Echo w płomieniach
Lee Child

Kolejny tom przygód Jacka Reachera – byłego oficera żandarmerii wojskowej, którego charakterystyczne cechy to: siła, wysoki wzrost, duża muskulatura i masa, która mogłaby powalić nosorożca. Oraz brak zobowiązań i stałego miejsca zamieszkania. Zawsze w drodze. Zawsze w ruchu. I zawsze… przyciąga kłopoty – choć stara się ich unikać. Tym razem jeden z największych twardzieli w literaturze ma naprawdę twardy orzech do zgryzienia!

            Wszystko zaczyna się od… szczęścia: Reacher w palącym słońcu próbuje złapać stopa, choć zdaje sobie sprawę, że dwumetrowy potężnie zbudowany facet z ogromnym guzem na czole (jeden z efektów unikania kłopotów) ma małe szanse na podwózkę. Tymczasem, już po trzech minutach, zatrzymuje się samochód. I to cadillac! A w nim – piękna, elegancka kobieta… I tu – jak to zwykle bywa – szczęście się kończy, bo kobieta okazuje się być damą w wielkich opałach, która potrzebuje pomocy. I wygląda na to, że Jack jest jedyną osobą na świecie, która tej pomocy może jej udzielić… I – jak możemy się domyślić – wpakuje się przy tym w niezłe kłopoty.  

            Równolegle z misją Reachera śledzimy akcje trojga zawodowych zabójców: perfekcyjnie zorganizowanych, bezlitosnych, profesjonalnych do bólu, niezostawiających śladów, no i rzecz jasna: diabelnie skutecznych. Pozostaje tylko kwestią czasu to, kiedy – i w jakich okolicznościach – los zetknie ich z Jackiem Reacherem. Czy naszemu bohaterowi uda się i tym razem wyjść z opresji?

            Książka wciągnęła mnie mocno – jak to zwykle bywa w przypadku powieści Lee Childa, bo autor ma taki styl pisania, potrafi naprawdę przyciągnąć czytelnika. Dużo się dzieje: pościgi, bójki, strzelaniny, precyzyjnie zaplanowane akcje i zupełnie chaotyczne demolki, ucieczki, podstępy – do wyboru, do koloru. Lekturze towarzyszy niepewność: czy piękna Carmen rzeczywiście jest tak bardzo maltretowana i ciemiężona, jak to przedstawiła Reacherowi? A może wykorzystuje pozycję „słabej, biednej ślicznej kobietki” i manipuluje nim, chcąc zrealizować jakieś swoje cele? Reacher, tak samo jak czytelnik – nie ma pewności co do niej, a na dodatek coraz bardziej angażuje się w tę sprawę emocjonalnie – zaczyna lubić małą córeczkę Carmen, zaczyna czuć się odpowiedzialnym za jej bezpieczeństwo. I kiedy wszystko nagle się sypie – los małej Ellie staje się dla niego jeszcze ważniejszy.

            „Echo w płomieniach” bardzo mi się podobało – chyba najbardziej z dotychczas przeczytanych przeze mnie powieści, których bohaterem jest Reacher. Przede wszystkim ze względu na miejsce akcji: małe miasteczko, gdzie diabeł mówi dobranoc, głęboką prowincję Teksasu, a także – postać Carmen, która mnie zaintrygowała i którą trudno mi było rozgryźć. Spodobał mi się również sposób, w jaki Lee Child konstruuje relację, jaka rodzi się pomiędzy Reacherem a Carmen – w tych powieściach rzadko pojawia się taki motyw, Reacher raczej się nie przywiązuje, a tutaj musi zmierzyć się z czymś nowym. To „nowe” dotyczy nie tylko uczuć, ale też – pracy, bo żeby chronić Carmen, zatrudnia się na należącej do jej rodziny farmie i pomaga przy koniach, choć nie ma bladego pojęcia o tych zwierzętach. Ale bez obaw – ci, którzy znają i lubią Reachera za jego dystans, poczucie humoru i teksty w stylu „macho” – dostaną również niezbędny pakiet 😊 Reacher jest w tej powieści sobą: czyli nadal jest twardzielem, nadal nie daje sobie w kaszę dmuchać, potrafi nieźle przywalić i ma niewyparzony język. No i tak jak w pozostałych powieściach – trafia w swoim dochodzeniu na przypadkowe osoby, gotowe mu pomóc we wszystkim, ryzykując własnym życiem. Z tym że w „Echu w płomieniach” – jak chyba w żadnej innej powieści – ma też okazję być prawdziwym kowbojem – a do tego nadaje się jak nikt!

            Książka jest bardzo dobrze napisana, a akcja świetnie skonstruowana. Nie ma tu miejsca na nudę. Trzyma w napięciu do samego końca, a zakończenie kompletnie mnie zaskoczyło. Polecam wszystkim, którzy lubią szybką akcję. 

Moje kolejne spotkanie z Jackiem Reacherem, bohaterem cyklu, samotnikiem, który nie potrzebuje stabilizacji i przemierza kraj nie zagrzewając miejsca nigdzie na dłużej. Podróżuje autostopem poznając różne osoby. Z niektórymi miewa spięcia, innym pomaga. Nie inaczej było i tym razem. Jack spotyka Carmen albo raczej Carmen wybiera Jacka i tak rozpoczyna się nowa przygoda Jacka. Autor porusza tu problem segregacji rasowej, samotności, bicia i poniewierania kobiet, męskiej solidarności ale także miłości i zdradzie. Akcji nie pędzi tu na łeb na szyję a jednak wciąga i budzi wiele emocji poczynając od złości i gniewu. Atmosfera na posiadłości ,,Echo" jest gęsta i mroczna. A mieszka tam też sześcioletnia dziewczynka. Dziecko nie powinno się wychowywać w takim miejscu ale matka nie ma wyboru, nie ma dokąd uciec. Może Reacher rozwiąże jej problemy nim autostopem uda się gdzieś indziej? Minusem tej powieści była mała czcionka i nawet w okularach ciężko było mi czytać.

Lee Child nigdy nie zawodzi, a perypetie Reacher'a nigdy nie są oczywiste. W tym wypadku bardzo mi się podoba nie nadążanie za dedukcją głównego bohatera, bo to sprawia, że z każdą kartą po prostu odkrywam to, co Reacher już podejrzewa. Taka wycieczka o krok za bohaterem jest prawdziwą przygodą. Polecam!

Kolejna udana przygoda z Jackiem Reacherem. Znajdziemy to wszystko to, czym cechuje się ta seria. Główny bohater po raz kolejny nie zawodzi. Dobra rozrywka gwarantowana!

Jestem przy 5 tomie tego autora i pierwszy raz jestem rozczarowana. Głowna bohaterka wydawała mi się rozmemłana i irytująca.
Krótko mówiąc, tę część ja zaliczam do słabszych. Co nie zmienia faktu że kolejna część będę czytać jutro...

Swietna intryga,wartka akcja,skuteczne mylenie tropow-choc jesli ktos czytal inne ksiazki tego autora powinien szybko wpasc na trop intrygo.No i Jack Reacher popisujacy sie znajomoscia mysli Mikolaja Kopernika! ;)