Droga między falami
Bartosz Niegrebecki

Nie tak całkiem dawno pisałam Wam o "Pełni zapomnienia", pamiętacie? ;)
Dziś przychodzę z kontynuacją tejże książki.

Parę słów przypomnienia. W pierwszej części, postapokalipsa była tłem, fabuła bazowała na emocjach pogubionych bohaterów. Tutaj jest podobnie.

Beni nie jest już zastrachanym dzieciakiem. Wkroczył w dorosłość, która nie jest usłana różami. Mroczna, brutalna rzeczywistość, pierwsza miłość. Jest na rozstaju dróg, waży się jego przyszłość. Ma propozycję pracy, która ma pomóc ofiarom pandemii. Mając nadzieję, że pomoże mu to odnaleźć rodziców podejmuje się jej.

Obserwujemy przemianę bohatera, to jak otaczający zły i pełen cierpienia świat wpływa na niego. Rodzi się w nim determinacja, aby poznać swoją tożsamość. Benon próbuje okiełznać swoją tajemniczą moc...

Obraz świata popandemicznego jest tutaj gorzki, ludzkość stała się agresywna. Czy w tej nowej rzeczywistości ocalałym uda się zachować resztki człowieczeństwa? Czy w świecie, który przeżył zniszczenie i pożogę, gdzie ludzie budzą się niczym po koszmarnym śnie da się żyć?

W porównaniu do pierwszej części, tutaj akcja nabrała tempa, co jest ogromnym plusem. Ta książka jest momentami przegadana, ale w moim odczuciu jest dużo lepiej niż w pierwszej części. Bohaterowie są pełni emocji, możemy się z nimi utożsamiać.

Gatunkowo to dramat obyczajowy z elementami fantastyki. Pewnie się zastanawiacie, dlaczego po nią sięgnęłam, choć nie jestem czytelnikiem docelowym? Byłam ciekawa jak się losy Beniego potoczą. Bardzo intryguje mnie jego tajemnicza zdolność, bo któż z nas nie marzy by jakąś mieć? Autor ma lekkie pióro i świetny styl, przez tę książkę się płynie.
Czekam na kolejną część, mam nadzieję, że w końcu pewne niewyjaśnione wątki znajdą rozwiązanie. Polecam fanom nietypowych obyczajówek.