Dzieci z chmur. Opowieść o adopcji i macierzyństwie
Justyna Bigos, Beata Mozer

Nie wiem dlaczego książka została zakwalifikowana jako poradnik bo mnie to bardziej jako literatura faktu albo biografia pasuje no ale cóż. Książka idealnie pasuje do nowego wyzwania "niezwykłe postaci" gdyż autorki takimi właśnie osobami są. Poruszyły bardzo ważny temat jakim jest brak możliwości posiadania własnych (noszonych dziewięć miesięcy w brzuchu) dzieci. Czytelnik odnajduje tutaj poniekąd wsparcie duchowe. Bezpłodność lub inne problemy z poczęciem i urodzeniem dziecka to nie jest jeszcze koniec świata, przecież jest jeszcze adopcja. Książka którą wg mnie powinna przeczytać każda kobieta (i nie tylko) w różnym wieku i o różnym statusie rodzinnym. Autorki uświadamiają nam że niekiedy nasze wydawałoby się niewinne dopytywanie o dziecko sprawia niesamowity ból. Książkę jak najbardziej polecam bo jest piękna,

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, którą przeczytałam z zapartym tchem. Przyznam się szczerze, że nie miałam dużej wiedzy na temat rodzin zastępczych i adopcyjnych, jedynie taką, jaką przekazywały media. Jak wiadomo, adopcja była przez nie naświetlana raczej w negatywnych barwach. Ta książka zmieniła moje patrzenie na adopcję i dzieci w takich rodzinach. Autorki przekonały mnie, że miłość do dziecka adoptowanego może być taka sama, a nawet większa niż niektórych rodziców do dziecka biologicznego. Książka porusza problemy rodzin adopcyjnych w stosunku do prawa polskiego, zwłaszcza prawa dzieci, matek, urlopu macierzyńskiego. Obala narosłe przez lata mity i ukazuje co, jest w życiu najważniejsze - MIŁOŚĆ.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na wstępie pragnę podziękować Wydawnictwu Nasza Księgarnia za udostępnienie egzemplarza do recenzji. "Dziec­ko jest chodzącym cu­dem, je­dynym, wyjątko­wym i niezastąpionym." /Phil Bosmans/ Autorkom niniejszej książki we własnych rodzinach przyszło borykać się z trudami poczęcia upragnionego i wyczekiwanego maleństwa, w sposób niezwykle otwarty i szczery na kartach niniejszej książki opisują one wspólne wraz z ich partnerami zmagania na drodze do wewnętrznego spełnienia jaką jest dla nich rodzicielstwo... Jest to książka wywołująca ogromne emocje. Panie Justyna i Beata otwierają przed nami poprzez własne doświadczenia drogę wiodącą przez mroczne meandry zwątpienia, bezsilności i rozczarowania ku nigdy nie gasnącej nadziei... Aż po dojście do przekonania, iż przysposobienie dziecka nie jest "przymusem" lecz ogromnym wyróżnieniem.... Swoją szczerością przełamują tabu jakim po dziś dzień owiany jest temat adopcji jednocześnie wytykając niedoskonałości i braki całej adopcyjnej machiny... Jednakże ukazują również, że pomimo dosyć żmudnych i długotrwałych procedur warto było czekać na swoje jak same o nich piszą "dzieci z chmur", które jak obie zgodnie i stanowczo podkreślają nie różnią się niczym od dzieci będących biologicznymi pociechami swoich rodziców... Nie zapominają także opowiedzieć o wielu "dobrych duszach", które stanęły na ich nie łatwej drodze do spełnienia największego marzenia, by oddać całe swoje ciepło rodzinne małemu człowiekowi, który z jakichś powodów został ich pozbawiony... Publikację tę czyta się jednym tchem, a wobec jej zawartości nie sposób pozostać obojętnym ze względu na niebagatelną prostolinijność jej emocjonalnego przekazu... "Dzieci z chmur" z powodzeniem mogą służyć ku pokrzepieniu serc tym, którzy borykają się z niepłodnością... Autorki z całą pewnością dowiodły, iż medyczna diagnoza nie musi być przekreśleniem potrzeby serca, aby zostać Mamą/Tatą... Tym zaś, którzy mają to szczęście, iż nie mają w/w problemów niech pomoże wystrzegać się przed ocenianiem innych przynajmniej do momentu, w którym będzie im dane poznać podłoże takich czy innych wyborów i wynikających z nich decyzji... Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Muszę przeczytać. Koniecznie. Dlatego, że jestem mamą, to po pierwsze. I dlatego, że wiem jak to jest czekać na szczęście.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)