cyklach zamkniętych" młody rybak Jacek nieustannie zakochuje się w złych kobietach. Choć wszyscy wokół widzą, że kobiety źle go traktują, on tego nie dostrzega i cieszy się, że ma ,,swoją kobietę" na lądzie, za którą przez sześć miesięcy będzie mógł tęsknić podczas rejsu. Gdy ulega na statku wypadkowi jest przekonany, że kobieta, którą kocha zostawi go. Kolejne opowiadania, podobnie jak te wspomniane przez mnie układają się w interesujący męski dwugłos o życiu, miłości, śmierci, tęsknocie, samotności, chorobie, przyjaźni, rodzinie, przemocy, strachu przed utratą ukochanej osoby, żałobie, rozpaczy, goryczy, trudnych wyborach, wrażliwości i wielu innych tematach. Opowiadania wywołują wiele emocji, skłaniają do refleksji i zadumy nad relacjami ludzkimi, a szczególnie damsko-męskimi. Serdecznie polecam:) http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy jest ktoś, kto nie zna Janusza L. Wiśniewskiego i nie czytał chociażby jednej jego książki? Mam nadzieję, że nie ma takiej osoby, a jeśli nawet to liczę na to, iż uda mi się Was przekonać do zapoznania się z twórczością tego Pana. Książka "Eksplozje' może być dobrym ku temu początkiem, ponieważ jest to zbiór szesnastu opowiadań. Autorem połowy z nich jest wyżej już wspomniany pan Wiśniewski, druga połowa opowiadań to odpowiedź ośmiu innych autorów (Tomasz Jastrun, Daniel Odija, Alek Rogoziński, A.J. Gabryel, Jacek Melchior, Paweł Paliński, Igor Brejdygant i Ahsan Ridha Hassan) na jego historie. Niektóre przedstawione są jako kontynuacja opowieści pana Janusza, część z nich jest odmienną ich interpretacją, a pozostałe to ta sama historia, lecz opowiedziana z innego punktu widzenia. Czy jest jeszcze coś co je łączy? Owszem. Każda z nich porusza temat kobiet, relacji męsko- damskich, uczuć i emocji. Znajdziemy w nich dużo smutku, cierpienia i tęsknoty, ale zarazem niektóre z opowiadań pokazują, że można odnaleźć w życiu miłość i nadzieję. Poznamy historie kobiety, która jest dla mężczyzny swojego życia tylko tą drugą opcją oraz historie kobiet, które nieodwracalnie straciły swoją miłość życia. Spojrzymy oczami matek na śmierć i cierpienie swoich dzieci. Przekonamy się co potrafią zrobić kobiety dla miłości i co zdołają poświęcić dla niej. Dowiemy się również co czuje mężczyzna, który jest raniony przez kobietę mimo, że kocha ją ponad wszystko albo jak ojciec i mąż jest w stanie pogrążyć rodzinę. Zobaczymy jaką decyzję podejmie kochanek zmuszony wybrać między żoną a drugą kobietą. Zdecydowanie książka ta jest wypełniona po brzegi emocjami i na pewno nie jest ona łatwa i lekka. Trzeba poświęcić jej więcej czasu i uwagi oraz pogodzić się z faktem, że po jej lekturze ciężko będzie pozbierać swoje myśli. Osobiście przez kilka dni po przeczytaniu "Eksplozji" miałam większość historii w głowie i często rozmyślałam o nich oraz zastanawiałam się co ja bym zrobiła gdyby coś podobnego przytrafiło się w moim życiu- choć uwierzcie, że nie chciałabym nigdy przekonać się o tym. Jak to bywa ze zbiorami opowiadań, zwłaszcza gdy ich autorami są różne osoby, znajdziemy tu lepsze i gorsze historie, jednak mimo to wszystkie trzymają wysoki poziom. Ja najbardziej byłam zachwycona tymi od pana Wiśniewskiego, jak wiadomo autor bardzo umiejętnie i trafnie potrafi przenieść na papier damskie uczucia i chwycić czytelnika za serce- jak zawsze nie zawiódł. Zdecydowanie jest to pozycja dla kobiet- dojrzałych kobiet. Książka będzie idealna dla tych, którzy cenią twórczość głównego autora, ale ważne, by pamiętać, że opowiadania pana Wiśniewskiego w tej książce są znane już z "Zespołu napięć" oraz "Kulminacji" (nie są one nowe). Zadowolone powinny być z lektury również panie, które lubią historie z dużą dawką emocji i nie straszne im są: smutek, wzruszenie oraz nostalgia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sięgnęłam po tę książkę ze względu na Alka Rogozińskiego, którego książki ostatnio czytałam i podobały mi się.

Okazało się, że jest to zbiór opowiadań, gdzie głównym autorm jest Janusz Wiśniewski, a ośmiu pisarzy, dziennikarzy, reżyserów, blogerów, próbuje odpowiedzieć mu na jego historie.

Niektóre opowiadania mi się podobały, niektóre nie. Sięgnać po nią w przyszłości na pewno nie będę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)