Czerwony prorok
Orson Scott Card

ALVIN PRAWIE BEZ ALVINA „Opowieść o Alvinie Stwórcy” to druga najsłynniejsza seria Orsona Scotta Carda, którą wraz z „Grą Endera” można uznać za jego opus magnum. Przez niemal trzydzieści lat, jakie gości na księgarskich półkach zdobyła wielkie uznanie krytyków i czytelników, liczne nagrody i status pozycji kultowej. Teraz, niemalże równocześnie z zapowiedzią autora, iż po kilkunastu latach cykl doczeka się kontynuacji w postaci powieści „Master Alvin”, wydawnictwo Prószyński postanowiło przypomnieć losy Alvina w nowej szacie graficznej i w ręce fanów trafił właśnie drugi tom tej nowej edycji. Głównym bohaterem „Proroka…” nie jest jednak Alvin, a Indianin Lolla-Wossiki, który jest nikim inny, jak epizodycznym bohaterem poprzedniego tomu, znanym jako Jaśniejący Człowiek. Cierpiący po przeżyciach z dzieciństwa jest wrakiem człowieka, alkoholikiem zdawałoby się bez przyszłości. Jednak jego życie już wkrótce się zmieni. Spotkanie z Alvinem okaże się brzemienne w skutkach, a on sam zacznie dorastać do roli Proroka, duchowego guru Indian. Jednakże na horyzoncie czają się niebezpieczeństwa, jego poglądy na wspólną egzystencję Białych i Czerwonych sprawiają, że ludzie zwracają się ku jego bratu… Zamienić głównego bohatera cyklu na innego – na taki zabieg decyzje się niewielu autorów. I niewielu może sobie na niego pozwolić, a tym bardziej wyjść z niego obronną ręką. A jednak Orson Scott Card poradził sobie znakomicie. I to do tego stopnia, że „Czerwony prorok” zdobył w 1989 roku Locus Award dla najlepszej powieści fantasy, a także nominacje do Hugo i Nebuli. I nie ma się co dziwić, w końcu książka trzyma poziom zapoczątkowany w „Siódmym synu”, a co najważniejsze w rewelacyjny sposób rewiduje historię Ameryki i najważniejszych jej momentów, które w świecie Alvina potoczyły się zupełnie inaczej. Jest jednak w tym tomie większa zmiana, niż tylko bohatera. Zmienił się klimat, nastrój i świat. Niby wszystko jest po staremu, Card nie zapomniał nagle o tym, co sam pisał, jednakże pokazuje to wszystko od drugiej strony. Z perspektywy rdzennych amerykanów, którzy mają swoją specyfikę, mitologię i widzenie rzeczywistości. I właśnie te elementy, zderzone z tym, co mieliśmy okazję już czytać, są najlepszą i najciekawszą częścią powieści. Oczywiście ciekawa jest także całość – i to bardzo, dlatego polecam ten cykl Waszej uwadze. Jeśli lubicie naprawdę dobra fantastykę, do tego mocno osadzoną w naszej przeszłości, sięgnijcie a nie zawiedziecie się. „Alvina…” nie przypadkiem darzy się takim uznaniem. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/10/20/czerwony-prorok-orson-scott-card/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Czerwony Prorok” jest drugim tomem cyklu „Alvin Stwórca”. Sięgając po niego miałam duże oczekiwania.

 

Marzeniem Billa Harrisona było zostać gubernatorem. I postanowił osiągnąć ten cel za wszelką cenę. Głównego wroga upatruje w Czerwonych, których chce wykończyć alkoholem, oraz poznanego w pierwszym tomie Armora-ofGoda Weavera, który z kolei dąży do zachowania pokoju z tubylcami. Harrison chce zlikwidować wszystkie przeszkody na swojej drodze poświęcając nawet życie niewinnych dzieci. Wskutek nieoczekiwanych zdarzeń Alvin wplątuje się w te walki. Jego misją staje się niedopuścić do rzezi. Czy zdąży na czas?

 

Drugi tom różni się od pierwszego, który skupiał się na Alvinie. W tej części akcja skupia się wokół dwoch Czerwonych - Lolli-Wossiky oraz Ta-Kumsawa. Ten pierwszy do niedawna był zapijaczonym tubylcem. Teraz nazywany jest Czerwonym Prorokiem. Mimo wyrządzonych mu krzywd, zależy mu na pokoju z Białymi. Ten drugi jest jego starszym bratem wrogo nastawionym do przybyszy zza oceanu. Obaj mają swoich zagorzałych zwolenników. Każdy z braci musi zadecydować o swojej przyszłości. Obaj szybko orientują się jak ważny jest Alvin.

 

Gdzieś w tle całej historii jest rodzina Millerów opłakująca domniemaną stratę. To właśnie ich rządza zemsty doprowadza do katastofalnego finału. W pewnym stopniu jestem w stanie ich zrozumieć, bo utrata bliskich zawsze jest bolesnym ciosem. Jednak jedynie Armor-of-God dostrzega konsekwencje ich działania.

 

Drugi tom był dla mnie zaskakujący, ze względu na alternatywną historię. Ponownie pojawiają się znane nam z historii postacie ale przedstawione zupełnie inaczej niż w podręcznikach. Dobrym przykładem jest tu postać Bonaparte. Autor w przewrotny sposób wyjaśnia fakt uwielbienia tego człowieka przez żołnierzy.

 

„Czerwony Prorok” porusza ponadczasowe wątki - więzi rodzinne, honor, uczciwość, lojalność. Drugi tom czytało mi się trochę ciężej niż poprzedni ale nie dlatego, że jest słabszy. Jest lepszy, bardziej dopracowany. Jest więcej wewnętrznych przemyśleń bohaterów. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)