Echa nad światem
Christelle Dabos

Czekałam kilka dni z wystawieniem oceny, nie bardzo wiedząc, co myśleć o tym wszystkim. I muszę przyznać, że nie jestem szczególnie ukontentowana. Niezbyt kupuję rozwiązanie, czyli wizję świata - wydaje mi się jednak zbyt abstrakcyjna i, hm, wydumana. Oczywiście nie da się zadowolić wszystkich i na peno plusem jest niestandardowość tej serii, jednak... odniosłam wrażenie, że pod koniec autorka sama nie wie, do czego chciała zmierzać. 

Osoby ważne na początku tej przygody i w jej trakcie przestają takie być, wątek Wiktorii wydaje mi się pretekstowy, właściwie zbędny, a silny nacisk na relację Ofelia-Thorn jest wręcz nieco niezdrowy. Niezmiernie cieszę się, że przeczytałam tę serię, ale jej rozwiązanie mnie niestety nie zadowoliło.

Tak dziwnej książki to jeszcze nie zdarzyło mi się czytać!

Nie mam pojęcia co myśleć o tej pozycji... To było ponad 500 stron tekstu, który jednocześnie miał i nie miał znaczenia... Miałam wrażenie jakby mój mózg miał się zaraz rozpuścić i wypłynąć mi uszami...

O ile pierwsze trzy tomy miały jeszcze jakiś sens, to ten już zupełnie 'popłynął'... Autorce puściły wszelakie hamulce, bo chyba wiedziała, że jeżeli ktoś dobrnął do trzeciego tomu, to i tak będzie chciał przeczytać czwarty, żeby już dowiedzieć się jak się zakończy historia Ofelii i Thorna.

No ale właśnie... Czy ta ich historia się w ogóle zakończyła? Chyba mam jeszcze więcej pytań niż miałam zanim zaczęłam czytać Echa nad Światem.

Ta książka to czysty surrealizm.