Czy mnie pokochasz?
Cathy Glass

Książkę "połknęłam".Wzruszająca opowieść o losach dziewczynki , Lucy.Od dziecka zaniedbywana przez młodą matkę, ale kochającą ją na swój sposób.Pokazanie działania opieki nad dzieckiem przez państwo, opieka społeczna. Przekazywanie Lucy z jednej rodziny zastępczej do drugiej w literze prawa.Miłość dawana przez opiekunów zastępczych ale nie mogąca zaspokoić najważniejszego życzenia dziecka RODZINA.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo miło mnie zaskoczyło, że Cathy Glass postanowiła przybliżyć czytelnikom historie Lucy swojej adoptowanej córki, dlatego gdy zobaczyłam książkę w księgarni bez wahania ją zakupiłam. Uwielbiam styl pisania autorki, jej książki zapadają w pamięć i poruszają do głębi. Historia Lucy jest nie tylko wstrząsająca, ale też smutna. Od dzieciństwa musiała się przenosić z miejsca na miejsce chociaż dopiero co zżyła się z rodziną zastępczą i rówieśnikami. Książka jest podzielona na dwie części: W pierwszej Cathy opisuje życie Lucy, kiedy wychowywała się z matką i trafiała do rodzin zastępczych, w drugiej jest opisana sytuacja nastolatki, która już znalazła się pod opieką Cathy. W czasie lektury ogromnie irytowała mnie opiekunka społeczna Lucy, która zawsze miała pretensje do Cathy o to jak opiekuje się dziewczyną, nie chcę tutaj szczegółowo opisywać, żeby nie zdradzać szczegółów, kto czytał wie o co chodzi. Poruszyło mnie jak Cathy nawiązała więź ze swoją podopieczną i to jak autorka się starała, aby dać dziewczynie normalny dom. Niezwykle wzruszająca i osobista książka. Warto przeczytać, historia zapada w pamięci i czekam na kolejne książki autorki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta książka strasznie porusza. Jest pełna smutku i rozczarowań. Jednak koniec książki jest wzruszający i szczęśliwy.
Historia na faktach. Bonnie wywodzi się z patologicznej rodziny, ojca nie zna, matka ciągle pije i ma co rusz nowych facetów. Nie opiekuję się nią i jej dwoma braćmi. Kiedy Bonnie zachodzi w ciążę a potem rodzi dziewczynkę nie dostaje pomocy od matki. Również ojciec dziecka zniknął. Bonnie musi sama zająć się dzieckiem oraz pracą żeby przetrwały. Bonnie jednak nie radzi sobie, zaniedbuje Lucy, swoją córeczkę, często jest ona brudna , głodna i ciągle płacze. Bonnie boi się że ktoś zgłosi to do opieki i ciągle ucieka. Jednak nie mogła uciekać w nieskończoność. Kiedy już była na skraju załamania zgłosiła się do swojej jedynej ciotki. Tam otrzymała pomoc i przez wiele miesięcy dobrze się układało. Jednak kiedy Bonnie z dzieckiem poszła na swoje, tam się opuściła, znowu zaniedbywała Lucy. I tak zaczęła się długą i smutna tułaczka Lucy z jednej rodziny zastępczej do drugiej. Również matka ją brała z powrotem do siebie, jednak tam ciągle źle się nią opiekowali. Lucy była głodzona, zaniedbywana, wykorzystywana do prac domowych. W szkole stwierdzono jej opóźnienie w rozwoju. Jednak wszystko się zmieniło kiedy trafiła do Cathy Glass. Tam poczuła się w prawdziwym domu. Jednak początki nie były łatwe, ale z dnia na dzień Lucy się bardziej otwierała i lepiej rozwijała. Bała się jednak że znowu będzie musiała zmienić swój dom i czasami bywała agresywna, kiedy była o tym mowa. W końcu Cathy zrozumiała że oni już tworzą wspaniałą rodzinę i chce by Lucy z nimi została na zawsze. Pomimo wielu problemów udaje się to. Lucy została adoptowana przez Cathy i na reszcie jej nieszczęście się skończyło. Ma upragniony dom i rodzinę

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna dawka solidnych emocji, głównie dzięki niesamowitej historii zawartej w powieśći Cathy Glass. Dotąd czytałam jej książki trochę nie po kolei, stąd też wiedziałam, że Lucy ostatecznie trafi do jej rodziny na stałe, lecz nie przeszkadzało mi to wzruszać się każdym momentem tej niesamowitej historii. Książka jest niesamowita i ukazuje uniwersalną prawdę o człowieku - każdy z nas zasługuje na bezinteresowną miłość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mama dziewczynki była finansowo, emocjonalnie i psychicznie niezdolna do zajmowania się dzieckiem.Mimo że kochała dziecko, to obarczona odpowiedzialnością nie była w stanie wydorośleć ani się zmienić. Była nieszczęśliwa i taką czyniła swoją córeczkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mama pojawiała się i znikała z życia Lucy. Dziewczynka trafiała do różnych ludzi, do kolejnych rodzin zastepczych, z których wskrótce ją zabierano. Wreszcie w wieku 11 lat znalazła sięw domu Cathy Glass, która po dwóch latach starań adoptowała ją ostatecznie. Mamy tu przesledzone niemal całe dzieciństwo Lucy, od niemowlęctwa aż po szczęśliwy pobyt u Glassów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)