Dziewięć czerwonych iksów
Paweł Beręsewicz

Jednym z lęków może być strach przed zniknięciem. Zagubieniem, zgubieniem się, porwaniem. Boimy się, że w wyniku dziwnych zbiegów okoliczności możemy stracić grunt pod nogami, bez naszej zgody zmienić miejsce pobytu, zgubić się tak bardzo, że nie będziemy w stanie wrócić do znanych nam i bezpiecznych miejsc. I właśnie ten strach staje się motywem przewodnim książki Pawła Beręsewicza "Dziewięć czerwonych iksów". Tosia właśnie skończyła piątą klasę szkoły podstawowej. Zaczynają się upragnione wakacje i luz od wszystkiego. Dziewczynka cieszy się, że będzie mogła do woli korzystać z wolności. Gdy dowiaduje się, że jej tato musi pilnie wyjechać do pracy (na co dzień pracuje zdalnie) jest zachwycona. Tak, da sobie radę sama. Tak, nie będzie się bała starego skrzypiącego domu. Nie, tata nie musi się o nią martwić. Tata wyjeżdża, a Tosia spędza pierwszą samotną noc w dużym, lekko zapleśniałym, starym i co rusz skrzypiącym domostwie. Noc się dłuży, strach wzmaga, więc ostatecznie dziewczynka wstaje niewyspana. Poranny zły humor rekompensuje Tosi świadomość, że wkrótce wpadnie do niej przyjaciółka i spędzą miłe chwile w ogrodzie opalając się i udając, że są miliarderkami. Wszystko udaje się super, udawane miliarderki jedzą udawany kawior i udawane ostrygi, ale do czasu. Do momentu, gdy Amelka, przyjaciółka Tosi znika. Dziewczynka szuka koleżanki wszędzie: w zakamarkach ogrodu, licznych pokojach w domu, na zakurzonym strychu. Woła, dzwoni

...
(czytaj dalej)