Dzikie białko. Słuchowisko na motywach powieści Joanny Chmielewskiej. Książka + CD
praca zbiorowa

Niby ten sam humor co we wszystkich książkach Chmielewskiej, ale uważam, że jest umiejscowiony w kiepskich realiach. Niestety jest coś, co sprawia, że powieści o perypetiach Lesia po prostu działają mi na nerwy. Absurdalna historia, zakręceni bohaterowie... jakoś to do mnie nie przemawia. Wychodzę z założenia, że humor Chmielewskiej jest super, ale tylko z kryminałem w tle.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Co za humor! To moja pierwsza eko- komedia! Wspaniała tematyka. Zasiew rabatek przy azbestowych ogrodzeniach dla pacjentów szpitala onkologicznego? Książeczka w prześmiewny sposób obrazuje absurdy PRL-u i mentalność ówczesnego społeczeństwa. Dla mnie porwanie truchła łosia było przesadą nie do uwierzenia, ale to co się działo już w biurze architektonicznym już nie. Nieźle się ubawiłam. Najbardziej ekologiczna książka Chmielewskie! Zdziwiłam się, że już w tamtych czasach ludzie mogli mieć taką świadomość. Bardzo mi się spodobała. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miło było poznać kolejne przygody Lesia i jego kolegów z pracy, ale kontynuacja nie wzbudziła już takich emocji. Czytało się przyjemnie, ale rozbawiła mnie tylko scena polowania na dziki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie mam pojęcia dlaczego do tej pory omijałam tą pozycję. Pomimo różnicy pokoleniowej i zmiany ustroju problemy bohaterów są jak najbardziej na czasie. Jak zwykle u Chmielewskiej dialogi skrzą się dowcipem, a humor sytuacyjny zwala z krzesła. Szczególnie podobała mi się wyprawa na wieś po jajka i marchewki oraz polowanie na dzika.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

:D :D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu "Dzikiego białka" nasuwa mi się myśl, że bez dobrych, lojalnych przyjaciół nie jesteśmy w stanie zdobyć się na szaleństwo. I tak grupa znajomych z pracy wspiera i pomaga sobie nawet w najbardziej absurdalnych sytuacjach. Dla mnie jest to trochę Polska w krzywym zwierciadle i mówiąc krótko - można umrzeć ze śmiechu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała książka! Wiele osób chwali Chmielewską (wraz z Chmielewską na czele) za jej wizjonerstwo i wybieganie w przyszłość. I trzeba przyznać im rację - fragmentami czułam się, jakbym wyszła na ulicę i posłuchała, o czym się dziś rozmawia. Wielka płyta truje, pryskana marchewka zabija... ja jednak daję tej książce maksymalną ocenę nie za to, a za humor. Scena ze stonką - musiałam chichotać w kołdrę, żeby nie obudzić męża!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Dzikie białko" jest kontynuacją losów przesympatycznej ekipy pracowników biura architektonicznego, których czytelnicy mogą poznać w książce Joanny Chmielewskiej p.t. ,,Lesio". Sam Lesio, piękna Barbara, naczelny inżynier, Karolek, Janusz, Włodek-elektryk, Stefan ... tworzą zgrany zespół, który potrafi w pełni zaangażować się w ich zrywy powodowane wyższą koniecznością (ogólnoświatowe zdrowie, pomoc koledze lub projektowi, itp.), niejednokrotnie narażając na szwank rodzinne szczęście. Wszyscy są fachowcami w swojej branży, a ich niesamowita pomysłowość, przesadna czasem do tego stopnia, że wydająca się graniczyć z głupotą, zawsze doprowadza ostatecznie do sukcesu. Niestety, jak to bywa z wieloma kontynuacjami ... to już nie to samo. Nie ta szybkość akcji, nie ta ilość specyficznego humoru i zabawnych sytuacji, a wręcz długie nużące momenty, podczas których nie mogłam się doczekać ,,kiedy ta książka się skończy?" :-( Odniosłam wrażenie, że autorce skończyły się pomysły. To nie była przśmieszna komedia, na jaką liczyłam. Lesio nie jest już tak wyrazisty, a wszyscy bohaterowie nawet jeśli zachowują się nieroztropnie, co powinno doprowadzać do komicznych zdarzeń (a mają to opanowane do perfekcji), jest mało wiarygodne i nie bawi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontynuacja kultowego "Lesia" - może nie wywołuje takich napadów śmiechu jak pierwsza część, ale i tak jej lektura zapewnia świetną rozrywkę. Sądzę, że najbardziej śmieszyć będzie tych, którzy pamiętają realia PRL-u. Ja gdy czytam o zakupach Karolka czy o problemach z zaopatrzeniem w artykuły spożywcze pracowników biura projektowego, przypominam sobie nie tylko kultową scenę ze sklepu w filmie "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" Stanisława Barei, ale i własne stanie w licznych kolejkach w dzieciństwie ?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zabawna, wspaniały opis polowania na dzika oraz powiększania działki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)