Dama Kier
Monika Godlewska (I)

Akcja dzieje się w Londynie na początku XX wieku. Z Indii do Londynu przybywa młoda wdowa Eleanor wraz z dwuletnim synem i swoją służbą. Jej decyzje są niezrozumiałe dla czytelnika, odsyła syna do innej posiadłości i pod opiekę innych osób, nie intersuje się co się z nim dzieje, nie odwiedza go. Sama stroi się i bierze udział  w arystokratycznych przyjęciach. Wytłumaczeniem dlaczego tak postępuje może być historia jej małżeństwa i mroczne tajemnice jej męża. Ale jak wyglądało jej małżeństwo, czytelnik dowiaduje się dopiero w połowie książki. To powieść o intrygach na salonach i niezrozumiałych we współczesnym świecie układach małżeńskich. Jest też wątek o działalności niepodległościowej  Irlandczyków, którzy uciekli z Irlandii  w poszukiwaniu pracy i lepszego życia. Ciekawa jestem dalszych losów Nory, więc z przyjemnością sięgnę po następny tom.

Dawno już tak nie polubiłam się z bohaterką książki. Za to fabuła była nawet ciekawa, chociaż nastawiłam się na klasyczny romans, a tego było tutaj mało. 

Dama Kier to debiut literacki Moniki Godlewskiej, który miałam przyjemność ostatnio przeczytać. Jeśli szukacie lektury, która przeniesie Was w czasie do spowitego mgłą i deszczem XX-wiecznego Londynu, to Dama Kier nada się do tego idealnie. Zajrzycie na angielskie salony i podsłuchacie, o czym szepcze arystokracja, gdy myśli, że nikt nie słyszy. 

Dama Kier

Lady Eleanor Hardinge jest młodą (zaledwie dwudziestodwuletnią) arystokratką, do tego wdową i matką dwuletniego Williama. Po śmierci męża przyjeżdża z Indii do Londynu, by osiedlić się w Anglii i rozpocząć nowe życie. Zostawiła za sobą teściową i szwagra, którzy szczerze jej nienawidzą i nie cofną się przed niczym, by odebrać jej dziecko i prawo do spadku po mężu, jednym z najbogatszych ludzi w Indiach. Będą próbowali podważyć testament zmarłego, w którym został zawarty dość uciążliwy dla Nory zapis. Arystokratka poza kłopotami przywiozła ze sobą coś jeszcze, coś przed czym nie może uciec – swoje skrzętnie skrywane tajemnice. Dla dobra młodej wdowy i jej dziecka tajemnice te powinny na zawsze pozostać tajemnicami… Nora wie, że jeśli chce wygrać te nierówną batalię, musi mieć za sobą wysoko usytuowanych przyjaciół. Czym prędzej staje się gwiazdą londyńskiej socjety – błyszczy na salonach, co nie wszystkim się podoba. Wystarczy jednak jeden nieuważny krok, a straci reputację. Każdego dnia walczy z demonami przeszłości i poznaje nowe osoby. Nie każda jest życzliwie do niej nastawiona, niektórzy chcą ją wykorzystać do własnych celów…  

Zapadający w pamięć debiut

Dama Kier to dobrze napisana, porywająca powieść kostiumowa, która przenosi czytelnika w dawne czasy. Zawiera wszystko, co kochają wszystkie romantyczne dusze: bale, intrygi i skandale, wątek miłosny. Nie brak też fabularnych twistów. Jedyne, co mogę zarzucić powieści to język, który w moim odczuciu bywa zbyt ciężki. Damie Kier momentami brakuje lekkości, która powinna cechować tego typu literaturę. Biorąc jednak pod uwagę ogólny bardzo wysoki poziom książki, która jest przecież debiutem literackim autorki wierzę, że w kontynuacji losów Nory (tak, będzie kontynuacja!) powieść tej lekkości nabierze.

Na koniec ostatnia ważna kwestia – okładka. Wiecie, że jestem okładkową sroką. Okładka jest idealna – znakomicie pasuje swoim charakterem do klimatu powieści. Wydawnictwo Lira po raz kolejny udowodniło, że ma świetnych grafików i ogromne wyczucie smaku. Szata graficzna Damy Kier stuprocentowo uzupełnia wspaniałą lekturę. Liczę na szybką kontynuację losów Eleanor i jej przyjaciół. Mam nadzieję, że autorka i wydawnictwo nie pozwolą nam długo czekać. 

lady-in-red.pl

Londyn poczatek XX w.
Lady Eleanor Hardinge, młoda arystokratka, wdowa i matka 2-letniego Wiliama powraca z Indii, żeby zacząć nowe życie.
Chce zapomnieć o przeszłości i uciec od problemów z bratem jej zmarłego męża, który obwiniając ją o jego śmierć, walczy z nią o spadek.
Nora nie zamierza się poddać i aby osiągnąć swoje cele, robi wszystko, by zostać gwiazdą salonów i zjednać sobie jak największą liczbę londyńskich bogaczy.
To jej się udaje, jednak koszmary z przeszłości dalej nie dają jej zasnąć.
Pewnego dnia poznaje młodego Irlandczyka i nie zdaje sobie sprawy, że Cilian Shaw utrzymuje z nią kontakty w ukrytym celu...

Książkę bardzo dobrze i szybko się czyta, a główna bohaterka powoli zjednywała sobie moją sympatię, kiedy z biegiem kartek odkrywałam co działo się w jej małżeństwie.
I chociaż lubię historię, to nie potrafię zrozumieć sprzedawania własnych córek czy synów dla bogactwa czy tytułów, ukrywania dewiacji i tej wszędobylskiej hipokryzji.
W książce wszystkie plugastwa mamy podane na złotej tacy w kieliszkach wykwintnego szampana.
Tylko trzeba uważać, aby się nim nie zachłysnąć!
Czekam z niecierpliwością na kolejną część, bo ogromnie mnie ciekawi jak Nora poradzi sobie ze wszystkimi problemami i czy uda jej się uchronić Wiliama przed rodzinką męża.

Obiecałem sobie, że tego nie zrobię, ale stało się! Znowu nastawiłam się na świetną książkę, która ostatecznie okazała się średnia i trochę mnie zawiodła. Co poszło nie tak?
•
Nora Hardinge po śmierci męża decyduje się na opuszczenie Indii; chce zacząć życie na nowo, a Londyn wydaje się wręcz idealnym miejscem! Kobieta jak najszybciej musi wniknąć do życia towarzyskiego londyńskich wyższych sfer i pozyskać tam wpływowych przyjaciół. Zadanie okazuje się dość karkołomne, zważywszy na fakt, że Eleanor jest mistrzynią łamania wszelkich konwenansów; dodatkowo niedługo potem do Londynu przypływają jej teściowa i szwagier...
•
Do końca nie jestem pewna co powinnam napisać o tej książce. Na pewno czyta się ją szybko i w miarę przyjemnie, co jest w tym wypadku dużą zaletą.
Wiecie jak zafiksowana jestem na punkcie XIX i początku XX wieku - niestety w książce doszukałam się sporej ilości błędów. Przede wszystkim postawa Eleanor Hardinge jest nie do przyjęcia! Pomijam fakt, że ta dziewucha jest krnąbrna i niegrzeczna, przede wszystkim jej aroganckie zachowanie oraz i łamanie wszelkich możliwych zasad. W realiach 1902 roku przez Norą drzwi londyńskiej socjety byłby szczelnie zamknięte. Po prostu nie polubiłam głównej bohaterki, tak się zdarza. Muszę jej oddać jednak, że z niebywałym uporem i determinacją dążyła do swojego celu, zdarzało się jej tez być rezolutną. Sam wątek romansów przypominał te z twórczości J. Quinn - w przypadku „Damy Kier” trzeba było trochę na niego poczekać (niektóre fragmenty były nużące i przesadnie rozciągnięte), niestety okazał się jednym z wątków pobocznych. No i muszę o tym wspomnieć (uwaga spoiler!): zastanawiam się jak Nora znalazła się w super-elitarnym klubie, które Autorka opisuje jako nowoczesne kasyno (w Londynie nawet do teraz takie kluby są ekstremalnie klasyczne, do których kobiety nie mają wstępu).
Chyba tyle. Nie napisałam za dużo o konstrukcji fabuły - podczas lektury zupełnie umykały mi kwestie, na które zwykle zwracam uwagę. Książka być może spodoba się fanom serii „Bridgerton”, dla mnie okazała się taka o (jakkolwiek to brzmi).